Wyjątkowa publikacja kompleksowo omawiająca zagadnienie gatunków filmowych a szczególnie syntetycznie przedstawiająca ewolucję gatunków filmowych i historię badań nad nimi.

Genologię filmową Autor wpisuje w tradycyjny kontekst filozoficzny i literaturoznawczy sięgający „Poetyki” Arystotelesa. Na tle dotychczasowych osiągnięć dziedziny prezentuje własną teorię, której podstawą jest definicja gatunku uwzględniająca nie tylko formalne cechy filmu, ale również społeczny odbiór filmu, cel jego stworzenia czy sposób dystrybucji. Tok wykładu jest klarowny, a język przystępny, większość rozdziałów zawiera krótkie podsumowania najważniejszych zagadnień, a w ramkach zostały objaśnione trudniejsze terminy lub skomentowane mniej znane zjawiska kulturowe. Na szczególną uwagę zasługuje umiejętne połączenie krytycznego spojrzenia na tradycyjne badania genologiczne z pragmatyzmem, co pozwoliło stworzyć nowoczesną teorię adekwatną do ciągle zmieniającego się przedmiotu badań.

„Wydaje się, że łączenie gatunków nie jest wyłącznie chwilową modą związaną z postmodernizmem. Wręcz przeciwnie: praktyka ta okazuje się niezbędna dla samego procesu tworzenia gatunków. Choć kino istnieje już od ponad stu lat, nadal zbyt łatwo zapominamy, że dzisiejsze czyste gatunki musiały wyłonić się z bogatych, niezwykle zróżnicowanych filmowych złóż. Dopiero po długich dziesięcioleciach drobiazgowych analiz i udoskonaleń udało się ukształtować obecny kanon gatunków. Choć trudno nam to sobie wyobrazić, magma, z której wyłoniły się złoża gatunków, nadal pozostaje w ruchu. To, co postrzegamy jako mieszaninę ugruntowanych kategorii, okazuje się często zaledwie płynną lawą nowego gatunku, który właśnie się formuje”.