Trudno mi ocenić książkę Wingeta. Przy niektórych rozdziałach byłam zachwycona, a przy innych kompletnie znudzona. Po prostu brnęłam przez kolejne rozdziały i czekałam na coś ciekawszego, bo to o czym akurat pisał kompletnie mnie nie dotyczyło. Poza tym nie we wszystkim się z autorem zgadzałam i wydaje mi się, że część teorii jest mocno naciągana. Na zasadzie - trzeba coś o tym napisać, bo pasuje do tematu. To nic, że nie mam zdania. Nie zmienia to faktu, że niektóre jego myśli i poglądy są genialne w swojej prostocie. Niektóre warto byłoby sobie wydrukować, powiesić nad biurkiem. Patrzeć na nie codziennie, żeby nie zapomnieć.

Zdecydowanym plusem jest to, że Winget popiera swoje słowa przykładami z własnego życia. Uwiarygadnia je, a to moim zdaniem bardzo ważne w takich książkach. Sam, jak pisze, popełnił w życiu wiele błędów, był na skraju załamania i bankructwa, ale wygrzebał się z tego. Udowodnił, że można.

Wydaje mi się, że "Zamknij się, przestań narzekać i zacznij żyć" jest za bardzo kierowana do społeczeństwa amerykańskiego. Nawet na pewno tak jest i myślę, że przeciętny Amerykanin bardziej odczuje, że Winget pisze do niego. Ja tego nie poczułam, niestety. Poza tym książka jest promowana ciętym językiem autora i dosadnością. Spodziewałam się czegoś mocnego, a aż tak bardzo mną nie wstrząsnął. Właściwie wcale mną nie wstrząsnął, jedynie kilka razy dał mi do myślenia. Kto wie - może to po prostu znaczy, że nie potrzebowałam tej książki?

-----
Fragment tekstu z mojego bloga: domizzz.blogspot.com

Trudno mi ocenić książkę Wingeta. Przy niektórych rozdziałach byłam zachwycona, a przy innych kompletnie znudzona. Po prostu brnęłam przez kolejne rozdziały i czekałam na coś ciekawszego, bo to o czym akurat pisał kompletnie mnie nie dotyczyło. Poza tym nie we wszystkim się z autorem zgadzałam i wydaje mi się, że część teorii jest mocno naciągana. Na zasadzie - trzeba coś o...