Anne Rice trzeba umieć pokochać. Nie każdemu ona pasuje, nie każdy uzna jej kunszt literacki. Szkoda. W tym pędzącym świecie, gdzie liczy się akcja, skandal cokolwiek, byleby się działo, zatraca się poczucie stylu, estetyki, piękności, które pokazują nam książki, powieści i wyobraźnia.
Rzadko kto potrafi tak oddać dławiące emocje, jak Anne Rice. Gubisz się w uczuciach złości, niewysławionego cierpienia i zemsty. A jednocześnie masz poczucie wysublimowanego piękna, niemal sprawiającego ból szczęścia.
Nie każdy doceni tą powieść, jest długa, niekiedy opisy wręcz karykaturalne, ale pozostawia po sobie tak ciężkie serce, że nie można tego pominąć. Gdy czyta się o kastratach, o ich poczuciu straty nachodzi świadomość, wrażenie, że samemu doświadcza się bólu, cierpienia i niemalże hańby na człowieczeństwie. Podczas czytania, pragnęłam by główny bohater Tonio, był ponad tym ogromnym chaotycznym bólem życia, które los w rękach Carla mu zgotował.
W tej książce odnalazłam te same uczucia buntu i porywczości jakie miał książątko wampirów Lestat. Tonio pod kilkoma względami go przypominał, choć nie był tak narcystyczny jak mój ukochany krwiopijca.
Nie zdradzę fabuły książki, ją trzeba samemu odkrywać, skupić się na odczuciach. Radziłabym tylko robić to z przerwami, książka bowiem jest chwilami przytłaczająca. Zarówno opisami jak i emocjami.
Ponadto naprawdę trzeba chcieć ją przeczytać i jak wspomniałam wyżej, wiedzieć jak Anne Rice pisze. Nie jest to książka, która trafi do wszystkich. Może nużyć, może także być nieciekawa, zależy kto czego szuka . Jedno jest pewne, czy po tej lekturze nie chciałoby się usiąść w operze i posłuchać chóru serafinów o anielskich głosach?

Zapraszam po więcej:
https://nightstales.wordpress.com/

Anne Rice trzeba umieć pokochać. Nie każdemu ona pasuje, nie każdy uzna jej kunszt literacki. Szkoda. W tym pędzącym świecie, gdzie liczy się akcja, skandal cokolwiek, byleby się działo, zatraca się poczucie stylu, estetyki, piękności, które pokazują nam książki, powieści i wyobraźnia.
Rzadko kto potrafi tak oddać dławiące emocje, jak Anne Rice. Gubisz się w uczuciach...