Chyba w życiu każdego człowieka przychodzi taki moment, kiedy zastanawia się nad sensem własnej egzystencji. Często można usłyszeć, że ludzie poszukują swojego indywidualnego miejsca na świecie. Aby je odnaleźć zmieniają pracę, rozpoczynają kolejny kierunek studiów, wyjeżdżają z rodzinnego miasta, żeby gdzieś indziej próbować zapełnić pustkę w swoim życiu. Nierzadko rozpoczynają też realizację swoich pasji, na które wcześniej brakowało im czasu. Czasami zdarza się również, że zmiana dotychczasowego stylu życia wcale nie zależy od nas samych. To los, czy może jakaś niezidentyfikowana siła wyższa, decydują o tym, jaką drogą będziemy podążać. Oczywiście każdy człowiek te nagłe zmiany interpretuje według własnego uznania. Jedni traktują je jako czysty przypadek, zaś inni dopatrują się w nich jakichś głębszych znaczeń, a wręcz niekiedy nawet Bożej interwencji. Każdy człowiek jest inny, a zatem i jego przekonania będą różnić się od poglądów innych ludzi. W tym wszystkim niezwykle ważne jest, aby szanować drugiego człowieka i nie wyśmiewać jego przekonań, nawet gdy się z nimi nie zgadzamy.

Dominika jest studentką ostatniego roku germanistyki. Dziewczyna pisze właśnie swoją pracę magisterską. Mieszka gdzieś na zachodzie Polski. Jest stosunkowo samodzielna, choć z uwagi na studia wciąż pozostaje na utrzymaniu rodziców, pomimo że z nimi nie mieszka. Dominika ma przyjaciół, a wśród nich tę najbliższą tak zwaną bratnią duszę o imieniu Pola. Koleżanka jest dla niej oparciem zawsze wtedy, kiedy Dominika najbardziej jej potrzebuje. Dziewczyna zawsze może liczyć na jej dobre rady, choć czasami nie są one tym, co ta chciałaby usłyszeć. Przyjaciółki bardzo się od siebie różnią. Dominika to spokojna i romantyczna dusza. Z kolei Pola jest dziewczyną twardo stąpającą po ziemi. Zapewne po części ma to związek ze stylem wychowania oraz atmosferą, jaka panowała i nadal panuje w ich rodzinnych domach.

O Dominice na pewno nie można powiedzieć, że już niczego nie potrzeba jej do szczęścia. Pomimo że jest młoda, ładna i wykształcona, to jednak życie wcale jej nie oszczędza. Rodzice dziewczyny już od lat są po rozwodzie, a ona jakoś nie potrafi złapać z nimi dobrego kontaktu. Ich wzajemne stosunki głównie dotyczą kwestii finansowego wsparcia. W relacjach damsko-męskich przyszła pani magister też jakoś niespecjalnie sobie radzi.

Kiedy czytelnik poznaje Dominikę, ta spotyka się właśnie z pewnym przystojniakiem o imieniu Jakub. Wygląda na to, że dziewczyna kocha Kubę, choć z jego strony z tym okazywaniem uczuć różnie bywa. Pola nie omieszka komentować związku przyjaciółki, ale przecież jeśli ktoś kocha, to raczej nie jest w stanie przyjąć krytyki skierowanej wobec obiektu swoich uczuć. Któregoś dnia chyba tylko pozornie uporządkowany świat Dominiki rozpada się na drobne kawałeczki. Oto ukochany oznajmia jej, że wyjeżdża i być może nigdy nie wróci. Jakub pragnie realizować swoje pasje, w których nie ma miejsca dla Dominiki. A może nigdy nie było dla niej miejsca nie tylko, jeśli chodzi o pasje chłopaka, ale też o całe jego życie? Miała być niezapomniana i romantyczna podróż we dwoje, a okazało się zupełnie inaczej. Czy Dominika zdoła zapomnieć o Kubie? Jak dziewczyna poradzi sobie bez niego? Czy w ogóle jest w stanie ułożyć sobie życie z kimś innym? A może wszystko już się skończyło?

Przyciąganie niebieskie nie jest zwyczajną powieścią obyczajową. To coś znacznie więcej niż tylko opowieść o studentce, która być może w pewnym stopniu nie radzi sobie z własnym życiem. Problemy Dominiki mają swoje źródło znacznie głębiej niż ona sama mogłaby się tego spodziewać. Jest takie powiedzenie, które mówi, że nie można mieć wszystkiego. Te słowa doskonale sprawdzają się w przypadku głównej bohaterki powieści. Ktoś powie, że Dominika może czuć się wielką szczęściarą, bo przecież właśnie kończy studia i jeśli tylko dobrze się postara, to może rozwinąć się w swoim zawodzie, zdobyć pozycję i wreszcie być samowystarczalną. Jednak czy to wystarczy? Czy dyplom ukończenia studiów i dobra praca wystarczy, aby być szczęśliwą i pogodzoną ze sobą?

Dominika być może nawet nie wie, że każdego dnia poszukuje drogi, która ostatecznie zaprowadzi ją tam, gdzie będzie naprawdę szczęśliwa. Szuka swego rodzaju drogowskazu, który sprawi, że jej życie wreszcie nabierze barw i stanie się wartościowe. Ta wartość będzie dotyczyć tego, czego nie można dojrzeć gołym okiem. Jest to coś, czego możemy doświadczyć jedynie duchowo, wsłuchując się we własne wnętrze.

Moim zdaniem napisać powieść, która dotykałaby tak delikatnych tematów, jak ma to miejsce w tym przypadku, naprawdę nie jest łatwo. Nie mam tutaj na myśli warsztatu pisarskiego. Myślę raczej o odbiorze jej przez czytelników. Nie oszukujmy się, ale problem religii czy homoseksualizmu w naszym polskim społeczeństwie przez niektóre osoby nie jest traktowany z szacunkiem wobec tych, których to zagadnienie bezpośrednio dotyczy. Wystarczy przecież poczytać internetowe komentarze pod artykułami na jeden czy drugi temat, aby dowiedzieć się, w jaki sposób niektórzy Polacy postrzegają wiarę w Boga i inność drugiego człowieka. Dlatego też mam ogromne uznanie dla Autorki za to, iż zdecydowała się podjąć tak ważnego, choć w pewnym stopniu też niebezpiecznego tematu.

Renata Górska na pewno nikogo nie poucza ani nie nawraca. Czytając tę powieść w żaden sposób nie można odnieść wrażenia, że Autorka narzuca nam swoje poglądy czy mówi jaką drogę należy obrać. Natomiast osoba Dominiki może być każdym z nas. Problemy, które jej towarzyszą obecne są również w naszym życiu. Aby nauczyć się z nimi radzić dziewczyna potrzebuje ludzi, którzy będą w stanie pomóc jej w podjęciu ostatecznej decyzji, ale też do końca wszystko zależy od niej samej. Nikt jej do niczego nie zmusza. Niczego jej nie narzuca. Dominika dostaje jedynie swego rodzaju informacje, które może wykorzystać według własnego uznania. Nikt nie chce niczego na niej wymuszać. Na czytelniku ta powieść również niczego nie wymusza. Można ją przeczytać i odłożyć na półkę bez wyrzutów sumienia, ale można też zatrzymać się przy niej na dłuższą chwilę i zadać sobie kilka zasadniczych pytań. Z kolei odpowiedzi na owe pytania należy szukać samemu, ponieważ fabuła książki tego za nas nie zrobi.

Wspomniałam powyżej o homoseksualizmie. W Polsce ten problem nadal spychany jest na dalszy plan. Teoretycznie jesteśmy narodem tolerancyjnym, ale kiedy przyjdzie co do czego, to – mówiąc kolokwialnie – plujemy na tych, którzy w jakiś sposób różnią się od nas. Dlaczego tak się dzieje? Chyba sami nie potrafimy jednoznacznie odpowiedzieć sobie na to pytanie. Renata Górska przedstawia tę kwestię adekwatnie do polskiej rzeczywistości. I tutaj również należałoby zatrzymać się na chwilę i pomyśleć, jaki jest mój stosunek do homoseksualistów? Czy według mnie to ten gorszy gatunek ludzi, czy może poza swoją orientacją seksualną, nie różnią się ode mnie niczym szczególnym?

Musicie wiedzieć, że takich pytań po przeczytaniu "Przyciągania niebieskiego" czytelnik może postawić sobie naprawdę sporo. Z pozoru jest to powieść niezwykle prosta, pisana językiem zrozumiałym bez jakichś naukowych ozdobników. Jednak z drugiej strony jest to książka trudna, bo wkracza tam, gdzie raczej nie dopuszczamy nie tylko innych, ale czasami też samych siebie. Mam tutaj na myśli własne sumienie.

Czego jeszcze możecie spodziewać się po tej powieści? Oprócz powyższego przesłania, życie Dominiki pozakazuje też, że nic nie dzieje się bez powodu. Bardzo często człowiek buntuje się przeciwko życiowym niepowodzeniom, cierpieniu, jakimś bezsensownym wypadkom losowym. Okazuje się jednak, że to wszystko jest nam do czegoś potrzebne. Często pędzimy przez życie tak szybko, że nie mamy czasu zatrzymać się i zastanowić, jaki jest tego sens. Dlatego te niepomyślne wydarzenia mają nam o tym przypomnieć. Przede wszystkim musimy pamiętać, że nie jesteśmy nieśmiertelni. Wbrew pozorom życie jest niezwykle kruche i może zgasnąć w każdej chwili i w najmniej spodziewanym momencie.

Życie głównej bohaterki powieści pokazuje też, że wiele spraw nie mogłoby zostać rozwiązanych, gdyby nie przychylność i życzliwość innych ludzi. Czasem to oni stają na naszej drodze, aby zmienić nam życie, a niekiedy to my jesteśmy posyłani do nich, żeby sprawić, że ich los nagle się odmieni. Nierzadko mogą to być ostatnie chwile ich życia. Skoro już jesteśmy przy innych bohaterach powieści, to chciałabym dodać, że występuje tutaj cała galeria portretów psychologicznych. Poszczególne postacie różnią się od siebie nie tylko pod względem wyglądu, ale przede wszystkim pod kątem psychologicznym. Nikt nikogo nie powiela.

Oczywiście nie można również zapominać o miłości, bez względu na to jakiego rodzaju ta miłość będzie. Bo trzeba pamiętać, że uczucie to ma rozmaite oblicza. Bez niego człowiek nie byłby w stanie prawidłowo funkcjonować. Nie należy jednak postrzegać go jedynie jako fascynacji pojawiającej się pomiędzy mężczyzną a kobietą.

Twórczość Renaty Górskiej bardzo sobie cenię. "Przyciąganie niebieskie" jeszcze do niedawna było powieścią, która nie pozwalała mi powiedzieć, że przeczytałam wszystkie książki tej wyjątkowej Autorki. Bardzo się cieszę, że udało mi się wygrać tę powieść w konkursie. Tak więc jeśli macie ochotę zagłębić się w oryginalnej opowieści z głębokim przesłaniem moralnym, lecz bez moralizatorskich tekstów, to ta książka jest jak najbardziej dla Was.


źródło recenzji: http://wkrainieczytania.blogspot.com

Chyba w życiu każdego człowieka przychodzi taki moment, kiedy zastanawia się nad sensem własnej egzystencji. Często można usłyszeć, że ludzie poszukują swojego indywidualnego miejsca na świecie. Aby je odnaleźć zmieniają pracę, rozpoczynają kolejny kierunek studiów, wyjeżdżają z rodzinnego miasta, żeby gdzieś indziej próbować zapełnić pustkę w swoim życiu. Nierzadko...