Uważam, że jest to rewelacyjna powieść, którą czyta się jednym tchem. Jest ciekawa i napisana cudownym językiem - lekkim, delikatnym, obrazowym i pełnym ekspresji.

Raziło mnie troszeczkę, że powieść opowiadająca o ludziach i o ich realnych uczuciach, poruszająca tematy społeczno-obyczajowe, ocierająca się o historię - zawiera w sobie tak silne wątki fantastyczne np. przewidywanie przyszłości czy rozmowy z duchami. Z drugiej strony - magia powieści - nie jest jej wadą, to po prostu moje subiektywne odczucie. Natknęłam się już na określenie: "realizm magiczny" - ale przyznaję, że nie przemawiają do mnie sprzeczności.

Uważam natomiast, że dwie historie - historia Alby i historia Jamiego to majstersztyki. Okazuje się, że najbardziej wstrząsające i poruszające są dla mnie historie zwykłych ludzi, nie skażone wątpliwą magią. Lubiłam ich zwykłą siłę, realną odwagę, zmierzenie się z historią - a to zawsze jest bolesne!

Tak jak bardzo lubiłam Albę i Jamiego - tak, z całych sił, nienawidziłam Estebana. Uważam, że tacy ludzie, jak on, są źródłem wszelkiego zła - despoci, przekonani o własnych racjach, narzucający innym swoje zdanie, łamiący ludzi, jeśli się z nim nie zgadzają, a jednocześnie w chwilach próby - tchórzliwi i godni pogardy. Nie rozumieją, że są bezpośrednią przyczyną wszystkich rewolucji od początku dziejów, do momentu, gdy rewolucja, którą stworzyli, nie obraca się przeciwko nim. Nie umiem ukryć pogardy dla Estebana!

Uśmiechałam się też, kiedy autorka żywo opisywała "radości" komunizmu. Ale tego nie krytykuję - bo rozumiem przeciwwagę, dla opisanych później rządów terroru.

Powieść tę warto przeczytać.

Uważam, że jest to rewelacyjna powieść, którą czyta się jednym tchem. Jest ciekawa i napisana cudownym językiem - lekkim, delikatnym, obrazowym i pełnym ekspresji.

Raziło mnie troszeczkę, że powieść opowiadająca o ludziach i o ich realnych uczuciach, poruszająca tematy społeczno-obyczajowe, ocierająca się o historię - zawiera w sobie tak silne wątki fantastyczne np....