Uwielbiam atmosferę Bożego Narodzenia: blask świateł choinki, zapach potraw na wigilijnym stole, zieleń i czerwień ostrokrzewu, biel śniegu za oknem, dlatego też nabrałam ochoty na przeczytanie jakiejś książki związanej z tymi świętami.

„Najcenniejszy Dar” to opowieść o młodym małżeństwie- Richardzie i Keri, którzy z powodu ciasnoty swojego małego lokum szukają większego mieszkania. Trafiają do pewnej starszej kobiety o imieniu Mary, która szuka kogoś do pomocy w drobnych pracach domowych w zamian za możliwość zamieszkania w jej wielkiej posiadłości. Na początku Mary wydaje się być bardzo oficjalna. Przedstawia swoje warunki, pyta o referencje. Jednakże, szybko okazuje się, że jest ona bardzo życzliwą i pełną ciepła osobą. Richard, Keri oraz ich 3-letnia córeczka Jenna od razu się z nią zaprzyjaźniają i przekonują się, że starsza kobieta udostępnia im swoje mieszkanie bardziej dlatego, że chce im pomóc niż dlatego, że sama może mieć jakąś korzyść z ich pracy dla niej. Jednakże Mary jest osobą nie tylko przyjazną, ale również bardzo mądrą. Potrafi zadawać niełatwe, zmuszające do głębokiej refleksji pytania… Dodatkowo pojawia się motyw tajemniczej skrzynki zawierającej niezwykłe listy miłosne napisane, jak się wydaje, przez samą właścicielkę domu. Czy jednak na pewno są to listy skierowane do ukochanego mężczyzny?

Powieść Evansa napisana jest pięknym, pobudzającym wyobraźnię językiem i doskonale oddaje czar świątecznej atmosfery. Czytając ją niemalże słyszałam szelest papieru z rozpakowywanych prezentów, dzwonki ulicznych świętych mikołajów, czułam zapachy świec i igliwia. Jednak opowiedziana tu historia nie zatrzymuje się tylko na zewnętrznej otoczce świąt. Raczej zaprasza nas abyśmy odkryli „prawdziwe znaczenie Bożego Narodzenia”. Podoba mi się, że autor nie wstydzi się pisać o sprawach wiary; podoba mi się również, że robi to niezwykle subtelnie i delikatnie. „Bóg tak umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał…” przypomina o tej prawdzie obraz wyryty w wieku skrzyni, rozłożona na krześle Biblia zalana łzami, nurtujące pytania starszej pani, figurka aniołka na cmentarzu, miłość Richarda i Keri do ich dziecka.

Powieść Evansa trochę przypomina „Opowieść Wigilijną”. W obu książkach występuje wiele podobnych motywów. Obie niosą także podobne przesłanie: Dobra materialne to nie wszystko. Zamiast poświęcać tyle czasu na pracę, poświęćmy go rodzinie. Tak, to piękna myśl, ale niestety zbyt idealistyczna. Spędzanie czasu z rodziną jest niewątpliwie rzeczą dobrą, ale pieniądze z nieba nie spadną, a rodzina też musi żyć na poziomie. (poza tym nie rozumiem co było w tym złego, że Richard spędzał więcej czasu w swojej firmie, kiedy akurat był okres, w którym dostawał więcej zleceń. Przecież po nim przyszedłby czas, kiedy miałby ich mniej i mógłby spędzać więcej czasu z bliskimi) Jednakże przesłanie powieści przekazane jest w dyskretny, nie nachalny sposób. Nie ma tu moralizowania, czy ubolewania nad tym jak to ten nasz świat jest pogrążony w konsumpcjonizmie, ale raczej delikatne sugestie i pytania, z których wnioski czytelnik/czytelniczka może wyciągnąć sam/sama.

„Najcenniejszy Dar” to ciepła, rozgrzewająca serce powieść o tajemnicy Bożego Narodzenia i o nadziei jaka z niej płynie. To książka o miłości, o tym, jak ważne jest budowanie więzi rodzinnych. Na pewno nie będzie to moje ostatnie spotkanie z twórczością Richarda Evansa.

Uwielbiam atmosferę Bożego Narodzenia: blask świateł choinki, zapach potraw na wigilijnym stole, zieleń i czerwień ostrokrzewu, biel śniegu za oknem, dlatego też nabrałam ochoty na przeczytanie jakiejś książki związanej z tymi świętami.

„Najcenniejszy Dar” to opowieść o młodym małżeństwie- Richardzie i Keri, którzy z powodu ciasnoty swojego małego lokum szukają większego...