Kiedy widzę okładki z piramidami egipskimi, zaczynam szaleć. Wówczas napalam się na książkę i wiem, że to jest to co mnie fascynuje, to co lubię, czyli zagadki archeologiczne. Do tego jeszcze moją fantazję rozbudził tytuł - "Zielony skarabeusz". Efekt tego niesamowitego stanu postanowiłem sobie nieco przedłużyć, odkładając książkę na półkę, kusząc przez to oczy i czekając na odpowiedni moment.
W końcu nastał.
Wziąłem lekturę do ręki i zagłębiałem się w historię. Początek jeszcze był ciekawy. Ale emocje opadały, wkradał się zawód i znudzenie opisywaną historią. Niespodziewanie ponownie fascynacja skakała w górę, ale tylko na chwilę, by potem opaść z łoskotem w dół i roztrzaskać się o ziemię.
Historia niemieckiego inżyniera Artura Kamińskiego, pracującego w Abu Simbel przy rozbiórce zabytku, jest nawet momentami, no może nie wciągająca, ale ciekawa. To on niespodziewanie odkrywa tajemniczą mumię, będącą w nienaruszonym stanie. Oczywiście nieodłącznym elementem musi być kobieta; w tym jest to piękna i zmysłowa pani doktor, Hella Hornstein, która, jak się okazuje, oszalała na punkcie mumii. Jej dziwne zachowanie dopiero pod koniec powieści budzi zainteresowanie innych.
Końcowe sceny wzbudzają zaciekawienie, ale niestety nie mogą wpłynąć na całość powieści, która - sorry, ale - jest przez większość stronic lekturą słabą.

Kiedy widzę okładki z piramidami egipskimi, zaczynam szaleć. Wówczas napalam się na książkę i wiem, że to jest to co mnie fascynuje, to co lubię, czyli zagadki archeologiczne. Do tego jeszcze moją fantazję rozbudził tytuł - "Zielony skarabeusz". Efekt tego niesamowitego stanu postanowiłem sobie nieco przedłużyć, odkładając książkę na półkę, kusząc przez to oczy i czekając...