Książka ''Zapytaj Alice'' jest napisana w formie dziennika i jest to prawdziwa historia nastoletniej narkomanki,której imienia nie znamy.Od dłuższego czasu miałam tę książkę na półce ''do przeczytania'',tak więc gdy tylko moje sokole oko (zasługa okularów :3) dostrzegło tę książkę na półce,natychmiast ją wzięłam,a następnie wypożyczyłam.
Od czasu,gdy przeczytałam słynną książkę ,,My,dzieci z dworca ZOO'',nabrałam ochoty zapoznać się z innymi książkami opowiadającymi o narkotykach.Niestety,książka ''Zapytaj Alice'' ma z nią niewiele wspólnego.
Może ktoś nie zwracał na to tak dużej uwagi jak ja,ale w tej książce brakuje klimatu.Co mam na myśli mówiąc klimat ?Chodzi głównie o dokładne przedstawienie środowiska narkomanów i ukazanie jak wygląda ich codzienne życie.Należałoby też napisać coś o sposobach,w jaki te narkotyki zdobywają,czy kradną,pieprzą się za kasę,a może robią jeszcze bardziej wymyślne rzeczy,o których nawet nie słyszałam.
A zamiast tego mamy ukazaną nastolatkę,która ćpa kiedy jej się chce,a potem może bez trudu z tego zrezygnować,nie mając tak zwanej ''chcicy''.No,może jakąś tam chcicę miała czasem,jednakże była ona tak nikła,że aż nierealna.Jedzie sobie na drugi koniec państwa,bo ma taką ochotę,jeden,góra dwa miesiące tam jest i wraca do domu,gdzie rodzina wita ją z otwartymi ramionami.Początkowo nie musi martwić się o dostęp do narkotyków,gdyż ma dobrych znajomych,którzy chętnie się podzielą (tak jest chyba na początku w każdej książce :D).Potem,gdy już nie ma na kogo liczyć,pieprzy się bogatymi staruchami ,najczęściej za narkotyki.Widzicie,robiła to,jednak było to wspomniane mimochodem,jakby nie miało to większego znaczenia.
W pewnym momencie czytanie tej książki zaczęło wzbudzać moją irytację,a dokładniej to główna bohaterka tę irytację u mnie wzbudziła.Nienawidzę czytać książek,w których główne bohaterki (rzadziej bohaterzy) są niezbyt inteligentne i mega infantylne.A przyznać trzeba,że bohaterka tej książki taka była.Dlaczego ? Sam pomysł prowadzenia sklepu (nawet nie wiem z czym,bo nie pisało :/) przez dwie piętnastolatki był nie dość,że niedorzeczny,to jeszcze nielegalny.Nie mam pojęcia jakim cudem udało im się ten pomysł zrealizować i chyba nawet nie chcę wiedzieć.
I teraz coś,co mnie najbardziej w książkach bawi - młodzieńcza miłość dziewczyny do chłopaka.W ,,Zapytaj Alice'' oczywiście nie mogło tego zabraknąć ! Oj ja nie wiem ile tych chłopców się przewinęło,z trzech a może z czterech ?
Wiem tyle,że ostatnim z nich był nijaki Joel.Z tym gościem przynajmniej udało się jej stworzyć coś na wzór związku,bo tak luźne relacje nie mają prawa nazywać się związkiem.Szkoda,że główny prym wiodły tu wysyłane do siebie listy,a nie słowa i czułe gesty.
Postacie drugoplanowe były słabo rozbudowane,nie za wiele się a nich mówiło i były raczej tym tłem do dramatów głównej bohaterki.A są one tak samo ważne jak postacie pierwszoplanowe i nie powinno sie ich pomijać,gdyż w ten oto prosty sposób książka automatycznie traci na wartości.
Język to takie typowe wypociny pisane przez nastolatków.Nie dość,że nie przyjemnie się czyta,to jeszcze czuję się po czytaniu takiego czegoś odmóżdżona.Okropne uczucie,mówię wam.
Jedynym plusem książki jaki udało mi się znaleść,jest jej okładka.Mroczna i tajemnicza,oprost idealnie nadająca się na okładkę książki o takiej tematyce.Pewnie dla większości jednak sama okładka nie jest ważna,gdy ma się do czynienia z tak zwanym ,,gniotem''.Tak,dla mnie ta książka jest gniotem i wielkim rozczarowaniem,bo spodziewałam się po niej niemało.Nie polecam tej książki nikomu,2/10.

Książka ''Zapytaj Alice'' jest napisana w formie dziennika i jest to prawdziwa historia nastoletniej narkomanki,której imienia nie znamy.Od dłuższego czasu miałam tę książkę na półce ''do przeczytania'',tak więc gdy tylko moje sokole oko (zasługa okularów :3) dostrzegło tę książkę na półce,natychmiast ją wzięłam,a następnie wypożyczyłam.
Od czasu,gdy przeczytałam słynną ...