Coś tu nie zagrało... Przecież to Nora Roberts, moja ulubiona autorka romansów! A tymczasem książka mi się nie podobała.
Na ogół pałam sympatią do wykreowanych przez nią postaci, ale nie tym razem. Od kiedy to jej bohaterki pozwalają manipulować sobą, jakby były marionetkami, a jej męscy bohaterowie są tak odpychający?
Bez spojlerów się nie obędzie, no cóż. Bohaterka pierwszej książki po prostu rozłożyła mnie na łopatki, kiedy facet o mało co jej nie zgwałcił, a ona nadal była w niego ślepo zapatrzona. Zgroza!
A te sceny oświadczyn w obu powieściątkach po kilku tygodniach znajomości? Do bólu naciągane.
Po Dianie Palmer bym się czegoś takiego spodziewała, ale po Norze? W żadnym wypadku.
W tym przypadku Roberts się nie popisała. Na szczęście są to utwory z początków jej twórczości, co dobitnie świadczy o tym, jak jej styl przez lata się poprawił. I Bogu niech będą dzięki.
Jedynym, co je ratuje, jest kilka zabawnych dialogów i duża czcionka. I to by było na tyle.

Coś tu nie zagrało... Przecież to Nora Roberts, moja ulubiona autorka romansów! A tymczasem książka mi się nie podobała.
Na ogół pałam sympatią do wykreowanych przez nią postaci, ale nie tym razem. Od kiedy to jej bohaterki pozwalają manipulować sobą, jakby były marionetkami, a jej męscy bohaterowie są tak odpychający?
Bez spojlerów się nie obędzie, no cóż. Bohaterka...