Powieść o wiele bardziej intensywna niż się spodziewałam. Okładka wygląda tak jak wygląda, ale fakt, że napisała ją autorka „Draco Malfoya, zadziwiająco skocznego szczura” mówi sam za siebie. To nazwisko jest gwarancją jakości. Jeśli po tylu latach odkąd weszłam do fandomu Pottera i zaczęłam czytać fanfiction „Draco Malfoy…” wciąż pozostaje tekstem, do którego wracam i który wciąż mnie bawi, chociaż znam wszystkie zawarte w nim dowcipy na pamięć, to jest najlepsza komedia, jaką czytałam. I czego się spodziewałam się po „Team Human”? Że będzie równie dobrą komedią. Po okładce sądziłam, że będzie w to zaangażowany trójkąt miłosny, czyli wydumane problemy hetero ludzi z pierwszego świata, którzy nigdy nie słyszeli o poliamorii (nie, nie mam szacunku do trójkątów miłosnych, szanuję za to bardzo trójkąciki, bo są o wiele bardziej wymagające fabularnie).
Powieść jest prześmieszna. Uwielbiam to, jak nabija się z konwencji powieści o wampirach, zwłaszcza to, ile szpilek wbiła „Zmierzchowi” (o wiele mniej i o wiele łagodniej niż ta abominacja zasługuje, ale „Team Human” to samodzielna powieść, a nie parodia). Poza tym jednak postaci są cudowne, z miejsca zakochałam się w Mel. Jedna z tych nielicznych dobrze napisanych narracji pierwszoosobowych, gdzie osobowość bohaterki-narratorki nie próbuje być koniem pociągowym w miejsce brakującej fabuły. Mel osobowości nie brakuje, ale nie zajmuje ona miejsca narracji. Jej przyjaciele są również niezwykle ciekawi i przyjemnie było przez chwilę pożyć jej życiem.
Poza tym jednak, że ubawiłam się czytając złośliwe i celne komentarze Mel na temat otaczającej ją rzeczywistości i wydarzeń, byłam pod wielkim wrażeniem tego, jak złożony i jak spójny jest świat przedstawiony w powieści, świat, w którym wampiry funkcjonują w społeczeństwie. Jak wiele spraw i kwestii autorki przemyślały w związku z prawami, jaki obowiązują wampiry, kwestiami przemiany w wampira, legalizacją ich egzystencji i skomplikowaną sprawą koegzystencji z ludźmi. Nie chcę spolerować, ponieważ uważam, że każdy powinien odkrywać te smaczki na własny rachunek, ale ta powieść dała mi do myślenia. Poruszyła tematy, które zwykle nie pojawiają się w powieściach o wampirach i to poruszyła je z wielu stron. Czuję się jakby odkryto przede mną całkiem nowe, niezbadane obszary, które muszę przemyśleć, jeśli chcę jeszcze pisać opowiadania o wampirach. Wspaniałe uczucie.
Koniecznie sięgnę po kolejne powieści autorki i szczerze wszystkim polecam „Team Human”. Bo śmiech jest tym, co odróżnia nas od wampirów.

Powieść o wiele bardziej intensywna niż się spodziewałam. Okładka wygląda tak jak wygląda, ale fakt, że napisała ją autorka „Draco Malfoya, zadziwiająco skocznego szczura” mówi sam za siebie. To nazwisko jest gwarancją jakości. Jeśli po tylu latach odkąd weszłam do fandomu Pottera i zaczęłam czytać fanfiction „Draco Malfoy…” wciąż pozostaje tekstem, do którego wracam i...