Książka zawiera dużo mądrości życiowej i pozytywnej energii, którą Pani Małgorzata Braunek wręcz promienieje. I to czuć podczas czytania.

Książka jest podsumowaniem życia, zarówno zawodowego, jak i prywatnego widziana z perspektywy lat. Pani Małgorzata jej nie ubarwia, wręcz przyznaje, że repeta towarzyszyła jej zawsze, czy to w powtarzaniu klas, roku czy kolejnych małżeństw. Jednak nie jest to wywlekanie brudów, a przyznanie się do złego wyboru, czy rozejścia się dróg w pewnym momencie. Wspomina również o domu rodzinnym, czasach dzieciństwa, młodości, dorastania i dorosłego życia. Mówi o wyborach, które z perspektywy czasu nie zawsze były dobre. Opowiada również jak porzuciła karierę aktorską pomimo, że była u szczytu „kariery” jak na ówczesne czasy żeby wyjechać do Indii i zgłębiać buddyzm. Podczas jednego z wyjazdu spotkała Jerzego Kukuczkę świętującego zdobycie K2 – ale ten świat jest mały! Fascynację buddyzmem kontynuowała w Polsce. Dużo czasu poświęcała na medytacje i rozwój duchowy, aż pewnego dnia stała się nauczycielką zen. Pewnego dnia powróciła też do aktorstwa, bo doszła do wniosku, że buddyzm nie wyklucza aktorstwa.

Pani Małgorzata Braunek to bardzo ciekawa postać, szkoda, że już w czasie przeszłym. Można się z nią zgadzać albo nie, ale z pewnością inspiruje ona do poszukiwania własnej drogi życiowej i skłania do refleksji na wiele tematów, którym na co dzień nie poświęcamy zbyt wiele czasu.

Książka zawiera dużo mądrości życiowej i pozytywnej energii, którą Pani Małgorzata Braunek wręcz promienieje. I to czuć podczas czytania.

Książka jest podsumowaniem życia, zarówno zawodowego, jak i prywatnego widziana z perspektywy lat. Pani Małgorzata jej nie ubarwia, wręcz przyznaje, że repeta towarzyszyła jej zawsze, czy to w powtarzaniu klas, roku czy kolejnych...