Tybet - kraina na ,,dachu świata” lub ,,niebiańska kraina”- na pewno z niebem ma niewiele wspólnego. Po zajęciu go przez Chińczyków, i krwawym stłumieniu powstania zawitała tam nędza i ubóstwo, trudne do wyobrażenia dla kogoś kto nigdy nie chodził głodny, i nie musiał patrzeć, jak jego dzieci kładą się spać głodne. Nic nie boli tak bardzo, jak cierpienia bezbronnych dzieci, i bezsilność, oraz bezradność rodziców którzy muszą na to patrzeć. Marzą o tym aby ich kilkuletnie maluchy miały szansę na lepszą przyszłość, która być może czeka po drugiej stronie Himalajów- w Indiach. Wysyłają je w podróż w jedną stronę z nadzieją, ale i bólem patrząc jak odchodzą z przewodnikiem, i wiedząc że już nigdy się nie spotkają. Dzieci, idą i płaczą z tęsknoty za swoimi matkami, walczą z głodem, śniegiem i zmęczeniem - a często zostając w wiecznym lodzie na zawsze. Jednemu z takich exodusów towarzyszy autorka, Austriaczka z pochodzenia - spotkanie z dziećmi w Himalajach zmieniło również jej życie prywatne. Jak sama napisała, jest to książka poświęcona tragedii tysięcy tybetańskich dzieci. Ani bogata Ameryka, ani zamożna Europa nie upomni się o ich los, nie chcą drażnić potężnych Chin z ich równie potężnym bogactwem- udają że problem nie istnieje. Uważam że książka jest wartościowa – polecam.
Bryłka.

Tybet - kraina na ,,dachu świata” lub ,,niebiańska kraina”- na pewno z niebem ma niewiele wspólnego. Po zajęciu go przez Chińczyków, i krwawym stłumieniu powstania zawitała tam nędza i ubóstwo, trudne do wyobrażenia dla kogoś kto nigdy nie chodził głodny, i nie musiał patrzeć, jak jego dzieci kładą się spać głodne. Nic nie boli tak bardzo, jak cierpienia bezbronnych dzieci,...