Przyznaje, że wciągająca jest ta powieść. Tajemnicza aura, gotycyzm, kryminał, romans. Z każdych z tych gatunków czerpie Le Fanu, lecz do końca nie da się jednoznacznie sklasyfikować "Stryja Silasa" do żadnego z wymienionych rodzajów literackich.

Najlepsza wydaje mi się pierwsza część książki, kiedy to autor obficie czerpiąc z powieści gotyckiej stopniowo odkrywa historię rodzinną przed czytelnikami, umiejętnie dozując napięcie w ten sposób. Nawet chyba się pojawia bezpośrednie nawiązanie do słynnej Ann Radcliffe.

Duży plus za wyrafinowaną grę psychologiczną pomiędzy główną bohaterką, a tytułowym Silasem czy guwernantką. Tę dezorientującą atmosferę jeszcze lepiej zaprezentował Henry James("W kleszczach lęku").

Niestety w pewnym momencie akcja nieco się psuje. Tempo wyraźnie hamuje i robi się mdławe romansidełko. Na szczęście końcówka książki jest wyśmienita, godna solidnego kryminału z nagłymi zwrotami akcji.

Pomimo, iż nie odczułem w trakcie lektury, aż w tak dużym stopniu tajemniczej, gotyckiej atmosfery jak w "Tajemnicy zamku Udolfo" to jednak Le Fanu wyraźnie czerpie z tego gatunku i trzeba przyznać że całkiem dobrze mu to wyszło.

Na koniec jeszcze duży szacunek za mnóstwo wartościowych bon motów, zawartych w powieści.

Przyznaje, że wciągająca jest ta powieść. Tajemnicza aura, gotycyzm, kryminał, romans. Z każdych z tych gatunków czerpie Le Fanu, lecz do końca nie da się jednoznacznie sklasyfikować "Stryja Silasa" do żadnego z wymienionych rodzajów literackich.

Najlepsza wydaje mi się pierwsza część książki, kiedy to autor obficie czerpiąc z powieści gotyckiej stopniowo odkrywa historię...