Pretty Little Liars. Bestsellerowa seria. 12 tomów. Czyli już przeżyliśmy z bohaterkami 2/3 ich historii. Czy robi się to nużące? Gdybym była hurraoptymistyczną fanką twórczości Sary Shepard, stwierdziłabym, że absolutnie nie. Że wszystko jest cudownie i słodko jak na okładce. Tyle, że ja nigdy nie popadam w hurraoptymizm.

Przedstawienie czas zacząć. Wydaje się, że w Rosewood wszystko wróciło do normy. Morderca został aresztowany i nie ma już żadnych tajemnic. Haha, dobry dowcip. W Rosewood nie ma czegoś takiego jak normalność. W Rosewood nie ma czegoś takiego jak brak sekretów. W Rosewood wszystko jest możliwe. A to małe miasteczko skrywa naprawdę wielką, wielką tajemnicę, o jakiej nikomu się nie śniło. Na scenie pojawia się nowa bohaterka, która namiesza dość gruntownie i wywróci życie wszystkich do góry nogami, szczególnie naszych czterech Pretty Little Liars.

Powiem szczerze: po 8 tomach, przygody z dziewczynami z Rosewood powoli zaczynały mnie męczyć. Niezdecydowanie i naiwność Emily, wieczny wielki pech Hanny, niedomyślność Spencer i zwyczajowe nieogarnięcie życiowe Arii to już lekko odgrzewana sprawa, nie używając porównania do kotleta. Przydałoby się tchnąć nowego ducha w bohaterki.

I częściowo tak się dzieje. Pojawia się bowiem Courtney. Kim ona jest? Tego nie zdradzę, choć mniej lub bardziej podejrzliwi kombinatorzy pewnie domyślają się jej tożsamości. Powiem tylko, że jej wkroczenie na kartki powieści nie odmieniło jej na lepsze, lecz wręcz przeciwnie - stłamsiło główne bohaterki do roli marionetek i odebrało im wszelki charakter. Zamieszanie w sprawie Courtney vs. Ali było jak dla mnie bardzo, ale to bardzo naciągane. Szczerze mówiąc, miałam nadzieję, że Ali pozostanie taką tajemniczą postacią, duchem pojawiającym się jedynie we wspomnieniach, a tu...? Lipa, żeby nie przeklnąć.

Muszę jednak przyznać - zakończenie mimo iż lekko cukierkowe, jest satysfakcjonujące. Wytłumaczenie całej sprawy zaspokoiło nawet moją ciekawość, mimo iż przez całe "Pożądane" podchodziłam do tego wszystkiego z lekkim sceptycyzmem. W tej historii Sara Shepard miała okazję wykazać się kunsztem pisarskim niczym z powieści Cassandry Clare, zamiast kryminalnych zagadek z Moną w roli głównej. Tak jak w pierwszych czterech tomach mieliśmy rzucane podejrzenia na każdego, szybkie zwroty akcji i przede wszystkim dużo notek od A., tak kolejne 4 tomy skupiły się na powolnym rozwiązywaniu zagadki, odkrywaniem koligacji rodzinnych i usunięciu się A. w cień. Szczerze mówiąc, brakowało mi ciętego języka A., w 8. części były może niewiele ponad 3 notki. W mojej wersji (oryginalny ebook) nie było nawet listu na końcu.

Podsumowując: całkiem fajne, niewymagające myślenia czytadło, które połyka się szybko, ale nie ma ochoty na powrót. Jeśli miałabym inwestować w kupno całej serii, to chyba jedynie ze względów estetycznych. Najpewniej raz po raz sięgałabym na półkę, ale jedynie by pozachwycać się okładkami, a nie zawartością. Muszę zrobić sobie przerwę od PLL, najprawdopodobniej do czasu wydania w oryginale ostatniej, 12. części, by całą ostatnią 4-tomową historię przeczytać za jednym razem.

Pretty Little Liars. Bestsellerowa seria. 12 tomów. Czyli już przeżyliśmy z bohaterkami 2/3 ich historii. Czy robi się to nużące? Gdybym była hurraoptymistyczną fanką twórczości Sary Shepard, stwierdziłabym, że absolutnie nie. Że wszystko jest cudownie i słodko jak na okładce. Tyle, że ja nigdy nie popadam w hurraoptymizm.

Przedstawienie czas zacząć. Wydaje się, że w...