Daniel-Rops w swojej książce "Od Abrahama do Chrystusa" przedstawił dzieje Objawienia i religii Starego Testamentu od patriarchów po schyłek I wieku p.n.e. Można by powiedzieć, że jest to opatrzona komentarzem historycznym zasadnicza narracja ksiąg biblijnych (dziewiętnaście wieków temu coś takiego mniej więcej zrobił Józef Flawiusz). Autor w wielu miejscach odnosi się też do innych kręgów cywilizacyjnych wykazując się dość dużą erudycją, choć nieraz popełnia błędy, gdy mówi o cywilizacji klasycznej. Te różne paralele ze światem grecko-rzymskim nie zawsze są zresztą potrzebne, ale dla czytelników sprzed kilkudziesięciu lat na pewno były pożytecznym punktem zaczepienia. Jeśli idzie o różne odniesienia, to Daniel-Rops funduje odbiorcom masę porównań z dziejami i kulturą Francji, tak że bardzo łatwo można w tekście natrafić na Ludwika XIV, Napoleona, Racine'a czy Bossueta.

Książka tematycznie pokrywa się z lepszym, nowocześniejszym i bardziej fachowym opracowaniem, jakim jest "Klucz do Biblii" Harringtona, niemniej ma nad nią tę przewagę, że Autor jest lepszym literatem. Wyjątkowo podobał mi się język "Od Abrahma do Chrystusa". Wartościowa lektura także pod względem merytorycznym, choć niektórych tez już nikt dziś nie podtrzymuje i mało kto ryzykuje z tak dokładnymi datami wydarzeń w II tysiącleciu p.n.e. Tego typu publikacje zawsze warto czytać równolegle z innymi, można porównać choćby z "Dziejami dawnego Izraela" Granta, czy "Żydami w okresie drugiej świątyni" Ciecieląga. Osobiście polecam tę lekturę, może tym bardziej w okresie Wielkiego Postu.

Tomasz Babnis

Daniel-Rops w swojej książce "Od Abrahama do Chrystusa" przedstawił dzieje Objawienia i religii Starego Testamentu od patriarchów po schyłek I wieku p.n.e. Można by powiedzieć, że jest to opatrzona komentarzem historycznym zasadnicza narracja ksiąg biblijnych (dziewiętnaście wieków temu coś takiego mniej więcej zrobił Józef Flawiusz). Autor w wielu miejscach odnosi się też...