Zabawna i przyjemna lektura, lekka przez swą poetyckość i romantyzm.
W sam raz na czas letniej kanikuły, pomimo tego, że akcja dzieje się na przełomie listopada i grudnia, kiedy:
-" Śnieg w Paryżu jest taką rzadkością,że większość ludzi się z niego cieszy", a
-" Płatki śniegu spadały na nią oprószając jej długie włosy niczym małe, białe kwiaty migdałowca".

Fabuła powieści jest historią przygody miłosnej Aurelie Bredin, właścicielki restauracyjki pod urokliwą nazwą "Temps des cerises".
Aurelie jest jeszcze młodą osóbką, bardzo szczególną, bo jej" wielką namiętnością jest gotowanie, a nie czytanie".
Wzruszająco mówi sama o sobie:
-" Zawsze, kiedy jestem nieszczęśliwa, albo niespokojna, wychodzę i kupuję kwiaty".
- " ...gdy wszystko układa się żle, kwiaty są dla mnie jak początek nowego porządku, coś, co zawsze jest doskonałe, niezależnie od tego, co się dzieje".

Pewnego, ponurego dnia jesieni, w listopadzie, w poniedziałek, odszedl od niej na zawsze Claude, zaprzyjażniony scenograf, z którym była związana uczuciowo. Zdesperowana, opuszcza swoje mieszkanie i wyrusza w miasto, na daleki spacer po Paryżu. Nieoczekiwanie wstępuje do małej księgarni Pascala Fermier, który przypomina jej Marco Chagalla. Tutaj natrafia na książkę, której tytuł jest tożsamy z niniejszą powieścią. Ona,która nie czyta książek, kiedy jest nieszczęśliwa ( tylko sadzi kwiaty), tym razem czyta tę książkę zafascynowana jej treścią i zdumiewającym podobieństwem głównej bohaterki Sophi, do niej samej.
Postanawia napisać list do autora książki i tak robi. Tym samym, jest to początek jej emocjonalnych kontaktów, perypetii i spotkań z wydawniczym światem Editions Opale i redaktorem, Andre Chabanais.

Powieść czyta się z uśmiechem. Współgrają z sobą: prawda i fikcja.
Oczywiście, prawdziwa jest topografia Paryżą z nazwami ulic, bulwarów, księgarnią, restauracjami, bistrem, sklepami.
Na cmentarzu Pere Lachaise, gdzie Aurelie nawiedza grób swego ojca i spotyka staruszkę wyjętą jak z filmu Felliniego, wzruszenie budzi polski akcent - ukwiecony grób genialnego muzyka, Fryderyka Chopina.

Gotowanie po francusku ( nazwy menu łącznie z kilkoma przepisami), niektóre wyrażenia, francuskie piosenki, francuska miłość, wszystko to doskonale oddaje charakterystyczny klimat Paryża, który pisarz w sposób zabawny, po literacku nam przybliżył.

Zabawna i przyjemna lektura, lekka przez swą poetyckość i romantyzm.
W sam raz na czas letniej kanikuły, pomimo tego, że akcja dzieje się na przełomie listopada i grudnia, kiedy:
-" Śnieg w Paryżu jest taką rzadkością,że większość ludzi się z niego cieszy", a
-" Płatki śniegu spadały na nią oprószając jej długie włosy niczym małe, białe kwiaty migdałowca".

Fabuła powieści...