Wspaniała i wzruszająca książka o miłości która świetnie się nadaje na romantyczne wiosenne wieczory. A dodatkowo do tego Paryż w którym rozgrywa się miłosna akcja powieści dodaje romantycznego uroku całej powieści.
Polecam

Wspaniała i wzruszająca książka o miłości która świetnie się nadaje na romantyczne wiosenne wieczory. A dodatkowo do tego Paryż w którym rozgrywa się miłosna akcja powieści dodaje romantycznego uroku całej powieści.
Polecam

Gdy otwierałam książkę, nie liczyłam na nic specjalnego. Okazało się, że bardzo przyjemnie się ją czytało. Była to miła odskocznią od życia codziennego. Razem z bohaterką przemierzałam cudowne ulice Paryża,odwiedzałam z nią restauracje oraz przeżywałam jej rozterki życiowe. Mimo, że to nie mój styl, to bardzo mi się podobało.

Gdy otwierałam książkę, nie liczyłam na nic specjalnego. Okazało się, że bardzo przyjemnie się ją czytało. Była to miła odskocznią od życia codziennego. Razem z bohaterką przemierzałam cudowne ulice Paryża,odwiedzałam z nią restauracje oraz przeżywałam jej rozterki życiowe. Mimo, że to nie mój styl, to bardzo mi się podobało.

MAGIA KSIĄŻEK?

Życie Aurelie właśnie posypało się z dnia na dzień. Wszystko za sprawą jej ukochanego, obecnie już ex-ukochanego, który zostawił ją bez słowa na rzecz innej. Kobieta przypadkowo trafia do małej i trochę zapyziałej księgarni, gdzie w oczy rzuca jej się pewna książka. Jak się okazuje, akcja rozgrywa się w restauracji Aurelii, którą główna bohaterka do bólu przypomina. Paryżanka nie wierzy w przypadki i od tej pory za cel stawia sobie poznanie autora dzieła, co może wcale nie być takie łatwe, jakby się wydawało. Co z tego wyniknie?

„Zdradzę pani tajemnicę, mademoiselle Mirabeau […]. Dobra książka jest dobra na każdej stronie.”

Szczerze mówiąc, sięgnęłam po tą książkę jedynie ze względu na Paryż. No może liczyłam też na miłą, spokojną i raczej pozytywną opowieść. W każdym razie po „powieści” liczącej nieco ponad 200 stron nie oczekiwałam mocno rozwiniętej akcji ani skomplikowanych zwrotów akcji. I chyba dzięki temu mogę powiedzieć, że nie była to zła lektura. Chwilami owszem, męczyła mnie jej „słodycz” czy słodkość, przesłodzone fragmenty, które wydawały mi się stanowczo zbyt sentymentalne i wyidealizowane. Jednak pisarzowi, mimo wszystko, udało się wpleść do fabuły dużo humoru, szczególnie jeśli chodzi o niekomfortowe sytuacje i kłamstewka, które zamiast wybawić z opresji, dodatkowo komplikują życie. I chociaż było mocno schematycznie i mocno przewidywalnie, to nie mogę powiedzieć, żebym żałowała czasu poświęconego na nią. W końcu nikt nie narzekałby na darmową wycieczkę do stolicy Francji!

„Sekretne składniki miłości” to dosyć typowa, francuska opowieść w romantycznym klimacie. I chociaż chwilami może irytować, to jednak mogę ją polecić fanom tego typu pozycji 🙂

www.carolinelivre.pl

MAGIA KSIĄŻEK?

Życie Aurelie właśnie posypało się z dnia na dzień. Wszystko za sprawą jej ukochanego, obecnie już ex-ukochanego, który zostawił ją bez słowa na rzecz innej. Kobieta przypadkowo trafia do małej i trochę zapyziałej księgarni, gdzie w oczy rzuca jej się pewna książka. Jak się okazuje, akcja rozgrywa się w restauracji Aurelii, którą główna bohaterka do bólu...

Lekkie, babskie czytadło na jeden spokojny wieczór.
Aurelie Bredin prowadzi małą, uroczą restaurację Le Temps des Cerises. Przypadkiem kupuje książkę pt. "Sekretne składniki miłości", w której odkrywa informacje na temat swojej restauracji, a opis głównej bohaterki powieści pasuje do samej Aurelie. Zaintrygowana dziewczyna pragnie spotkać autora książki i poznać rozwiązanie tej zagadki. Jednak nie wszystko, co wydaje się być oczywiste, takie jest.

Lekkie, babskie czytadło na jeden spokojny wieczór.
Aurelie Bredin prowadzi małą, uroczą restaurację Le Temps des Cerises. Przypadkiem kupuje książkę pt. "Sekretne składniki miłości", w której odkrywa informacje na temat swojej restauracji, a opis głównej bohaterki powieści pasuje do samej Aurelie. Zaintrygowana dziewczyna pragnie spotkać autora książki i poznać rozwiązanie...

Sympatyczna, urocza historia, która idealnie nadawałaby się na scenariusz francuskiej komedii romantycznej. Fabuła co prawda dość banalna, przewidywalna, a zakończenie naiwne, ale mimo wszystko całość podobała mi się i uważam, że jest to idealna książka do przeczytania podczas urlopowego leniuchowania na leżaczku w ogrodzie.

Sympatyczna, urocza historia, która idealnie nadawałaby się na scenariusz francuskiej komedii romantycznej. Fabuła co prawda dość banalna, przewidywalna, a zakończenie naiwne, ale mimo wszystko całość podobała mi się i uważam, że jest to idealna książka do przeczytania podczas urlopowego leniuchowania na leżaczku w ogrodzie.

Osobiście uważam, że w lekkich, prostych lekturach nie ma absolutnie nic złego. Są książki które odmóżdżają w przyjemny sposób, idealny na wakacyjny wyjazd czy deszczowy weekend, lub takie które pomagają się zrelaksować w trudniejszym czy bardziej stresującym okresie życia. Są jednak takie które nie powinny nigdy powstać bo są tak denne, tępe i kompletnie bezsensowne że szkoda życia na ich czytanie.
Na moje nieszczęście właśnie Składniki miłości są takim tworem. Dialogi w tej książce napisane są na poziomie ucznia podstawówki, trzeciej klasy a nie siódmej. Bohaterowie zachowują się conajmniej dziwnie, łagodnie mówiąc nienaturalnie. Dorosły facet zakochuje się na zabój w kobiecie która traktuje go jak śmiecia i ogląda się za kimś innym, traktując go jako pomost w kontakcie. Nazywa ją “tą jedyną”. Osoby z takim podejściem i nawiązywaniem relacji powinny naprawdę udać się na terapię bo jest to dość niebezpieczne i wskazuje na ewidentne problemy z odczytywaniem rzeczywistości. Oczywiście buduje on swoją relację na kłamstwie, które pociąga następne, każda kolejna “akcja” jest coraz głupsza szczególnie że nie czytamy tutaj o licealistach a doświadczonych, dorosłych ludziach mających zawody wymagające kontaktów z ludźmi. Coś tu jest po prostu nie tak. Bohaterowie są jak puste kukiełki, grają tak jak autor im zagra a ten wyjątkowo fałszuje. Ewidentnie miał on całkiem ciekawy pomysł na historię, który jednak wykonał w tragiczny sposób, ręce się po prostu załamują nad poziomem tej lektury. No dobra, myślałam że może chociaż książka obroni się klimatem, francuskimi miejskimi krajobrazami, bajeczną kuchnią czy po prostu czymkolwiek innym. Nic bardziej mylnego, autor raczy nas opisem gotowanie jednej potrawy i dodaje pod koniec...przepis na inną. Spadłam z krzesła jak to zobaczyłam, to tylko utwierdziło mnie w przekonaniu jak autor się pogubił. Takie rozwiązanie byłoby może i nawet urocze i na miejscu w przypadku lepszej książki, tutaj jednak jest po prostu strzałem w stopę.
Absolutnie nie polecam tego czytadła, to jedna z najgorszych książek jakie przeczytałam w tym roku. Brnęłam przez nią tylko przez swoją naiwność i ciągłą nadzieję że będzie lepiej. Zatem zdecydowanie nie polecam, jest masa innych dobrych, romantycznych i bardziej realistycznych romansów na rynku żeby brać się za ten.

Jeśli spodobała Ci się powyższa recenzja, serdecznie zapraszam na mojego bloga www.myownikigai.wordpress.com

Osobiście uważam, że w lekkich, prostych lekturach nie ma absolutnie nic złego. Są książki które odmóżdżają w przyjemny sposób, idealny na wakacyjny wyjazd czy deszczowy weekend, lub takie które pomagają się zrelaksować w trudniejszym czy bardziej stresującym okresie życia. Są jednak takie które nie powinny nigdy powstać bo są tak denne, tępe i kompletnie bezsensowne że...

Od czasu do czasu mam ochotę sięgnąć po lekką i miłą lekturę. "Sekretne składniki miłości" niestety do przyjemności zaliczyć nie mogę. Zapowiadało się dobrze - Paryż, jedzenie i dwie perspektywy narracji. Jednak z każdą stroną książka ta stawała się coraz bardziej absurdalna (porównując do innych pozycji z tego gatunku). Bohaterka dopiero co straciła ojca, partner porzuca ją dla innej kobiety, a ta zaczyna nękać wydawnictwo, aby porozumieć się z autorem książki, w której dostrzega siebie. O żałobie tak naprawdę się nie wspomina, a jakikolwiek smutek z powodu rozstania szybko zostaje zastąpiony nową obsesją. Relacja między głównymi postaciami również jest absurdalna (zwłaszcza jej długość),jednak tu już musiałabym wejść w spoilery. Dodatkowym cierniem okazało się tłumaczenie, a raczej częsty jego brak - rozumiem, że miało to nadawać francuskiego klimatu, jednak w takim przypadku robi się przypisy, a nie pozostawia czytelnika ze słowami, których nie zna (moja znajomość francuskiego jest raczej podstawowa i rozumiałam tylko część nieprzetłumaczonych elementów). Gwoździem do trumny było to porównanie: "zafiksowałem się na niej jak człowiek dotknięty autyzmem, który musi liczyć wszystko, co wpadnie mu w ręce". Czy tak trudno sprawdzić czym tak naprawdę charakteryzuje się autyzm -.-... Ekhem, ekhem, no niestety polecić tej książki nie mam komu.

Mój regał z książkami
patsy-books.blogspot.com

Od czasu do czasu mam ochotę sięgnąć po lekką i miłą lekturę. "Sekretne składniki miłości" niestety do przyjemności zaliczyć nie mogę. Zapowiadało się dobrze - Paryż, jedzenie i dwie perspektywy narracji. Jednak z każdą stroną książka ta stawała się coraz bardziej absurdalna (porównując do innych pozycji z tego gatunku). Bohaterka dopiero co straciła ojca, partner porzuca...

Co jak co, ale ta książka to mi się podobała. Nikomu jej nie oddam (co najwyżej pożyczę) i zapewne kiedyś do niej wrócę :)
Francuskie powieści mają taki charakterystyczny klimat, który można odnaleźć także i tutaj. Brakuje mi w tych pozycjach zwykle jednego - tłumaczenia WSZYSTKICH francuskojęzycznych zwrotów, nie znam bowiem tego języka, a nie zawsze da się wywnioskować z kontekstu, co dana fraza oznacza.
Ciepła i zabawna, z sympatycznymi bohaterami, a do tego ważną rolę odgrywa tutaj książka... Jest także wątek restauracji, który co prawda mógłby być bardziej rozbudowany, ale na dobrą sprawę jest go w sam raz. No i kilka fragmentów tej powieści szczególnie przypadło mi do gustu, a to nie zdarza się szczególnie często.

Serdecznie polecam, zarówno wielbicielom 'książkowych' wątków, jak i tym, którzy chcą spędzić wieczór lub dwa z niegłupią historią miłosną.

Co jak co, ale ta książka to mi się podobała. Nikomu jej nie oddam (co najwyżej pożyczę) i zapewne kiedyś do niej wrócę :)
Francuskie powieści mają taki charakterystyczny klimat, który można odnaleźć także i tutaj. Brakuje mi w tych pozycjach zwykle jednego - tłumaczenia WSZYSTKICH francuskojęzycznych zwrotów, nie znam bowiem tego języka, a nie zawsze da się wywnioskować z...

Piękna książka, a dodatkowo odkryłam, ze książka doczekała się ekranizacji filmowej.

Piękna książka, a dodatkowo odkryłam, ze książka doczekała się ekranizacji filmowej.

Życie Aurélie Bredin nie jest usłane różami. Niedawno zmarł jej ojciec, zostawiając córce małą restaurację w spadku, matki praktycznie nie pamięta. A ukochany z dnia na dzień ją zostawia. W tym trudnym okresie Aurélie przypadkowo trafia do małej księgarni, gdzie w jej ręce wpada książka o tytule Sekretne składniki miłości. Przeglądając ją odkrywa, że jej mała restauracyjka została w powieści wymieniona, a ona sama niepokojąco przypomina główną bohaterkę. Postanawia odkryć tę małą tajemnice i przy okazji poznać autora książki. Jest tylko mały problem. Autor jest Anglikiem i bardzo chroni swoją prywatność. Podobnie jak jego francuski wydawca André Chabanais, który na początku sprawia niezbyt przyjemne wrażenie... Czy Aurélie uda się rozwiązać zagadkę i spotkać z ulubionym autorem? Jaki sekret ukrywa tajemniczy André? I czy Robert Miller przyjedzie do Paryża, aby uchylić rąbka tajemnicy?

Sekretne składniki miłości nie miała może skomplikowanej fabuły i w zasadzie prawie od początku było wiadomo jak się ona skończy. Ale absolutnie mi to nie przeszkadzało. Byłam ciekawa jak André wybrnie z sytuacji, w jaką sam się wplątał. A nabroił chłopak, nabroił :) Przez to cała historia może nie była zbyt prawdopodobna, choć z drugiej strony życie potrafi czasem bardziej zaskoczyć niż niejedna powieść :) W każdym razie historia jakich wiele, może schematyczna, ale w pewnym sensie niebanalna i po prostu urocza. Pewnie się zastanawiacie jak jedna historia może być jednocześnie schematyczna i niebanalna :) Otóż może :)

Opowieść jest prowadzona dwutorowo. Naprzemiennie narratorem jest Aurélie i André, dzięki czemu wiemy co nimi kierowało i możemy ich lepiej poznać i polubić. Choć autor mógłby się pokusić o pogłębienie nieco swoich postaci :) Szkoda również, że nie rozbudował nieco bardziej końcówki, gdyż chciałabym się dowiedzieć jak wyglądała sprawa z punktu widzenia dziewczyny. Mimo tych drobnych niedociągnięć spędziłam z powieścią kilka przyjemnych godzin. Urzekła mnie ta historia, może dlatego, że w głębi duszy wciąż jestem nieuleczalną romantyczką. Sekretne składniki miłości są tak pełne ciepła, uroku i niepowtarzalnej atmosfery Paryża, iż myślę, że kiedyś do niej wrócę. I podrzucę mojej Mamie - sądzę, że jej również się spodoba :) Muszę też pochwalić wydawnictwo Bukowy Las za śliczne, klimatyczne wydanie, spójne graficznie z drugą powieścią tego autora. Dobra robota!

Och, panie Barreau! Jak pan to zrobił, że po lekturze tej książki mam ochotę NATYCHMIAST zacząć uczyć się francuskiego i wyjechać do Paryża? Chyba zaczynam doceniać właśnie takie książki, które rozbudzają we mnie wyobraźnię, kreują nowe marzenia :)

Nie nastawiajcie się na wybitną literaturę, ale na przyjemną, pełną wdzięku opowieść o miłości w cudownej atmosferze Paryża :) Ja byłam oczarowana!

http://czarneespresso.blogspot.com/2016/11/sekretne-skadniki-miosci-nicolas-barreau.html

Życie Aurélie Bredin nie jest usłane różami. Niedawno zmarł jej ojciec, zostawiając córce małą restaurację w spadku, matki praktycznie nie pamięta. A ukochany z dnia na dzień ją zostawia. W tym trudnym okresie Aurélie przypadkowo trafia do małej księgarni, gdzie w jej ręce wpada książka o tytule Sekretne składniki miłości. Przeglądając ją odkrywa, że jej mała restauracyjka...