Najsłabsza książka Kirino, jaką miałam okazję czytać. Po "ostatecznym wyjściu", "Grotesce" i "Prawdziwym świecie" oczekiwałam dreszczu emocji, zgłębiania przez autorkę najmroczniejszych obszarów ludzkiej psychiki, jak do tej pory. Bezludna wyspa, 30 mężczyzn i 1 kobieta? Spodziewałam się wstrząsającej lektury na miarę "Władcy much". Zaczyna się obiecująco, postacie budowane są wiarygodnie i wielowarstwowo. A mniej więcej od połowy mam wrażenie, że autorka straciła serce do książki i pisała już od niechcenia, byle jak najszybciej zakończyć powieść. Postacie straciły na wielowymiarowości, stały się wzajemnymi kalkami, ich zachowania straciły na wiarygodności. Czy przywódca straciwszy autorytet odzyska go ot, tak, bez niczego? Finał skonstruowany jest kompletnie bez polotu i pewne wątki nie znajdują żadnego wytłumaczenia ani nawet relacji z poprzednimi wydarzeniami (chodzi mi o "zawód" bohaterki). Polskie wydanie, choć ogólnie ładne i staranne, nie uniknęło rażącego błędu: jaki Riku?! Nie ma tam nikogo o tym imieniu!

Najsłabsza książka Kirino, jaką miałam okazję czytać. Po "ostatecznym wyjściu", "Grotesce" i "Prawdziwym świecie" oczekiwałam dreszczu emocji, zgłębiania przez autorkę najmroczniejszych obszarów ludzkiej psychiki, jak do tej pory. Bezludna wyspa, 30 mężczyzn i 1 kobieta? Spodziewałam się wstrząsającej lektury na miarę "Władcy much". Zaczyna się obiecująco, postacie budowane...