Wspulnicy , napisany z rozmachem i bardzo plastycznym językiem , kryminał z nieprawdopodobna komedią omyłek sytuacyjnych, na granicy absurdu.
Powieść łączy w sobie pomysły rodem z "Kevina samego w domu"," Zgryźliwych tetryków" ,"Różowej pantery" , "Gangu Olsena" i z nazewnictwem postaci wyjętych , jak z kart książek Joanny Chmielewskiej.
Mamy tu splot nieprawdopodobnych wydarzeń , podstępnych knowań , które w konsekwencji pociągają prawdziwą lawinę mniej lub bardziej śmiesznych sytuacji z zagadką sensacyjno - kryminalną , wokół której osnuta jest cała historia.
Konkluzja jest taka ,że ci którzy na początku byli postawieni w charakterze sprawców tzw. zwierzyny łownej , na końcu tej arcyśmiesznej historii , stają się myśliwymi i to bardzo wyrafinowanymi (wyedukowanymi przez to co im się przytrafiło) i zaczynają "polować" na tych , którzy ich dotąd tropili. Klasyczne odwrócenie sytuacji i ról z ciekawym zakończeniem.
A teraz czas na moje przemyślenia. Wbrew pozorom "pysznej " zabawy , nie jest to moim zdaniem tylko beztroska historyjka. Wyłapałam tu całkiem sporo sytuacji , zachowań z naszej rzeczywistości,
a także całkiem sporo naszych przywar.
Donoszenie , zazdrość , brak więzi rodzinnych, brak empatii, arogancja ,manipulowanie ludźmi przez innych , chęć wspinania się po plecach innych w robieniu kariery , nieuctwo, pyszałkowatość, hipokryzja ,megalomania, chciwość, brak uczciwości, malkontentyzm i długo pewnie można by wymieniać.
Jak zauważyłam dotyczyło to tutaj każdej warstwy społecznej łącznie z klerem.
Powiedziałabym, że ta wesolutka książeczka to nic innego , jak nasza współczesna "dulszczyzna".
Polecam!

Wspulnicy , napisany z rozmachem i bardzo plastycznym językiem , kryminał z nieprawdopodobna komedią omyłek sytuacyjnych, na granicy absurdu.
Powieść łączy w sobie pomysły rodem z "Kevina samego w domu"," Zgryźliwych tetryków" ,"Różowej pantery" , "Gangu Olsena" i z nazewnictwem postaci wyjętych , jak z kart książek Joanny Chmielewskiej.
Mamy tu splot nieprawdopodobnych...