Świadomy sen jest mi tak samo bliski, jak jedzenie czy picie. Odkąd sięgam pamięcią, sztuka LD nie stanowiła dla mnie jakiegokolwiek problemu – wręcz przychodziła naturalnie. Z biegiem czasu, kiedy to szersza grupa osób zaczęła się tym zjawiskiem interesować, co rusz to nowe wydawnictwa wprowadzały na rynki poradniki bądź książki poświęcone medytacji, by owy stan snu osiągnąć. Karol Leopold Cetlin w swojej lekturze poszedł na łatwiznę – połowę książki spisał od Marka Kopydłowskiego.

Mimo iż wiem jak osiągnąć stan świadomego snu, każda z wydanych książek o tej tematyce nie uszła mojej uwadze. Tak było i tym razem. Kiedy to wydawnictwo Studio Astropsychologii wypuściło „Świadomy sen” Karola, wiedziałam że ten poradnik musi być mój. Spodziewałam się naprawdę czegoś nowego, świeżego a co najważniejsze ekscytującego. Niestety rozczarowanie przyszło już przy pierwszym rozdziale. Bo kiedy jeszcze we wstępie czytałam czego to ja się nie dowiem i co nie odkryję z tą książką, nie spodziewałam się, że dalej będę miała do czynienia z 90% plagiatem.

Rozdziałów mamy 24 plus kilka bonusów. Krok po kroku zapoznajemy się ze światem LD i tym, jak w nim funkcjonować. I tutaj już mam problem z obiektywną oceną, gdyż nawet tytuły i kolejność rozdziałów jest żywcem zerżnięta od wydania spod pióra pana Kopydłowskiego. Nie wiem co mam napisać, bo w głowie mi się nie mieści jak można w tak brutalny i jawny sposób ściągnąć czyjąś pracę – i jak widać bez najmniejszego zająknięcia.

Po głębszym zastanowieniu się nie wystawię książce oceny, ponieważ porównując teraz oba egzemplarze – Marka i Karola nie widzę zbyt dużej różnicy między nimi, więc i ocena jest tutaj nie na miejscu. Przeszukując różne strony internetowe, spotkałam się już z nie jedną opinią która tylko potwierdziła moje słowa – plagiat jak w mordę szczelił. Ciekawa jedynie jestem czy autor tej książki w jakiś sposób odpowie za to.

Pomijając fakt tego poradnika i tego co on zawiera, dziwi mnie to, że tak mało pisze się o zagrożeniach które niesie ze sobą świadomy sen. Bo niestety takowe są. Zdarzały się osoby, które pomijając test senny wylatywały przez okno, balkony itp. , raniły się i to dość poważnie lub krzywdziły innych – wciąż myśląc, że to sen…niby logiczne, że trzeba owe testy robić, a proszę jakie były wypadki. Oprócz tego, osoby cierpiące na koszmary również narażone są na jeszcze większe przeżycia strachu niż dotychczas. Kiedy uczymy się świadomego snu, nasz mózg podświadomie zapamiętuje, że ma się „obudzić” – będąc wtedy w koszmarze sami będziemy ten koszmar tworzyć a wyjście z niego nie koniecznie musi być takie łatwe. Do tego lęki które w nas są, przy LD mogą wyjść nawet nie kontrolowane – wystarczy chwila, krótka myśl a zaatakuje nas morderczy klaun z nożem, którego boimy się od czasów Laleczki Chucky.

Podsumowując, jest to świetna książka ale nie tego autora co trzeba. Was wszystkich, moi drodzy czytelnicy łaknący sennych przygód, odsyłam do książki Marka Kopydłowskiego o tym samym tytule. Jest to praktycznie to samo – chociaż tutaj Karol wysilił się na inny wstęp i parę bonusów, ale od prawdziwego autora tekstu.

larysa-recenzuje.blogspot.com

Świadomy sen jest mi tak samo bliski, jak jedzenie czy picie. Odkąd sięgam pamięcią, sztuka LD nie stanowiła dla mnie jakiegokolwiek problemu – wręcz przychodziła naturalnie. Z biegiem czasu, kiedy to szersza grupa osób zaczęła się tym zjawiskiem interesować, co rusz to nowe wydawnictwa wprowadzały na rynki poradniki bądź książki poświęcone medytacji, by owy stan snu...