Polecam wszystkim zainteresowanym poważnie Japonią lub pragnącym wybrać się tam na dłużej. Mamy tu wnikliwy i pogłębiony obraz tego dziwnego dla nas, zamkniętego społeczeństwa i to z pierwszej ręki, od osoby, która żyła tam wiele lat, zna dobrze japoński i w dużej mierze, na ile to możliwe, zintegrowała się ze swoim japońskim otoczeniem, pracując na Uniwersytecie w Hiroshimie.
Dowiemy się, jak bardzo istotne dla Japończyka jest powściągliwe zachowanie, maskowanie swoich rzeczywistych uczuć i myśli, ukrywanie bezpośrednich słów krytyki czy oszczędne zgłaszanie obiekcji; jak ważne jest wtopienie się w grupę, życie w społeczności i dla społeczności, przestrzeganie ścisłych zasad hierarchii, jak łatwo można pozbawić kogoś twarzy i jak wychodzić z trudnych sytuacji, by nie zostać wyrzuconym poza nawias; jak przyjmować oznaki szacunku a jak go okazywać. Co Japończycy sączą o przedstawicielach rasy białej, żółtej czy czarnej. Jaka jest pozycja kobiety. Kto ma szanse na awans. I jak poruszać się w gąszczu niepisanych lecz znanych każdemu Japończykowi reguł życia. A wszystko to zostało okraszone mnóstwem niuansów i tłumaczonych na polski zwrotów z japońskiego np. różne rodzaje i gradacja prezentów, ukłonów, stopni podległości w firmach, rodzajów kawiarni itp.itd.
Po przeczytaniu widać wyraźnie, że my, ludzie kultury Zachodu, z naszym indywidualizmem i pielęgnowaną wolnością do wyrażania czy wręcz forsowania własnych opinii, z gotową do użycia hałaśliwą, natychmiastową lecz powierzchowną przyjaźnią, oferowaną instynktownie każdemu, zanim go poznamy - jesteśmy tak różni od Japończyków, jak tylko możliwe i że, o ile chcielibyśmy przedłużyć pobyt w tym kraju i nie zwariować, musimy się dopasować emocjonalnie, zmodyfikować nasz system wartości i zrezygnować z większości własnych przyzwyczajeń.
W każdym razie ja, naiwnie uważająca się do tej pory za otwartą i tolerancyjną, gotową niby na przyjęcie reguł miejsca, gdzie chciałabym żyć – oczywiście nie zdałam zamieszczonego w książce testu na dopasowanie emocjonalne; wykazał on mój absolutny brak predyspozycji do charakterologicznej integracji.
Bardzo jest więc ta książka użyteczna i interesująca. To, czego mi w niej brakuje, to znacznie większej ilości przykładów z życia codziennego czy anegdot, które niewątpliwie znakomicie ubarwiłyby i podniosły łatwość odbioru dla przeciętnego czytelnika.

Polecam wszystkim zainteresowanym poważnie Japonią lub pragnącym wybrać się tam na dłużej. Mamy tu wnikliwy i pogłębiony obraz tego dziwnego dla nas, zamkniętego społeczeństwa i to z pierwszej ręki, od osoby, która żyła tam wiele lat, zna dobrze japoński i w dużej mierze, na ile to możliwe, zintegrowała się ze swoim japońskim otoczeniem, pracując na Uniwersytecie w...

Książka niby krótka, niby ciekawa, ale po połowie już wyglądałem końca. Może to dlatego, ze nie lubię Japonii i tylko się utwierdziłem o totalnym braku kompatybilności Japonii z resztą świata?

Książka niby krótka, niby ciekawa, ale po połowie już wyglądałem końca. Może to dlatego, ze nie lubię Japonii i tylko się utwierdziłem o totalnym braku kompatybilności Japonii z resztą świata?

Kiedy dostałam tę książkę do przeczytania z opinią” Musisz przeczytać” trochę się obruszyłam. Nie przepadam za kulturą Kraju Kwitnącej Wiśni. Pomyślałam, no cóż liznę trochę japońskiej historii, poznam trochę tajemnic japońskiego dworu… i jakież było moje zdumienie gdy zaczęłam tą przygodę! Przedziwna to książka… przede wszystkim tytuł – wprowadzający zamieszanie, bo o cesarzu to my w tej książce na pewno nie przeczytamy. Próżno też szukać w niej pocztówkowego obrazu Japonii, nie jest to bowiem przewodnik po tym kraju, lecz kompendium wiedzy o japońskich stosunkach społecznych. Z pozycji cudzoziemca w tym jakże dziwnym kraju, autor książki opisuje pracę wykładowcy – Europejczyka na Uniwersytecie w Hiroszimie i jego zderzenie z japońskimi zasadami.
Pozycja napisana fantastycznym, lekkim piórem, krótkie rozdziały zachęcają do czytania - w zasadzie książkę można połknąć w jeden wieczór. Mnie zajęło to nieco więcej czasu gdyż mimo, że nie przepadam za kulturą Japonii, tym razem postanowiłam się nią delektować i rozłożyłam czytanie na wiele dni. Wreszcie dowiedziałam się co kryje się pod płaszczykiem japońskiego milczenia, ukłonów, uśmiechów i jak wygląda system układów towarzyskich. Ujrzałam świat japońskiej koterii. Jedno jest pewne - książka burzy stereotypy o kraju samurajów i gejsz i bardzo jaskrawo pokazuje różnice kulturowe.
POLECAM!!!!

Kiedy dostałam tę książkę do przeczytania z opinią” Musisz przeczytać” trochę się obruszyłam. Nie przepadam za kulturą Kraju Kwitnącej Wiśni. Pomyślałam, no cóż liznę trochę japońskiej historii, poznam trochę tajemnic japońskiego dworu… i jakież było moje zdumienie gdy zaczęłam tą przygodę! Przedziwna to książka… przede wszystkim tytuł – wprowadzający zamieszanie, bo o...

Jedna z moich ulubionych książek o Japonii, z której można dowiedzieć się masy interesujących rzeczy dotyczących m.in. funkcjonowania w świecie pracy, relacji międzyludzkich, barier kulturowych. Wszystko to jest opisane b. rzeczowo i zgrabnie, i - co istotniejsze -z "pierwszej ręki". Jest tu opisanych wiele ciekawych zjawisk, o których wzmianek próżno szukać w innych pozycjach traktujących o Japonii. Jeśli chcesz się dowiedzieć co oznacza "okopywanie korzeni", jicho, czyli "szacunek dla siebie" czy jak wyglądają i czemu służą poranne zebrania pracownicze - ta książka jest dla Ciebie.

Jedna z moich ulubionych książek o Japonii, z której można dowiedzieć się masy interesujących rzeczy dotyczących m.in. funkcjonowania w świecie pracy, relacji międzyludzkich, barier kulturowych. Wszystko to jest opisane b. rzeczowo i zgrabnie, i - co istotniejsze -z "pierwszej ręki". Jest tu opisanych wiele ciekawych zjawisk, o których wzmianek próżno szukać w innych...

Książka zawierająca dużo ciekawych i rzetelnych informacji o Japonii, chociaż napisana trochę podręcznikowo, przez co niektóre rozdziały czytało się dość trudno.Pomimo tego gorąco polecam bo warto przeczytać coś więcej niż tylko informacje w google.

Książka zawierająca dużo ciekawych i rzetelnych informacji o Japonii, chociaż napisana trochę podręcznikowo, przez co niektóre rozdziały czytało się dość trudno.Pomimo tego gorąco polecam bo warto przeczytać coś więcej niż tylko informacje w google.