Wysnute z zapisków, zbeletryzowane wspomnienia polskiego żołnierza kampanii wrześniowej Andrzeja Krasickiego (alter ego autora), obejmujące lata 1939-47.

W wyniku odniesionych ran, nasz bohater trafia do szpitala w Tarnopolu, który po 17 września 1939 roku dostaje się w strefę wpływów Armii Czerwonej. Po wyleczeniu przedostaje się do rodzinnego Lwowa, gdzie widzi jak sowieci wprowadzają stalinowskie porządki i postanawia uciec do jeszcze nieokupowanej Rumunii.
W czasie próby przekroczenia granicy, zostaje uwięziony a następnie skazany na zsyłkę w północne rejony ZSRR.

Przeczytałem kilka podobnych pozycji, a jednak za każdym razem jest to wstrząsające przeżycie, ukazujące bezduszne barbarzyństwo oprawców i systemu, który ich ukształtował i stworzył z jednej strony i nieprawdopodobną wręcz chęć i walkę ofiar o przeżycie za każdą cenę w warunkach tak strasznych, że niemożliwym wydaje się aby ktokolwiek był w stanie przeżyć podobne piekło.
Czytając takie książki nabiera się szacunku do chleba, zwykłego chleba wyrzucanego dzisiaj do śmietników, który stanowił wtedy dobro największe, wartość najcenniejszą, za którą można było oddać dosłownie wszystko. Warto się nad tym i dzisiaj zastanowić i pamiętać, że nie wszyscy chodzą spać najedzeni.

Napisane z perspektywy kilkunastu lat, w trzecioosobowej narracji wspomnienia, znakomicie zredagowane, czyta się jak świetną przygodowo-więzienno-awanturniczą opowieść, tylko NIE WOLNO nam zapomnieć, że to nie fikcja, że był taki system, który w imię bzdurnych haseł i polityki opartej na terrorze, wymordował miliony niczego nie rozumiejących i niewinnych ludzi.
Zdecydowanie warto przeczytać.

Wysnute z zapisków, zbeletryzowane wspomnienia polskiego żołnierza kampanii wrześniowej Andrzeja Krasickiego (alter ego autora), obejmujące lata 1939-47.

W wyniku odniesionych ran, nasz bohater trafia do szpitala w Tarnopolu, który po 17 września 1939 roku dostaje się w strefę wpływów Armii Czerwonej. Po wyleczeniu przedostaje się do rodzinnego Lwowa, gdzie widzi jak...