Oko czerwonego cara otwiera debiutancki cykl Sama Eastlanda o carskim detektywie Pekkali. To już trzeci znany mi anglojęzyczny autor, który pisze książki osadzone w Rosji, i trzeci który mnie zachwycił od samego początku.

Po 9 latach z 30 letniego wyroku gułag opuszcza więzień 4745-p, jak się okazuje jest nim Pekkala, szerzej znany jako Szmaragdowe Oko. Najlepszy wywiadowca cara Mikołaja został skazany na zesłanie na Syberię jako więzień polityczny i wróg rewolucji.

Niepokoje społeczne sprawiają że rząd rewolucyjny mimo że przyjął odpowiedzialność za śmierć carskiej rodziny, chce raz na zawsze zakończyć nierozwiązaną sprawę. W tym celu Pekkala w zamian za zatarcie wyroku i możliwość wyjazdu za granicę musi ją tylko rozwiązać.
Nie będzie to łatwe, skoro do pomocy dostaje znienawidzonego brata i byłego szefa kuchni przemianowanego na komisarza.

Sama książka jest pisana fajnym językiem, a autor zastosował ciekawy zabieg, czasem stosowany w tego typu pozycjach. Akcja prowadzona jest niemal dwutorowo. Można powiedzieć że nieparzyste rozdziały to główny tor akcji, a rozdziały parzyste związane są z przeszłością Pekkali, jak to się stało że trafił pod protekcję cara i dlaczego potem wylądował na Syberii.

Oczywiście nie obyło by się bez gigantycznego spojlera w opisie książki, przecież to Albatros, a jakże.

Mógłbym się jedynie przyczepić do samego zakończenia, i tego jak do niego doszło. Nie będę spojlerował, ale jest strasznie naciągane.

Ogólnie książka bardzo fajna, z chęcią przeczytam kolejne jeśli albatros postanowi je wydać.

Oko czerwonego cara otwiera debiutancki cykl Sama Eastlanda o carskim detektywie Pekkali. To już trzeci znany mi anglojęzyczny autor, który pisze książki osadzone w Rosji, i trzeci który mnie zachwycił od samego początku.

Po 9 latach z 30 letniego wyroku gułag opuszcza więzień 4745-p, jak się okazuje jest nim Pekkala, szerzej znany jako Szmaragdowe Oko. Najlepszy...