Muszę przyznać, że początkowo zwątpiłam w treść i miałam książkę odłożyć.
Do 80 strony wiało nudą, teoretycznie coś się działo, zginęły dwie postacie, główny bohater został skazany na przymusowy wyjazd z Madrytu na Wyspy Kanaryjskie i dowiedział się, że jego rodzina jest strażnikiem potężnej tajemnicy królewskiej rodziny Inków.
Ale po 80 stronie jak za sprawą czarodziejskiej różdżki, akcja się rozkręca. I przyznaję z entuzjazmem, że wciąga do samego końca więc gorąco ją polecam.
O czym? Już mówię, w telegraficznym skrócie to jest to luźna wariacja na temat legendarnego skarbu Inków, który od setek lat znajduje się w zaginionej stolicy inkaskiego imperium- Vilcabambie.
Główni bohaterowie, wspomniany wcześniej Sebastian de Fonseca na statku płynącym do Peru (został skazany na wygnanie za pojedynkowanie się z markizem Montillą, człowiekiem którego szczerze nienawidzi i vice versa) poznaję Uminę- Metyskę tzn. potomka rasy białej i indiańskiej oraz jej opiekuna, ochroniarza Quatu- niemego Indianina, okaleczonego przez bezwzględnego Carvajala poprzez ucięcie języka.
W wyniku sprzyjających okoliczności Sebastian nie zostaje na Wyspach Kanaryjskich tylko z Uminą i Quatu przybywa do Peru.
Młody Fonseca jest w posiadaniu Kroniki, dokumentu spisanego przed dwustu laty przez Diega de Acuna, powierzoną rodzinie Sebastiana. Dzięki informacjom zawartych w księdze mogą odnaleźć zaginioną stolicę Inków, a także dowiedzieć się kto jest spadkobiercą spuścizny tego legendarnego rodu.
Niestety po złoto Inków ręce wyciąga także chciwy i bezwzględny Carvajal, oprawca Quatu a jak się okazuje również były narzeczony i morderca brata Uminy. Carvajalowi pomaga wróg Sebastiana de Fonseki- markiz Montilla.
W moje ręce nigdy wcześniej nie wpadła książka o podobnej tematyce. Postacie tu występujące czyli np władcy inkascy, których imion ze względu na złożoność nie jestem w stanie teraz wymienić są autentyczni.
Powiem nawet, że ich historia napawa mnie odrazą do Hiszpan, którzy co prawda skolonizowali Amerykę Południową ale z mieszkańcami tamtejszych ziem obeszli się niezwykle brutalnie. Oprócz masowych egzekucji dodać do tego kosza niesprawiedliwości można również konfiskatę ich majątków a dla samych Indian największą krzywdą było zagrabienie ich ziem, które uprawiali z dziada pradziada i stanowiło to ich jedyne źródło utrzymania.
Co do stolicy Inków - Vilcabamby, sam autor mówi, że nie została dotąd odnaleziona. Wyprawy mające na celu potwierdzenie jej istnienie a co ważniejsze położenia kończyły się dotąd fiaskiem.
Nie ma także żadnej możliwości odczytania pisma węzełkowego Inków- kipu.
Do dziś jest to enigmatyczna zagadka i choć intensywnie trwają badania nad kluczem do odczytania, niestety i te próby spełzają na niczym.

Muszę przyznać, że początkowo zwątpiłam w treść i miałam książkę odłożyć.
Do 80 strony wiało nudą, teoretycznie coś się działo, zginęły dwie postacie, główny bohater został skazany na przymusowy wyjazd z Madrytu na Wyspy Kanaryjskie i dowiedział się, że jego rodzina jest strażnikiem potężnej tajemnicy królewskiej rodziny Inków.
Ale po 80 stronie jak za sprawą...