Każdemu zdarza się miewać chwile słabości, kiedy górę nad zdrowym rozsądkiem biorą sentymenty. Czy można mieć jednak sentyment do czasów, których pamiętać nie można, a które chciałoby się poznać- choćby za pomocą książek o nich traktujących? Z pewnością tak.

Tego typu książką jest znakomita biografia Eugeniusza Bodo. Z jej kart poznajemy niezwykłą historię urodzonego w Szwajcarii syna objazdowego kinematografa, który w Polsce, czyli kraju urodzenia matki osiągnął w dwudziestoleciu międzywojennym niebywały sukces stając się ulubieńcem publiczności zarówno jako aktor i reżyser, ale także jako piosenkarz.

I tu właśnie dochodzę do sedna zrozumienia fenomenu Bodo. Ówczesne filmy dziś dają się oglądać chyba tylko przez sentyment właśnie. Oddają niewielkie walory artystyczne, najczęściej są to niezbyt mądre i podobne do siebie komedie, ale mimo to można uznać je za urocze. Dlaczego? Odnoszę wrażenie, że to co łączy te najlepsze filmy z udziałem Bodo to nie dosyć prosta fabuła, ale piękne piosenki. "Zimny drań", "Ach, te baby", "Sex appeal" czy najsłynniejsze "Umówiłem się z nią na dziewiątą" pomimo osiemdziesięciu lat od ich powstania nadal wzruszają słuchaczy. I to chyba właśnie te piosenki mają największy wpływ na to, że polskie kino przedwojenne nadal znajduje swoich widzów. Nie jest to oczywiście jedyny powód, bo w filmie polskim występowali także artyści wybitni. Do ich grona zaliczyć trzeba także Eugeniusza Bodo.

Zabawna biografia napisana przez Ryszarda Wolańskiego opisuje człowieka sukcesu, który miał wszystko. dziś moglibyśmy nazwać go celebrytą, w latach trzydziestych nie było nikogo w świecie filmu bardziej popularnego od niego. Z wybuchem wojny wszystko jednak się zmienia. Wtedy już nie ma miejsca na humor, a zamiast niego wkradają się łzy i to już bynajmniej nie łzy wzruszenia. Choćby dla opisu tego jak w ciągu kilku lat, zaledwie kilkudziesięciu miesięcy, ulubieniec tłumów może stracić wszystko, warto przeczytać tę książkę.

Jak gorzko wtedy brzmią słowa piosenki śpiewane przez Bodo w jednym ze swoich ostatnich filmów "Piętro wyżej":

"Co dziś użyję to wiem, że mam.
Co dziś wypije to wiem, że sam.
Na razie brać, brać co się da.
Za parę lat, kto wie, co spotka jeszcze mnie"...

I pewnie dlatego, że ten świat tak nagle się skończył, książka o życiu Bodo i cała kultura dwudziestolecia międzywojennego wywołuje we mnie podobne sentymentalne rozczulenie. Dziś piękni, szczęśliwi, uśmiechnięci, a jutro...

Każdemu zdarza się miewać chwile słabości, kiedy górę nad zdrowym rozsądkiem biorą sentymenty. Czy można mieć jednak sentyment do czasów, których pamiętać nie można, a które chciałoby się poznać- choćby za pomocą książek o nich traktujących? Z pewnością tak.

Tego typu książką jest znakomita biografia Eugeniusza Bodo. Z jej kart poznajemy niezwykłą historię urodzonego w...