"Gdy matka krzywdzi własne dziecko"

Matka jest tylko jedna. Kochasz ją przez całe życie, bo to ona cię wychowała, pokazała, co jest dobre, a co złe. Choćby nie wiem, jaka zła była, to jednak pozostaje na zawsze twoją matką. Co jednak, gdy przekroczy pewne granice, których nawet jej nie wolno przekraczać? Gdy nie pokocha dziecka i je krzywdzi? Nie każdy z nas ma szczęście, urodzić się w kochającej rodzinie.

Matka od początku nienawidziła Joe'go. Póki ojciec żył, chronił go przed jej złością. A ona nienawidziła nie tylko jego, ale też i ojca. Wiecznie bili się o niego, ale to nie oznaczało, że żywiła do niego inne uczucia, niż nienawiść. Robiła to tylko po to, by zdenerwować swojego męża. Jednak ojciec nie mógł go wiecznie chronić - zginął w skutek wypadku w czasie pracy.

Wtedy matka mogła znęcać się nad nim do woli - biła go, katowała, kazała jeść z miski dla psa, a gdy była bardzo zła zamykała go w piwnicy bez jedzenia na kilka dni. Bracia też nie okazywali mu miłosierdzia - bili go i krzywdzili, dokuczali mu na każdym kroku, wiedząc, że w ten sposób zyskają w oczach matki.

I wtedy pojawił się jej przyjaciel. Chłopiec myślał, że go uratuje, jednak mężczyzna wykorzystywał go do swoich fantazji seksualnych, gwałcąc nawet kilka razy dziennie.

A matka? Ona nie reagowała, bo najważniejsza była dla niej wódka. Świat nie interesował się nim, a on nie mógł mu zasygnalizować, że istnieje, bo przez te wszystkie formy znęcania się, chłopiec zaniemówił.

Joe Peters opisał swoją historię, by podzielić się nią z innymi. Była ona brutalna i pełna szczegółów. Czasem aż dziwiłam się, jak matka mogła aż tak nienawidzić swojego dziecka. Choć z drugiej strony nie wiemy, czy to była nienawiść. To uczucie żywiła do ojca chłopca, co mogło się przenieść automatycznie na niego. Musiała się na kimś wyżyć. A może po prostu tak było jej wygodnie? Nigdy do końca nie zrozumiemy ludzkiej psychiki.

Styl może nie jest zbyt profesjonalny, a historia nadzwyczaj interesująca, to jednak może zaskoczyć. Miałam jednak wrażenie, że autor nie do końca wyjawił wszystko, a momentami podkoloryzował. Ale to nie znaczy, że książka jest zła. Nie jest genialna, ani fantastyczna - przeciętna.

Ogólnie ujmując jest to książka, o której nie powinno się pisać recenzji, czy opinii, bowiem co tu jest do oceniania? Akcja? Pomysł? Mężczyzna po prostu opisał to, co przeżył. Owszem, ominął to, co nudne, jednak nie zapominajmy, że to wciąż było jego życie codzienne. Jedyne, co podlega dyskusji, to styl autora, choć bądźmy szczerzy - tutaj też nie możemy się za wiele rozpisywać.

Nie chciałabym, żeby ktoś oceniał moje życie, więc i ja nie będę oceniać czyjegoś. Wybaczcie, ale więcej nie powiem na temat tej książki. Opisałam to, co wydawało mi się ważne i zachęci was do sięgnięcia po nią.

"Gdy matka krzywdzi własne dziecko"

Matka jest tylko jedna. Kochasz ją przez całe życie, bo to ona cię wychowała, pokazała, co jest dobre, a co złe. Choćby nie wiem, jaka zła była, to jednak pozostaje na zawsze twoją matką. Co jednak, gdy przekroczy pewne granice, których nawet jej nie wolno przekraczać? Gdy nie pokocha dziecka i je krzywdzi? Nie każdy z nas ma szczęście,...