"Wiele osób obawia się samotnego podróżowania albo po prostu go nie rozumie. Dla mnie jest to jedno z najciekawszych doświadczeń i nie zamieniłabym go na żadne inne...
Samotność, która jest wyborem i sposobem na dotarcie do czegoś więcej, co skrywa świat, ale nie celem samym w sobie.
Samotność, która oczyszcza myśli i pozwala mi w pełni decydować, czy za pięć minut skręcę w lewo czy w prawo, czy zostanę gdzieś przez tydzień, czy może wyjadę pierwszym porannym autobusem.
Samotność, która daje rzadką okazję wsłuchania się w samą siebie, poznania lepiej.
Samotna podróż to wyzywanie, to sprawdzanie siebie w bardzo różnych sytuacjach. Dla mnie to też nauka kolejnego języka, który pozwala na kontakt z miejscową ludnością. Poza tym fakt, że podróżuję sama, otwiera mnie bardziej na innych podróżników i na miejscowych. Jeśli chcę z kimś porozmawiać, siłą rzeczy musi być to ktoś obcy. Kiedy poznaję ciekawego włóczykija i mam ochotę na towarzystwo, spędzamy razem dzień, dwa, a czasem i tydzień. Ale zawsze jest to mój wybór. Gdy potrzebuję ciszy czy przestrzeni dla siebie, wracam do samotnego podróżowania. I jest mi z tym dobrze. Nie twierdzę, że każdemu odpowiadać taki styl podróżowania, ale mnie podoba się ogromnie."

Mnie również!
Już na samym początku poczułam do Doroty olbrzymią sympatię. Fakt, że łączy nas podobny wiek i wspólne miejsce dorastania zostawmy na marginesie ;)

Cytat jej słów na wstępie mojej opinii, powinien wyjaśniać wszystko.
Od zawsze imponują mi ludzie, którzy odważnie potrafią podjąć decyzję o samotnej podróży i skutecznie ją zrealizować. Zostawić w domu chłopaka, wziąć urlop i tylko spakować plecak. Bez żadnych szczegółowych planów wyruszyć przed siebie.
Wiadomo... trzeba taką podróż dopasować indywidualnie do swoich możliwości i funduszy, ale morał jest znaczący; Kto chce... to może wszystko :)

Głuska w tej swojej podróży jest bardzo autentyczna i taka... pokorna. Nie zachwyca się każdym zakątkiem, na zasadzie: Wy nigdy tego nie zobaczycie! wręcz przeciwnie... bywa, że poza "och i ach" okazuje swoje rozczarowanie (Porównanie Chile do Suwalszczyzny, po co było tak daleko jechać? itp.) Tutaj da się odczuć, że przedstawianie sytuacji, opisywanie miejsc, ludzi i przygód; wszystkie złe i dobre strony, wady i zalety są naturalne i spontaniczne. To należy cenić :)
No i przede wszystkim odwagę outsiderki...oj, aż chce się zrobić to samo ;) Szacunek!

"Wiele osób obawia się samotnego podróżowania albo po prostu go nie rozumie. Dla mnie jest to jedno z najciekawszych doświadczeń i nie zamieniłabym go na żadne inne...
Samotność, która jest wyborem i sposobem na dotarcie do czegoś więcej, co skrywa świat, ale nie celem samym w sobie.
Samotność, która oczyszcza myśli i pozwala mi w pełni decydować, czy za pięć minut skręcę...