Bardzo ciekawa książka, jednak nie da się ukryć mojego zaskoczenia, że wśród tych, najsłynniejszych miłości dwudziestego wieku znaleźli się w większości sami nieudacznicy, w sensie komunistyczni dygnitarze albo zwykłe miernoty. Nie mówię o Johnie Lennonie, to rodzynek wśród pozostałych. Jestem pod wrażeniem miłości państwa Gorbaczow, że też uchowała się taka para, kiedy dożyli czasów, gdy posiadanie kochanki lub kochanka była rzeczą normalną. Oni nie rozmawiali nigdy o miłości, po prostu kochali się, byli ze sobą do końca jej dni. Może to fakt, że kiedy ludzie wokół non stop mówią do siebie „kocham cię” nie traktują związku na poważnie? A może jednak ostatni przywódca związku sowieckiego się myli? Nikt nie każe nam mówić non stop, kocham, kocham Cię. Prawie codziennie możemy to podkreślać czynami. Pomagając, dbając o osobę, którą kochamy.

Przyznaję, że nieźle się bawiłem przy tej książce, ale skoro znalazł się tam Hitler, to czemuż nie było Stalina? Z jego biografii wiem, że był romantyczny, i gdyby nie związek z partią komunistyczną, z Leninem byłby może lepszy od tego zestawu postaci, które uwzględniła autorka.

Raisa i Michaił po prostu dzielili ze sobą, każde uderzenie serca.

Toć zagadka, dlaczego akurat wspomniano głównie o ludziach powiązanych z partią komunistyczną czy też z narodowym socjalizmem? Podejrzewam, że ta „atrakcyjność” mówienie o osobach złych, miało skłonić czytelnika do zapoznania się z treścią.

Bardzo ciekawa książka, jednak nie da się ukryć mojego zaskoczenia, że wśród tych, najsłynniejszych miłości dwudziestego wieku znaleźli się w większości sami nieudacznicy, w sensie komunistyczni dygnitarze albo zwykłe miernoty. Nie mówię o Johnie Lennonie, to rodzynek wśród pozostałych. Jestem pod wrażeniem miłości państwa Gorbaczow, że też uchowała się taka para, kiedy...

Ostatnio czytam książki, których przeważnie unikam. Literaturę faktu czytam jeszcze rzadziej niż biografie. Jednak... czy historie miłosne nie mają w sobie jakiejś magii? Czy nie są warte poznania? Uznałam, że mają w sobie coś, co warto poznać. Więc się zabrałam i książkę przeczytałam.

Nie każdy rozdział przypadł mi do gustu. Nie każda historia mnie zaciekawiła. Niektóre najchętniej bym pominęła i byłabym to rozrobiła, gdyby nie fakt, że ja zawsze muszę książkę przeczytać całą. Taka tam moja mała obsesja.

"Najsłynniejsze historie miłosne" dotyczą gwiazd muzyki, kina, ale też i polityków. O niektórych związkach słyszałam, ale o innych już nie. Najlepiej czytało mi się o postaciach, które choć nieco kojarzyłam. Ale równocześnie wiedziałam niewiele o ich życiu prywatnym czy też miłostkach. Za to historie związków osób, które kojarzyłam nie tylko jako jednostki, ale też jako właśnie parę, również nie czytało mi się za dobrze, bo historie te już znałam, a autorka nie podała w takich historiach niczego nowego. Chociaż historia pary Jiang Qing i Mao Zedong również mnie bardzo zainteresowała. Chyba ona była jak dla mnie najciekawsza i najbardziej też przerażająca.

Z tego, co zauważyłam, autorka nie miała ochoty ukazywać związków jako idealne. Szukała ich wad. U niektórych ich znalazła, u innych nie. U jednych par ich wady były niewielkie i można by rzec, że nieznaczące, a u innych porażały swoją wielkością. Dzięki temu książka zyskuje na wartości, bo związki idealne są rzadkością. Ale i tu się trafił taki związek. Raisa Titorenko i Michaił Gorbaczow tworzyli związek idealny. Przyznam się, że ich relacja bardzo mi się podobała. Była świetna, choć łatwo nie mieli.

Każdy rozdział opowiada o innej parze. Dużym plusem są cytaty osób, o których autorka pisze. Rozdziały są niewielkie, także i historie dotyczące par są krótkie, zwięzłe i na temat. Autorka skupia się na suchych faktach. Nie ocenia par. Chce je po prostu jedynie przedstawić. Wydaje mi się, że o niektórych związkach mogłaby powstać osobna, dość dobra i ciekawa książka.

Ta krótka lektura ukazuje różne oblicza miłości. W niej znajdziemy historie związku tyrana, która potrafi kochać. Zresztą historia Eleny Petrescu i Nicolae Ceausescu mnie, przyznam, urzekła. Szczególnie jej zakończenie. Było w tym coś pięknego, poetyckiego.

O niektórych parach zapomniałam od razu jak na przykład o parze. artystów - reżysera Luchino Visconti i aktora Helmuta Bergera. O innych pamiętam niewiele, choć przy czytaniu wydawało mi się, że zapamiętam więcej.

Ogólnie książka nie jest zła. Historie nie są złe. Po prostu: niektóre są zbyt znane, by 20-30 stron było wystarczające na ich opisanie, inne zbyt nieznane, by te 20-30 stron było satysfakcjonujące. Po kilku historiach czułam niedosyt i chyba poszukam coś więcej na ich temat w sieci.

Niemniej jednak lekturę polecam. Dla mniej dociekliwych, lecz ciekawych będzie idealną pozycją, by poznać różne znane i mniej znane związki. Dla bardziej dociekliwych zaś to może być dobry początek drogi do poznania biografii osób, o których w tej pozycji autorka pisała.

Ostatnio czytam książki, których przeważnie unikam. Literaturę faktu czytam jeszcze rzadziej niż biografie. Jednak... czy historie miłosne nie mają w sobie jakiejś magii? Czy nie są warte poznania? Uznałam, że mają w sobie coś, co warto poznać. Więc się zabrałam i książkę przeczytałam.

Nie każdy rozdział przypadł mi do gustu. Nie każda historia mnie zaciekawiła. Niektóre...

Mam książkę, i muszę przyznać, że jest dość mocno zaczytana :) nie oznacza to jednak, że jestem jej całkowicie bezkrytyczną fanką. Laura Laurenzi ma dość porywający, przyjemny styl pisania, cóż z tego jednak, skoro znaczna część historii przedstawiona jest w sposób rażąco subiektywny. Nie ma tutaj mowy o jakimkolwiek zrównoważeniu, są natomiast bardzo widoczne preferencje autorki. Momentami jej opinie są nawet zupełnie jadowite. Postacie, które sobie upodobała przedstawione są w całkiem jasnych barwach, te mniej ulubione - są przekreślane. Przykładowo, Yoko Ono - jest szorstka, autorka niezbyt ją lubi i łatwo można to wyczuć. Zbyt łatwo. To mi przeszkadza w czytaniu. Poza tym, niektóre z przedstawionych faktów nie są do końca zweryfikowane, i ktoś dociekliwy może to z łatwością wyłapać. Pozostaje do tego wrażenie pewnego niedosytu - można było opisać jeszcze mnóstwo innych, ciekawych par. Jane Birkin i Serge Gainsbourg, Elizabeth Taylor i Richard Burton, Frida Kahlo i Diego Rivera - to tylko niektóre z nich.

Mam książkę, i muszę przyznać, że jest dość mocno zaczytana :) nie oznacza to jednak, że jestem jej całkowicie bezkrytyczną fanką. Laura Laurenzi ma dość porywający, przyjemny styl pisania, cóż z tego jednak, skoro znaczna część historii przedstawiona jest w sposób rażąco subiektywny. Nie ma tutaj mowy o jakimkolwiek zrównoważeniu, są natomiast bardzo widoczne preferencje...

Nie ocenię tej książki, bo nie przebrnęłam przez wszystkie rozdziały. Wybrałam tylko te pary, które szczególnie mnie interesowały.

Jednak, biorąc po uwagę te części, z którymi się zapoznałam, mam wrażenie, że autorka wzięła sobie za punkt honoru zdemaskowanie z pozoru idealnych par. Jedynym wyjątkiem byli Gorbaczowie, bo jawili się tak kryształowym małżeństwem, że nie było się do czego przyczepić.

Laura Laurenzi zaczyna pozytywne i stopniowo przechodzi do wyciągania brudów. Zakochanie i pierwsze chwile razem zazwyczaj są najpiękniejsze. Problemy pojawiają się z czasem. Miałam wrażenie, że bardziej skupiła się właśnie na tych złych stronach "Najsłynniejszych historii miłosnych XX wieku".

Z drugiej jednak strony, gdyby skupiła się na pozytywnych aspektach związku Adolfa Hitlera i Ewy Braun, ta książka byłaby nierzetelna. Fakty są faktami i nie da się uciec od tłocznej Rodziny Sartre'a i de Beauvoir czy licznych kochanek Felliniego.

Nie ocenię tej książki, bo nie przebrnęłam przez wszystkie rozdziały. Wybrałam tylko te pary, które szczególnie mnie interesowały.

Jednak, biorąc po uwagę te części, z którymi się zapoznałam, mam wrażenie, że autorka wzięła sobie za punkt honoru zdemaskowanie z pozoru idealnych par. Jedynym wyjątkiem byli Gorbaczowie, bo jawili się tak kryształowym małżeństwem, że nie było...

Przyznam, ze przeczytałam jedynie połowę zawartych w tej książce histotii. Bardzo przyjemnie się czyta. Każdej parze posiwiecono ok. 30 stron i jest to krotkie streszczenie ich romansu. Jednak wystarczy to dla mniej dociekliwych.

Przyznam, ze przeczytałam jedynie połowę zawartych w tej książce histotii. Bardzo przyjemnie się czyta. Każdej parze posiwiecono ok. 30 stron i jest to krotkie streszczenie ich romansu. Jednak wystarczy to dla mniej dociekliwych.

najlepszy dowód na to, że każdy ma dwa oblicza. Nawet największy tyran może kochać, nawet najpotulniejsza owieczka może ranić.

najlepszy dowód na to, że każdy ma dwa oblicza. Nawet największy tyran może kochać, nawet najpotulniejsza owieczka może ranić.

Do przeczytania tej niewielkiej książki skusił mnie tytuł. Wydawało mi się, że możne być ciekawie i przyjemnie. Laurenzi opisuje osiemnaście związków miłosnych ludzi najbardziej znanych na świecie w XX wieku, którzy można powiedzieć, że "pisali historie", ludzi sławnych i znanych w świecie kultury i polityki takich jak: Eleonora Duse i Gabriele D'Annunzio, Gertruda Stein i Alicja Toklas, Edda Mussolini i Galeazzo Ciano, Ewa Braun i Adolf Hitler, Hannah Arendt i Martin Heidegger, Wallis Simpson i Edward VIII książę Windsoru, Soraya Esfandiary i Reza Pahlavi, Simone de Beauvoir i Jean-Paul Sartre, Giulietta Masina i Federico Fellini, Helmut Berger i Luchino Visconti, Marta Marzotto i Renato Guttuso, Nilde Iotti i Palmiro Togliatti, Jiang Qing i Mao Zedong, Jacqueline Bouvier i J. F. Kennedy, Yoko Ono i John Lennon, Raisa Titorenko i Michaił Gorbaczow, Soon-Yi i Woody Allen, Elena Petrescu i Nicolae Ceausescu.
Autorka na każdy opisywany związek poświęca do około trzydziestu stron, wiec jest to nie ze wiele, jak na takie osobistości ze świata pisarzy, malarzy, aktorów, polityków. Spokojnie każdą parę można by było opisać w osobnej książce. Autorka opisuje w skrócie, zwięźle, bez opisów, tak na sucho najważniejsze wydarzenia i fakty z życia tych par, dużym plusem jest to, że często w teksie przewijają się ciekawe cytaty opisywanych bohaterów. Jest to książka o uczuciach, miłości, namiętności, przyjaźni, władzy i zdradzie. Dowiadujemy się dużo z życia poszczególnych osób. Większość przedstawionych związków miłosnych jednak jest nie udanych, nie ma w nich sielanki, lecz ból i cierpienie. Raczej nie urzekła mnie ta książka. Jak wyżej pisałam, sięgnęłam po nią zachwycona tytułem, tematyka wydawała się zachęcająca, ale się przeliczyłam, nie podoba mi się styl w jaki zostały napisane te historie.

Do przeczytania tej niewielkiej książki skusił mnie tytuł. Wydawało mi się, że możne być ciekawie i przyjemnie. Laurenzi opisuje osiemnaście związków miłosnych ludzi najbardziej znanych na świecie w XX wieku, którzy można powiedzieć, że "pisali historie", ludzi sławnych i znanych w świecie kultury i polityki takich jak: Eleonora Duse i Gabriele D'Annunzio, Gertruda Stein i...

Osiemnaście opowiadań o romansach słynnych osób. Mamy tu między innymi romans Adolfa Hitlera z Ewą Braun, historię miłości Gorbaczowa i Raisy Titorenko. Namiętności między Johnnem Lennonem i Yoko Ono. Oprócz nich m. innymi J.F.Keneddy, Federico Fellini, Woody Allen.
Czytelnik może śledzić losy miłości ludzi ze świata słynnych malarzy, poetów, pisarzy, dyktatorów, polityków, muzyków i aktorów.

Najciekawszym dla mnie rozdziałem (i tym, który najbardziej zapadł mi w pamięć),był rozdział z opowiadaniem o Jiang Qing i Mao Zedongu.
Rozdziały poświęcone Kennedy'm, Lennonowi i Joko Ono oraz Woody'emu Allenowi są interesujące ale nie wprowadzają niczego nowego, czego jeszcze o nich nie wiedzieliśmy.
Jeśli chodzi o pozostałe: niektóre były dla mnie nużące.

Osiemnaście opowiadań o romansach słynnych osób. Mamy tu między innymi romans Adolfa Hitlera z Ewą Braun, historię miłości Gorbaczowa i Raisy Titorenko. Namiętności między Johnnem Lennonem i Yoko Ono. Oprócz nich m. innymi J.F.Keneddy, Federico Fellini, Woody Allen.
Czytelnik może śledzić losy miłości ludzi ze świata słynnych malarzy, poetów, pisarzy, dyktatorów, polityków,...

"Zamierzam opowiedzieć o miłości i namiętności, wzlotach i upadkach, ekscesach i ustępstwach - życia tych mężczyzn i kobiet, którzy pozostawili po sobie ślad nie tylko w wielkiej polityce, ale także w pamięci przechowującej ludzkie tragedie ostatniego stulecia."

Mała książeczka, zawiera osiemnaście mini-historyjek miłosnych, zaledwie 300 stron wydania kieszonkowego, a ileż emocji, namiętności i pasji!

Jest to przede wszystkim zapis kilkunastu najbardziej popularnych związków XX wieku, jak również sylwetki trzydziestu sześciu niesamowitych osób, niekiedy wręcz symboli - autorka naprawdę stanęła na wysokości zadania.

Każda historia mieści się na 20-30 stronach książeczki, swoje opowiastki Laurenzi rozpoczyna cytatem (osoby/osób - bohaterów danej historii). Cytaty bardzo trafione, oddające istotę każdego związku (relacji partnerów, siły ich uczucia itp.). Poza tym, każda para potraktowana została bardzo indywidualnie, to nie są opowieści pisane "na jedno kopyto", każda relacja jest inna, ale wszystkie mają wspólny mianownik - zwiewny, otwarty, lekki styl autorki, bez tabu (także językowego),bez zażenowania. Jej język wciąga, nawet jeśli czytamy o postaciach, którymi niekoniecznie jesteśmy zainteresowani. Urzekła mnie pani Laurenzi i to bardzo.

Odkryjemy sekrety alkowy takich osób jak:

1. Eleonora Duse i Gabriele D'Annunzio
2. Gertruda Stein i Alicja Toklas
3. Edda Mussolini i Galeazzo Ciano
4. Ewa Braun i Adolf Hitler
5. Hannah Arendt i Martin Heidegger
6. Wallis Simpson i Edward VIII książę Windsoru
7. Soraya Esfandiary i Reza Pahlavi
8. Simone de Beauvoir i Jean-Paul Sartre
9. Giulietta Masina i Federico Fellini
10. Helmut Berger i Luchino Visconti
11. Marta Marzotto i Renato Guttuso
12. Nilde Iotti i Palmiro Togliatti
13. Jiang Qing i Mao Zedong
14. Jacqueline Bouvier i J. F. Kennedy
15. Yoko Ono i John Lennon
16. Raisa Titorenko i Michaił Gorbaczow
17. Soon-Yi i Woody Allen
18. Elena Petrescu i Nicolae Ceausescu

Autorka zaprezentuje nam kilka wariantów miłosnych związków, znajdziemy tu relacje typu, m.in.:

kobieta-mężczyzna,

kobieta-kobieta,

mężczyzna-mężczyzna,

ofiara-wampir,

uczennica-profesor,

trójkąty miłosne,

mezaliansy,

(nie)ojczym-(nie)córka.


Nad tymi miłościami wisi często polityka, władza, duże pieniądze, czasem nauka, sztuka. Niektóre napędzane są wzajemnym uczuciem i szacunkiem partnerów, niekiedy chęcią władzy, pogonią za pieniądzem, kłamstwem, często też licznymi zdradami. Każda z tych historii ma w sobie jakiś dramat, owiana jest tragedią. Autorka we wstępie obiecuje nam wielkie emocje, namiętności i o tych faktycznie czytamy, co więcej możemy je nawet poczuć, niesamowite historie niesamowitych postaci!


Oprócz tego, że poczytamy jak rodziły, rozwijały i kończyły się związki "największych" XX-wiecznego świata, odkryjemy też wiele "ciekawostek", o których nie zawsze się mówi. Dowiemy się np. kto z kim się przyjaźnił i dlaczego, który pan miał braki w budowie anatomicznej i co z tego wynikło dla ludzkości, kto w ogóle nie dbał o higienę i nigdy nie trzymał w ręku szczoteczki do zębów, które kobiety grały rolę szarych eminencji i dużo dużo więcej...

To książeczka niewielka objętościowo, ale taka właśnie miała być, to jakby synteza historii miłości tych, których ludzie podziwiają, kochają, których nienawidzą i którym zazdroszczą. Autorka korzystała z ok. 60 pozycji bibliograficznych dlatego, jeśli czytelnik chcę zgłębić wiedzę na temat życia osobistości, która wywarła na nim największe wrażenie - ma taką możliwość korzystając z dołączonego na końcu spisu materiału, którym posłużyła się Laurenzi.

Polecam i zachęcam wszystkich, przede wszystkim ciekawskich!

(http://dajprzeczytac.blogspot.com/)

"Zamierzam opowiedzieć o miłości i namiętności, wzlotach i upadkach, ekscesach i ustępstwach - życia tych mężczyzn i kobiet, którzy pozostawili po sobie ślad nie tylko w wielkiej polityce, ale także w pamięci przechowującej ludzkie tragedie ostatniego stulecia."

Mała książeczka, zawiera osiemnaście mini-historyjek miłosnych, zaledwie 300 stron wydania kieszonkowego, a...