Cieniutka, marna książeczka, na którą składa się wstęp (że Darkania to kraina w głowie autorki),wiersz, trzy fatalnie banalne refleksje o przyjaźni, miłości i strachu, oraz dziewięć króciutkich, dość nieporadnie napisanych opowiadań. Przy czym jedno z nich ma częściowo rymowane zdania, co jest dziwnym doświadczeniem, przynajmniej cztery kręcą się wokół swoistej fiksacji autorki, czyli zapyziałego okna, za którym nie wiadomo, co się mieści, a ogólnie sześć w jakiś tam sposób zahacza o fantastykę, co jednak w niczym tekstom nie pomaga.

Jako całość książeczka wygląda więc na coś pośredniego między prozą poetycką a grafomanią i żeby ją uznać za ciekawą pozycję, to chyba trzeba mieć różowe okulary o grubych szkłach i grzmotnięty kilka razy stągwią przez łeb gust literacki.

Aha. Reklamowanej na okładce inspiracji Allanem Edgarem Poe nie stwierdzono.

Cieniutka, marna książeczka, na którą składa się wstęp (że Darkania to kraina w głowie autorki),wiersz, trzy fatalnie banalne refleksje o przyjaźni, miłości i strachu, oraz dziewięć króciutkich, dość nieporadnie napisanych opowiadań. Przy czym jedno z nich ma częściowo rymowane zdania, co jest dziwnym doświadczeniem, przynajmniej cztery kręcą się wokół swoistej fiksacji...

Darkańskie opowieści to zbiór 14 debiutanckich opowiadań A.M. Rękoś, które jak czytamy w opisie, inspirowane są twórczością, między innymi E.A. Poe. Nie jestem, aż tak dobrze zaznajomiona z jego dorobkiem, więc mogę napisać jedynie, iż niektóre z nich mają mroczniejszy klimat, który występuje u Poego - choćby Serce dla Frankensteina - osobliwe opowiadanie czy Tajemnicze okno opowiedziane przez Trupinkę, które mimo mroczniejszego początku miało pozytywny wydźwięk. Opowiadania traktują o ludzkich zachowaniach, uczuciach oraz przewrotności losu. Bohaterowie to m.in. okrutne kobiety, czy mężczyźni bez serca. Darkańskie opowieści nawiązują także w wielu momentach do miłości, a właściwie jej złudności i nieszczęścia, jakie sprowadza na bohaterów. W opowiadaniach Przyjaźń czy Miłość to placebo to właśnie przyjaźń góruje nad miłością, a miłość traktowana jest niczym uczucie, którego w rzeczywistości nie ma.
Zbiór jest zdecydowanie eklektyczny. Widać, iż autorka czerpała z różnych źródeł, i różnych form, gdyż znajdziemy w nim także poetyckie wersy. Opowiadania zdecydowanie nie są na równym poziomie, nie wszystkie przypadły mi do gustu. Niestety część metafor i głębszych przesłań jest mi tak dobrze znana, iż opowiadania nie zapadły w pamięć. Niemniej jeśli lubicie opowiadania, to taki zbiór powinien przypaść Wam do gustu, choćby ze względu na ich fantastyczną stronę czy plastyczne opisy.
Okładka, jak i klimat są dobre. Jeśli chodzi o korektę i wygląd e-booka to nie mam do niego żadnych uwag. Poza tym z tego co się orientuję to opowiadania zostały wydane także w formie papierowej.
Podsumowując Darkanskie opowieści to zbiór opowiadań, w których przeważa fantastyka oraz rzeczywistość na pograniczu snu i jawy. Opowiadania nie są na jednakowym poziomie, jednak jeśli potraktujecie je jako wieczorną rozrywkę na pewno wybierzecie coś z nich dla siebie.
- See more at: http://mkczytuje.blogspot.com/2014/10/recenzjaopinia-darkanskie-opowiesci.html#sthash.tEMf7XCQ.dpuf

Darkańskie opowieści to zbiór 14 debiutanckich opowiadań A.M. Rękoś, które jak czytamy w opisie, inspirowane są twórczością, między innymi E.A. Poe. Nie jestem, aż tak dobrze zaznajomiona z jego dorobkiem, więc mogę napisać jedynie, iż niektóre z nich mają mroczniejszy klimat, który występuje u Poego - choćby Serce dla Frankensteina - osobliwe opowiadanie czy Tajemnicze...

Skusiłam się na ten tomik bez zastanowienia. Może ze względu na opis ? 'Inspirowane między innymi twórczością Edgara Allana Poego...' Jakoś nie czułam tu tego. Ani trochę.
Niektóre opowieści mnie zaciekawiły i z przyjemnością będę do nich wracać. Są też takie,które wydały mi się zupełnie infantylne. Jednak w tych,które mi się podobały znalazłam cząstkę siebie. Autorka ma naprawdę bujną wyobraźnię.
Moim zdaniem warto przeczytać,jeśli ktoś lubi takie klimaty,albo i nie ;)
Polecam.

Skusiłam się na ten tomik bez zastanowienia. Może ze względu na opis ? 'Inspirowane między innymi twórczością Edgara Allana Poego...' Jakoś nie czułam tu tego. Ani trochę.
Niektóre opowieści mnie zaciekawiły i z przyjemnością będę do nich wracać. Są też takie,które wydały mi się zupełnie infantylne. Jednak w tych,które mi się podobały znalazłam cząstkę siebie. Autorka ma...

Niewielu współczesnych polskich twórców decyduje się zadebiutować zbiorem opowiadań. Na ten ryzykowny krok zdecydowała się Anna Maria Rękoś. Autorka już w pierwszym fragmencie swojego tomiku opowiada o podróży do niezwykłej krainy. Darkania to miejsce , które najprawdopodobniej znajduje się w ludzkich umysłach i podświadomości. Dotrzeć tam piekielnie trudno a powrócić mogą tylko nieliczni. Pisarka zawiadamia iż jej ta sztuka jednak się udała. Teraz chce opowiedzieć o tym co udało się zobaczyć spisać i zrozumieć. To zakątek który bardzo trudno jednoznacznie zlokalizować. Jedno jest pewne : Znajduje się on na granicy dwóch światów realnego oraz tego metafizycznego w , którego istnienie nie wszyscy wierzą. Tematyka utworów jest oryginalna i jak na początek literackiej drogi trudna. Pisarka pyta o sens istotę miłości . Namawia do tego aby zastanowić się czy takie uczucie istnieje naprawdę?. Być może jest ono tylko wytworem ludzkiej wyobraźni, ostatnią deską ratunku , lub " lekarstwem na samotność". Czytamy też o innym z uczuć które również jest bardzo ważne w życiu każdego z nas. Tym uczuciem jest przyjaźń. Rękoś pragnie podkreślić jej ogromną siłę i wartość. Pisze"To inna miłość prawdziwsza ,głębsza, wytrzymalsza....."
I nie czas ją wzmacnia, a przebyte razem drogi i trudne chwile". W jednym z opowiadań przyjaciel jawi się jako ktoś niezwykle potrzebny. Gdy mamy go przy boku jesteśmy w stanie przenosić góry. To on jest z nami zawsze gdy go potrzebujemy , na dobre i na złe. Tylko taka osoba pomoże i nie oczekuje niczego w zamian ani żadnych dodatkowych wyjaśnień. Nawet gdy jest daleko zawsze zabiera nas ze sobą- w sercu. Oprócz ukazania istoty miłości czy przyjaźni pani Anna pisze też o innych ważnych kwestiach. Próbuje np odpowiedzieć na pytanie , które zawarte jest w tytule jednego z opowiadań. Pragnie na prostym przykładzie zobrazować jak ważną osobą dla dziecka jest jego matka i ile potrafi mu ofiarować lub czego czasem nie ma czasu nauczyć. Bohaterowie pierwszego dzieła autorki tacy jak Niezapominajka, Przyjaciółka albo Kobieta, która chciała kochać są dość nietypowe. Natomiast barwne i sugestywne opisy a także nieco senna atmosfera to tylko tło. Tym co liczy się najbardziej jest przesłanie. Warto po przeczytaniu chwilę się nad nim zatrzymać i zastanowić po prostu trochę pomyśleć. Inspiracją do napisania tego zbioru była twórczość amerykańskiego poety i nowelisty Edgara Allana Poe. Ten fakt bardzo mocno na kartach utworu widać.
Moim zdaniem autorka zdecydowała się zacząć właśnie od opowiadań ponieważ w nich łatwiej jest zobrazować pewne kwestie. Można stworzyć bohatera , którego postawi się w danej życiowej sytuacji.
Opowiadania są formą literacką , która nie każdemu przypadnie do gustu. Jedne są lepsze, drugie trochę gorsze. Zdarzają się też prawdziwe perełki. "Darkańskie opowieści "są jedną z nich.

Niewielu współczesnych polskich twórców decyduje się zadebiutować zbiorem opowiadań. Na ten ryzykowny krok zdecydowała się Anna Maria Rękoś. Autorka już w pierwszym fragmencie swojego tomiku opowiada o podróży do niezwykłej krainy. Darkania to miejsce , które najprawdopodobniej znajduje się w ludzkich umysłach i podświadomości. Dotrzeć tam piekielnie trudno a powrócić...

Dosc dobry debiut.

Dosc dobry debiut.