Bardzo cenię Orwella za dwa jego dzieła, które do dzisiaj mają ogromny wpływ na świat. Chodzi oczywiście o "Folwark zwierzęcy" i "Rok 1984". Z zaciekawieniem sięgnąłem więc po trzecią, mniej znaną jego książkę. "W hołdzie Katalonii" są wspomnieniami Orwella z kilkumiesięcznego pobytu w Hiszpanii w czasie wojny domowej i służbie w milicji POUM.
Po lekturze mam mieszane uczucia; "W hołdzie Katalonii" powinno raczej nosić nazwę "W hołdzie POUM", gdyż autor wychwala pod niebiosa tą partię i robi z jej członków niemal męczenników. Może jest to wina tego, iż była pisana na gorąco, tuż po powrocie z Katalonii. Historia pokazała jednak, iż Orwell nie miał racji - POUM była tak samo zła, jak i pozostałe lewicowe partie, a rację mieli zwolennicy starego porządku. Tak samo bzdurna jest uwaga, iż milicje mogły wygrać wojnę - nie mogły. Armia gen. Franco składała się z dobrze uzbrojonych i wyszkolonych oddziałów, a milicje były bardzo słabo wyposażone (z wyjątkiem komunistów) i bardzo słabo wyszkolone. Ale nie sposób nie zgodzić się z innym stwierdzeniem: iż Hiszpańska Partia Komunistyczna zdobyła przewagę i przystąpiła do likwidacji pozostałych partii lewicowych rękami NKWD na osobiste polecenie Józefa Stalina (o czym autor nie mógł wiedzieć). Prawdopodobnie od tego momentu można mówić o antykomuniźmie Orwella.
Przeczytać można, lecz należy podejść do dzieła bardzo krytycznie.

Bardzo cenię Orwella za dwa jego dzieła, które do dzisiaj mają ogromny wpływ na świat. Chodzi oczywiście o "Folwark zwierzęcy" i "Rok 1984". Z zaciekawieniem sięgnąłem więc po trzecią, mniej znaną jego książkę. "W hołdzie Katalonii" są wspomnieniami Orwella z kilkumiesięcznego pobytu w Hiszpanii w czasie wojny domowej i służbie w milicji POUM.
Po lekturze mam mieszane...