W dzieciństwie Eric Blair uczęszczał do prestiżowego Eton College, gdzie stał się celem dręczycieli i ofiarą – jak byśmy dzisiaj powiedzieli – bullyingu. Młody Eric chciał jednak tej sytuacji przeciwdziałać, dlatego razem ze swoim przyjacielem, przyszłym historykiem średniowiecza sir Stevenem Runcimanem, zemścił się na prześladowcy za pomocą czarnej magii. A konkretnie – przy użyciu woskowej laleczki voodoo.

W prawą nogę, a nie w serce

Jak wynika z informacji zebranych przez Gordona Bowkera, biografa pisarza, nastoletni Orwell był zaintrygowany historiami o duchach, które czytał w niemałych ilościach. Jedna z nich, pod tytułem „The Leech of Folkstone” szczególnie mu się spodobała. Bohaterka utworu, zarabiająca na życie jako służąca, pewnego dnia przekłuwa szpilką woskową podobiznę swojej pani, co skutkuje śmiercią pracodawczyni. Lektura ta skłoniła Orwella i Runcimana do zastanowienia się, w jaki sposób ukarać Philipa Yorke’a – chłopca ze starszego rocznika, który regularnie im dokuczał, a nawet groził. Jak wyjaśnił Runciman w jednej z rozmów z Bowkerem, gdy ten pisał biografię Orwella:

Yorke zmarł na białaczkę krótko po tym wydarzeniu – po trzech miesiącach od czasu, gdy swoją naukę w Eton College zaczął Orwell. Pisarz nie wspominał o tym ani w swojej twórczości, ani w wywiadach. Historię po raz pierwszy opowiedział właśnie Runciman. Podobno przyszły autor „Folwarku zwierzęcego” tak wierzył w moc czarnej magii, że to z tego powodu zmienił nazwisko. Według „The Telegraph” właśnie tak pisarz wyjaśnił swoim przyjaciołom fakt przybrania pseudonimu George Orwell. Mężczyzna obawiał się ponoć, że wrogowie użyją jego prawdziwego nazwiska, by odprawiać przeciwko niemu czary.

George Orwell 

Warto dodać, że w 2022 roku przypada 72. rocznica śmierci Goerge’a Orwella. Pisarz przyszedł na świat jako Eric Arthur Blair 25 czerwca 1903 roku w ówczesnych Indiach Brytyjskich (dzisiejszych Indiach). Jego rodzina należała do wyższej klasy średniej – jego przodkowie wywodzili się ze znamienitego, choć zubożałego rodu. Wychowywaniem chłopca zajmowała się przede wszystkim matka, pierwszy jego kontakt z ojcem nastąpił dopiero, gdy dziecko miało 9 lat. Blair uzyskał stypendium umożliwiające mu naukę w Eton College, po szkole średniej – również dzięki stypendium – mógł studiować w Cambridge, jednak zrezygnował z nauki na słynnym uniwersytecie. Nie chciał bowiem po raz kolejny poznawać – wątpliwych jego zdaniem – uroków uczenia się „w szkołach dla wybrańców”. Zamiast tego wyjechał do Birmy, gdzie odbył służbę w Królewskiej Policji Imperialnej.

Potem Orwell próbował rozwijać karierę pisarską w Paryżu, następnie wrócił do Anglii. Początkowo nie odnosił sukcesów, wykonywał prace dorywcze: udzielał korepetycji, opiekował się chłopcem z niepełnosprawnością, przez jakiś czas był pomywaczem. To właśnie te doświadczenia przyczyniły się do stworzenia przez niego pierwszej książki – „Na dnie w Paryżu i w Londynie”, w której poruszył temat często powracający na karty jego późniejszych utworów – motyw godności i wolności (zniewolenia) człowieka. Jako ochotnik Orwell brał udział w wojnie domowej w Hiszpanii (po stronie Republiki), należał do antystalinowskiej Robotniczej Partii Zjednoczenia Marksistowskiego. Po powrocie do ojczyzny napisał „W hołdzie Katalonii”. W kolejnych latach pisarz stworzył dwie swoje najsłynniejsze książki – w 1945 powstał „Folwark zwierzęcy”, a w 1949 – „Rok 1984”. Pierwszy z utworów uzyskał w serwisie lubimyczytać.pl średnią ocen 7,9/10, drugi – 8,2/10. Wszystkie książki autora oceniono natomiast na 7,4/10.

Źródło: Literary Hub

[as]