Byłam w niemałym szoku, gdy przeczytałam, a raczej próbowałam przeczytać książkę Smith. Szczerze przyznaję, że nie słyszałam o jej dziełach, nim nie natknęłam się na serial, który wywarł na mnie bardzo pozytywne wrażenie.
To jeden z tych rzadkich przypadków, kiedy przeniesienie książki na ekran było lepszym pomysłem niż samo jej napisanie. Doprawdy nie sądziłam, że książka odbiega tak bardzo od serialu. Owszem, słyszałam o tym, że są pewne różnice, ale one są diametralne!
Podsumuję to krótko, gdyby serial był tak samo kiczowaty i kiepski jak ta książka, nie ruszyłabym go. Dlatego cieszę się, że twórcy serialu postanowili zmienić sporo w całej akcji i charakterystyce bohaterów. Mogą być z siebie dumni, że z niczego zrobili coś. I nie żartuję.
Wracając do książki, bo jednak jej dotyczy ta recenzja, jest niesamowicie infantylnym dziełem, jakie dotychczas czytałam. W tej kategorii przyznaję jej pierwsze miejsce. Naprawdę nie zdzierżę ekscytacji na punkcie losów Stefano i Eleny, zwłaszcza Eleny. Jej bohaterka irytowała mnie od początku do samego końca. W serialu również doprowadzała do szału, ale dopiero gdzieś w trzecim sezonie. W książce miałam jej dość już na samym początku. Stefano jednak deptał jej po piętach, by stanąć na podium. Przegrał niewielką przewagą Eleny.
Ostatecznie przyznaję książce dwie gwiazdki. Wahałam się między dwiema a jedną, ale zdecydowałam na pierwszą opcję. Nie ukrywając, drugą gwiazdkę przyznaję za postać Damona. To jedyny z bohaterów, którego nie udało się popsuć szanownej Smith. Szarmancki, tajemniczy, z nutą grozy w swoim zachowaniu i wyglądzie. Tak, to jest jedyny plus książki.

Byłam w niemałym szoku, gdy przeczytałam, a raczej próbowałam przeczytać książkę Smith. Szczerze przyznaję, że nie słyszałam o jej dziełach, nim nie natknęłam się na serial, który wywarł na mnie bardzo pozytywne wrażenie.
To jeden z tych rzadkich przypadków, kiedy przeniesienie książki na ekran było lepszym pomysłem niż samo jej napisanie. Doprawdy nie sądziłam, że książka...