"Kiedy Bóg był królikiem" była by znakomitą powieścią obyczajową, gdyby wszystko nie było tu takie akuratne, skrojone na miarę. Każdy wątek poprowadzony jest tak, aby osiągnąć zamierzony efekt, mający wywołać określoną reakcję, wzruszyć, wprawić w nostalgię, zmusić do konkretnej refleksji. Generalnie nie ma w tym nic złego, ale nie mogłem się oprzeć wrażeniu, że losy głównej bohaterki, jak i postaci, które odcisnęły piętno na jej życiu i jego w taki, a nie inny sposób postrzeganie, to motywy przerabiane już po wielokroć w literaturze, czy filmie. Motywy ograne, żeby nie użyć brzydkiego słowa: "klisze". Dorastanie, homoseksualizm, molestowanie w dzieciństwie, rozbite rodziny a na dokładkę radzenie sobie z chorobą i starzeniem się, oraz, cóż, samograj w postaci "11 września" - za dużo tych momentów "wzruszeń" - i, niestety, nie podziałało to na mnie zupełnie.

Stylistycznie interesująco, ale niczego, co wybijałoby się ponad "stany średnie" nie uświadczyłem. Szkoda, bo opis i opinie mocno mnie do tej powieści zachęciły...

"Kiedy Bóg był królikiem" była by znakomitą powieścią obyczajową, gdyby wszystko nie było tu takie akuratne, skrojone na miarę. Każdy wątek poprowadzony jest tak, aby osiągnąć zamierzony efekt, mający wywołać określoną reakcję, wzruszyć, wprawić w nostalgię, zmusić do konkretnej refleksji. Generalnie nie ma w tym nic złego, ale nie mogłem się oprzeć wrażeniu, że losy...