Nie wiem co mam myśleć, w mojej głowie jest jeden wielki mętlik. Dosłownie kilka minut temu skończyłam czytać "Próby Ognia" i jestem wściekła na pana Dashnera za takie zakończenie tego tomu, a jednocześnie pod wielkim wrażeniem, jego pomysłu. Podziwiam go i to bardzo. Co do samej książki, nie było tak jak w Więźniu Labiryntu, że w większości się śmiałam, tutaj przez znaczną większość czasu siedziałam w napięciu i czekając co wydarzy się dalej. Uwielbiam Minho i do ostatnich akapitów krzyczałam na cały pokój, co nie obyło się bez śmiechu mojej mamy, że Minho musi żyć. Nie potrafiłabym sobie wyobrazić dalszego czytania bez tego jego ciętego języka, wypowiadania każdej myśli na głos i uważam, że jest on, zarówno jak i Newt najlepszym co spotkało Thomasa. Od początku również lubiłam Teresę, ale po tej zdradzie? Nie ma szans bym lubiła ją jak do tej pory, nawet jeśli to wszystko było ustawione i tak było to potworne z jej strony. Aris od początku wzbudzał we mnie jakieś podejrzenia, nawet nie wiem dlaczego. Po prostu uznałam to za dziwne, kiedy pojawił się tak nagle w pokoju Teresy. Miłe zaskoczenie z mojej strony, że wśród Streferów pojawiły się nowe osoby, Jorge i Brenda. Kiedy poparzeniec zaczął mówić o tym, że chce ich "noski" nie wiedziałam czy mam się śmiać, czy też siedzieć w napięciu i czytać co będzie dalej. Strasznie szkoda mi Winstona. Nadal nie potrafię rozgryźć jakim cudem ta kula robiła z nimi w tunelu to co robiła. Jak to możliwe, że Grupa B, mogła ot tak sobie przechodzić tunelami i aż tyle ich nie zginęło, a Streferzy musieli przechodzić przez to piekło.
Panie Jamesie dziękuję za tak wspaniałą książkę jaką są Próby Ognia!
Nie pozostaje mi nic innego jak przeżyć w męczarniach cały następny tydzień czekając aż przyjdzie moja upragniona trzecia część. Jeśli Lek na Śmierć będzie równie nieprzewidywalny i emocjonalny to chyba muszę się przygotować. Jeżeli ktoś ma wątpliwości co do przeczytania tego, niech się więcej nie waha!:)

Nie wiem co mam myśleć, w mojej głowie jest jeden wielki mętlik. Dosłownie kilka minut temu skończyłam czytać "Próby Ognia" i jestem wściekła na pana Dashnera za takie zakończenie tego tomu, a jednocześnie pod wielkim wrażeniem, jego pomysłu. Podziwiam go i to bardzo. Co do samej książki, nie było tak jak w Więźniu Labiryntu, że w większości się śmiałam, tutaj przez znaczną...