"Charlie" to młodzieżowy hit, pisany w formie listów, które narrator, główny bohater, pisze do czytelnika, nazywając go Przyjacielem. Sam pomysł pisania jest świetny, z początku "Drogi Przyjacielu! Mam nadzieję, że u Ciebie wszystko w porządku" może wydawać się czymś zupełnie nietrafionym, jednak z czasem czytelnik na tyle związuje się z bohaterem, że takie słowa są dla niego czymś naturalnym, a wręcz potrzebnym - chłopak w listach skupia się głównie na swoich życiu, a każde takie przypomnienie, że pamięta, że pisze do kogoś konkretnego, sprawia, że wczuwamy się w jego sytuację jeszcze bardziej. Szczególnie miłe, a wręcz motywujące (tu znów ogromny plus) są wstawki, w których Charlie zapewnia czytelnika o tym, że jest on dla niego ważny, że na pewno jest dobry, uprzejmy, lubiany, że zasługuje na wszystko, co najlepsze... Słowa te, kiedy wypowiada je bohater, który dla nas żyje naprawdę, zapadają głęboko w serce. Świetny pomysł.

Sam styl pisania jest prosty, młodzieżowy - i to tylko dodaje uroku i głębi całości. Gdyby było to napisane jakkolwiek inaczej, treść nie trafiałaby do odbiorcy tak mocno - a zwłaszcza te kilka cudownych cytatów, kilka treści, które zostały przekazane wprost - bo większość musimy zrozumieć sami. Idźmy przykładem Charliego, czytającego "Hamleta" - filtrujmy lekturę, a nie wchłaniajmy jej jak gąbki.

Sama opowieść, choć zdaje się nie być niczym szczególnym - ot, życie jakiegoś nastolatka - jest zachwycająca. To niedługa opowieść, a jednak bardzo dużo się w niej dzieje, rzeczy raczej codziennych, ale ogromnie poruszających - mamy tutaj miłość, pierwsze doznania seksualne, rodzinę, dobrą sztukę i wszystko to inne, co interesuje młodego odbiorcę. Porusza się tu wiele tematów trudnych - a zwykle ich nadmiar obciąża lekturę albo sprawia, że jest sztuczna - tak czy inaczej, wychodzi to źle. Tutaj - było jak najbardziej na miejscu - i nie do końca zinterpretowane - pozostawia się czytelnikowi puste miejsce do własnego zapisania, idealnie umiejscowione.

Postacie są bardzo dobrze scharakteryzowane i naprawdę czułam się, jakby czytała listy od przyjaciela. Gdy się skończyły, byłam rozczarowana i szczerze martwiłam się o dalsze losy mojego kolegi. O samym Charliem dowiadujemy się niewiele, choć nie jest zbyt skryty. To właśnie jeden z elementów jego osobowości, jedna z rzeczy, która czyni go tytułowym wallflowerem. To strasznie zajmujące, każda z tych postaci, a Charlie przede wszystkim.

Właśnie, dobra sztuka - Charlie pisze o masie piosenek i książek. Osobiście lubię po lekturze urządzać sobie poszukiwania takich rzeczy.

Spora część książek tego typu jest stosunkowo przewidywalna. Tutaj jednak czytelnik nie ma bladego pojęcia, co się zaraz wydarzy. Zakończenie w ogóle jest szokiem - ale tak to właśnie bywa w życiu.

Charlie lubił czytać książki po kilka razy. Wyjątkowo poszłam za jego przykładem i przeczytałam tę książkę już dwa razy, drugi po polsku - wiem, dlatego to lubił. To książka, którą odkrywa się za każdym razem na nowe sposoby, a stare rozwiązania i odpowiedzi się rozwijają. Można ją czytać codziennie i nigdy się nie nudzi, nigdy nie mamy odpowiedzi na wszystkie pytania, jakie się pojawiają i nigdy historia nie będzie skończona. Nieczęsto zdarza mi się tak czuć przy książce. Nie umiem into recenzje, ale naprawdę, warto przeczytać. Jedna z najlepszych książek, z jakimi spotkałam się w życiu.

"Charlie" to młodzieżowy hit, pisany w formie listów, które narrator, główny bohater, pisze do czytelnika, nazywając go Przyjacielem. Sam pomysł pisania jest świetny, z początku "Drogi Przyjacielu! Mam nadzieję, że u Ciebie wszystko w porządku" może wydawać się czymś zupełnie nietrafionym, jednak z czasem czytelnik na tyle związuje się z bohaterem, że takie słowa są dla...