Dwóch nieszczęśliwych bohaterów. Jeden, to niespełniony zawodowo rozwodnik. Drugi, narcystyczny i rozkapryszony gwiazdor, któremu sława uderzyła do głowy. Los chce, że ich ścieżki się krzyżują i obaj Panowie na wyrost zaczynają się nazywać przyjaciółmi. Dodajmy, że ten pierwszy zakochuje się w żonie drugiego, a ten drugi wcale swej małżonce najwierniejszy nie jest, no i ambaras gotowy. Szkoda tylko, że to wszystko jest takie... Eh, brakuje mi słowa. Co powiecie na przeciętne? Zwykłe, niczym się nie wyróżniające, wręcz banalne. Być może z założenia, lecz mimo wszystko chyba troszkę zbyt nudne i... smutne.

Oj, Panie Nicholls... Nie zachwycił mnie Pan tym razem. Z bólem serca to stwierdzam - liczyłam na więcej. Wbrew zapowiedziom nie miałam do czynienia z "najśmieszniejszą książką roku". Nie przeczę, że się nie zaśmiałam raz, czy dwa. Ok, może i razy kilka, lecz co z tego? Historia wcale nie zachwyca. Niby o czymś, a jednak o niczym. Jedyne co łączy ją z fenomenalnym "Jednym dniem", to ten specyficzny realizm. Żadnych rozdmuchanych frazesów, czy też złudzeń. Naga prawda. Bohaterowie z krwi i kości. To na plus. Tak samo jak fakt, że fabuła mimo wszystko w jakiś sposób wciąga czytelnika. Nie męczymy się zbytnio z naszymi bohaterami, dość gładko i sprawnie nam się z nimi obcuje. Potrafią nas wkurzyć, rozśmieszyć, a czasem i wzbudzić litość. To dobrze, bo najgorsze co może się zdarzyć pisarzowi, to wykreować postać, która nie budzi w czytelniku żadnych emocji. Tyle pozytywów, gdyż reszta jest gorzka, jak i sama powieść, pomimo kilku zabawnych momentów.

Napisał żem to ja, rozczarowany chomik :(

kronikachomika.blogspot.com

Dwóch nieszczęśliwych bohaterów. Jeden, to niespełniony zawodowo rozwodnik. Drugi, narcystyczny i rozkapryszony gwiazdor, któremu sława uderzyła do głowy. Los chce, że ich ścieżki się krzyżują i obaj Panowie na wyrost zaczynają się nazywać przyjaciółmi. Dodajmy, że ten pierwszy zakochuje się w żonie drugiego, a ten drugi wcale swej małżonce najwierniejszy nie jest, no i...