Wilkinson zmieścił w „Powstaniu i upadku (...)” ogrom informacji. O co bardziej rozpoznawalnych postaciach, takich jak wymieniona w tytule Kleopatra, czy też Echnaton lub młody Tutanchamon, pisze z wyczuwalną pasją. Co pozytywnie zaskakuje – z niemniejszą pasją zdarza mu się i opisywać (posiłkując się odzyskanymi przez archeologów cytatami) dzieje i styl życia postaci znanych znacznie słabiej: indywidualnych urzędników państwowych, kapłanów, czy po prostu pracujących przedstawicieli niższych warstw. Kiedy tylko to możliwe, wokół opisywanych postaci tworzy, a raczej – odtwarza przeróżne historie. Historie: pnącego się po szczeblach kariery ambitnego urzędnika; wojskowego, który został faraonem, czy świętokradzkich władców wydających za kulisami rozkaz rabunku grobowców faraonów w celu zwiększenia majątku państwa. Tych historii jest cała masa.

Książka zabiera czytelnika w podróż od samych początków państwa faraońskiego po jego kres. Osobiście jako osoba od zawsze zainteresowana Egiptem mogę z przekonaniem stwierdzić, że „Powstanie i upadek (...)” było doskonałym wyborem jeśli chodzi o coś wprowadzającego w temat. Polecam każdemu zainteresowanemu wykształceniem w sobie w tej tematyce obeznania bardziej holistycznego, a nie jedynie skupiającego się na Tutanchamonie, Nefertiti, Kleopatrze i paru głównych bogach.

Wilkinson zmieścił w „Powstaniu i upadku (...)” ogrom informacji. O co bardziej rozpoznawalnych postaciach, takich jak wymieniona w tytule Kleopatra, czy też Echnaton lub młody Tutanchamon, pisze z wyczuwalną pasją. Co pozytywnie zaskakuje – z niemniejszą pasją zdarza mu się i opisywać (posiłkując się odzyskanymi przez archeologów cytatami) dzieje i styl życia postaci...