"Pawła i Wirginię" czytało mi się bardzo lekko, przypadli mi też do gustu bohaterowie książki. Zgadzam się z autorem co do tego, że w prostym życiu w otoczeniu natury z pewnością jest więcej szczęścia niż w szamotaninie pełnego namiętności społeczeństwa. Co prawda niezupełnie odpowiadało mi zakończenie powieści, ale ten niedostatek w pełni wynagrodziło mi poczucie spędzenia dzieciństwa na Mauritiusie oraz rozmowa Pawła i Staruszka, pełna świetnych myśli na różnorakie tematy. Słowem, książka bardzo przypadła mi do gustu; polecam!

Na zachętę - moje dwa ulubione cytaty ze wspomnianej rozmowy:

1."Cnota to wysiłek nad samym sobą podjęty dla dobra drugich w zamiarze spodobania się jedynie Bogu."

2. "Odwaga, która nas pędzi na śmierć, jest jeno odwagą chwili. Często pobudką jej są czcze oklaski. Istnieje inne męstwo, rzadsze i potrzebniejsze, to, które każdego dnia bez świadków i pochwał daje nam znosić utrapienia życia: wytrwanie. Opiera się ono nie na cudzym mniemaniu lub bodźcach namiętności, ale na woli Boga. Wytrwanie jest odwagą cnoty."

"Pawła i Wirginię" czytało mi się bardzo lekko, przypadli mi też do gustu bohaterowie książki. Zgadzam się z autorem co do tego, że w prostym życiu w otoczeniu natury z pewnością jest więcej szczęścia niż w szamotaninie pełnego namiętności społeczeństwa. Co prawda niezupełnie odpowiadało mi zakończenie powieści, ale ten niedostatek w pełni wynagrodziło mi poczucie spędzenia...