Trudna materia bo w temacie "hodowli rozpłodowych" za czasów III Rzeszy powojenne Niemcy nabrały wody w usta. Po cichu zwalczały przecieki do prasy, dementowały doniesienia o tych karygodnych praktykach z pogranicza eugeniki i zwyrodniałych eksperymentów. Ten proceder miał dwa oblicza: z jednej strony aryjsko wyglądający chłopcy i dziewczęta, niekoniecznie o niemieckim pochodzeniu, zamieszkiwali w specjalnych ośrodkach gdzie mieli z wyznaczonymi partnerami kopulować i przysparzać rzeszy nowych obywateli. Kobiety po urodzeniu dzieci trafiały m.in. do obozów pracy albo stawały się " dziewczętami armii" czyli prostytutkami. Oczywiście niemowlęta im zabierano i umieszczano w sierocińcach lub przeznaczano do adopcji. Z drugiej strony prowadzono grabież dzieci o dobrych cechach, tzw. aryjskości na terenach podbitych. Początkowo były to dzieci romskie, z Jugosławii, Węgier, potem w łapankach selekcjonowano także dzieci polskie przeznaczone do zniemczania. Autor dociera do oryginalnych dokumentów, jak i fałszowanych listów i świadectw. Polskie nazwiska dzieci zniemczano i gorliwie indoktrynowano w specjalnych ośrodkach. Hrabar opisuje też kulisy procesu norymberskiego i chytrą linię obrony głównych aktywistów tego ruchu. Powoływali się bez żenady na dobroczynną (!) działalność swoich ośrodków, na ich charytatywny charakter. Bardzo wnikliwe studium założeń Himmlera, oraz przebiegu działalności, wykaz placówek ze szczególnym uwzględnieniem Polski. Niestety ośrodek w Helenowie blisko Łodzi należał do najważniejszych punktów. Doceniam ogromny wysiłek i skrupulatność w gromadzeniu źródeł i ich krytycznej analizie.

Trudna materia bo w temacie "hodowli rozpłodowych" za czasów III Rzeszy powojenne Niemcy nabrały wody w usta. Po cichu zwalczały przecieki do prasy, dementowały doniesienia o tych karygodnych praktykach z pogranicza eugeniki i zwyrodniałych eksperymentów. Ten proceder miał dwa oblicza: z jednej strony aryjsko wyglądający chłopcy i dziewczęta, niekoniecznie o niemieckim...