Za przedstawienie "hateful mob". Które teraz nie wiem, czy nawet nie uderza bardziej, gdy człowiek dowiaduje się, kto sponsoruje grupy prawniczo-polityczne w Polsce (i nie, nie jest to Soros)

Za przedstawienie "hateful mob". Które teraz nie wiem, czy nawet nie uderza bardziej, gdy człowiek dowiaduje się, kto sponsoruje grupy prawniczo-polityczne w Polsce (i nie, nie jest to Soros)

Uran zyskała w moich oczach - tak mnie denerwowała, a tu proszę, potrafi być przemiłym dzieciakiem. Hans, choć przyznaje, że jego brat to zero (ale co ten brat właściwie zrobił? że tamten dziad czuł obrzydzenie?),chociaż czekałam, aż zaprotestuje podczas zebrania KKR. Za to facet z robalami, ten to dopiero mnie obrzydza.

Uran zyskała w moich oczach - tak mnie denerwowała, a tu proszę, potrafi być przemiłym dzieciakiem. Hans, choć przyznaje, że jego brat to zero (ale co ten brat właściwie zrobił? że tamten dziad czuł obrzydzenie?),chociaż czekałam, aż zaprotestuje podczas zebrania KKR. Za to facet z robalami, ten to dopiero mnie obrzydza.

Opinia calej serii.
Wciagajaca i ciekawa historia. Bardzo spodobaly mi się uczucia targajace robotami, negatywne nastawienie innych ludzi do nich.
Ciekawy watek kryminalny, dobrze napisana fabula. Jak tylko dotarly do mnie pozostale tomy, to przeczytalam je na jednym posiedzeniu. Bardzo wciaga i ciezko się oderwac.
Mange czyta się bardzo szybko.
Kreska ladna, szczegolowa.
Mange polecam.

Opinia calej serii.
Wciagajaca i ciekawa historia. Bardzo spodobaly mi się uczucia targajace robotami, negatywne nastawienie innych ludzi do nich.
Ciekawy watek kryminalny, dobrze napisana fabula. Jak tylko dotarly do mnie pozostale tomy, to przeczytalam je na jednym posiedzeniu. Bardzo wciaga i ciezko się oderwac.
Mange czyta się bardzo szybko.
Kreska ladna,...

Opinia zbiorcza tomy 2-8

Pierwszy tom bardzo mi sie podobal, ale kolejne moj entuzjazm mocno ograniczyly.
Liczylem na wiecej pytan o transhumanizm, na obraz spoleczenstwa, w ktorym roboty sa integralna (ale czesto jeszcze dyskryminowana) czescia oraz na kryminalne sledztwo ukazujace jakas duza intryge.

A niestety calosc dryfowala mocno w jakies dziwne rejony postwojenne (z odniesieniem do Iraku),w malo rozsadne zachowania bohaterow, w "epickie" walki, ktorych praktycznie nie widac, a sledztwo to wlasciwie jezdzenie i gadanie z kolejnymi "waznymi" postaciami... Sa fajne okruchy, sa ciekawi bohaterowie i niebanalne pytania, ktore komiks stawia, sa wzruszajace sceny.

Ale nie tego sie spodziewalem i jednak dla mnie to rozczarowanie. Ciekawy komiks, ale do kolekcji jednak nie trafi.

Opinia zbiorcza tomy 2-8

Pierwszy tom bardzo mi sie podobal, ale kolejne moj entuzjazm mocno ograniczyly.
Liczylem na wiecej pytan o transhumanizm, na obraz spoleczenstwa, w ktorym roboty sa integralna (ale czesto jeszcze dyskryminowana) czescia oraz na kryminalne sledztwo ukazujace jakas duza intryge.

A niestety calosc dryfowala mocno w jakies dziwne rejony postwojenne...

Cóż to za nienawiść, cóż to za gniew? I dlaczego jest skierowany na postać która jest symbolem pokoju?

Cóż to za nienawiść, cóż to za gniew? I dlaczego jest skierowany na postać która jest symbolem pokoju?

Coraz więcej kart zostaje odkrytych, ale do rozwiązania zagadki jeszcze daleko ;)

Coraz więcej kart zostaje odkrytych, ale do rozwiązania zagadki jeszcze daleko ;)

Postęp technologiczny sprawia, że ci co mieli dobrze, mają jeszcze lepiej, a biedniejsi zostają pozbawieni części praw. W świeci w którym dzieje się akcja Pluto, roboty praktycznie przejęły obowiązki ludzi. Niektórzy są z tego zadowoleni, inni nienawidzą maszyn, które ich zdaniem odebrały im zarobek, szansę na lepsze życie.

Żeby było ciekawiej ktoś morduje roboty, szczególnie te zaawansowane technologicznie, a także ludzi, którzy zajmowali się prawami robotów. Policjant Gesicht, który sam jest robotem stara się odkryć kto stoi za tymi zbrodniami. Czy robot, mimo prawom robotyki jest zdolny do morderstwa? Na horyzoncie pojawiają się roboty w ciele dzieci, które zdają się przejawiać uczucia, a także pewien człowiek, który szczególnie nienawidzi maszyn, przekonany jest bowiem że jeden z nich zamordował członka jego rodziny. Jednocześnie sprawa się komplikuje za sprawą ... Zachęcam do lektury.

Fantastyczna opowieść, osadzona w świecie, który wydaje się nam znajomy, a równocześnie odległy. Duża to zasługa znakomitych plansz, które mimo że w dwóch kolorach oddają więcej niż kolorowe. Polecam.

Postęp technologiczny sprawia, że ci co mieli dobrze, mają jeszcze lepiej, a biedniejsi zostają pozbawieni części praw. W świeci w którym dzieje się akcja Pluto, roboty praktycznie przejęły obowiązki ludzi. Niektórzy są z tego zadowoleni, inni nienawidzą maszyn, które ich zdaniem odebrały im zarobek, szansę na lepsze życie.

Żeby było ciekawiej ktoś morduje roboty,...

ATOM, URAN I KR

Japończycy to dopiero mają talent! Nikt tak jak oni nie potrafi robić horrorów, czy to filmowych czy komiksowych, i nikt także tak jak oni nie jest w stanie zrobić komiksów SF. „The Ghost in the Shell”, „Akira”… „Atom” Osamu Tezuki to prawdziwa legenda, która śmiało może stanąć obok tych kultowych dzieł choćby tylko ze względu na swój status. Podobnie można powiedzieć o rewelacyjnym jest remake’u „Atoma”, „Pluto”, jednej z najlepszych mang SF jakie miałem okazję czytać w swoim życiu.

Główną osią, wokół której obraca się „Pluto” jest seria „zabójstw” robotów. Ktoś zniszczył je z niezwykłą siłą, jakiej nie miał prawa posiadać. Jednocześnie w podobny sposób giną ludzie związani z obroną praw robotów. Kto zabija? Dlaczego? I czy robot może zabić człowieka wbrew prawom robotyki? Na tle tych wydarzeń zbiegają się losy wielu postaci, w tym Atoma i jego siostry Uran – zaawansowanych dziecięcych androidów, które zdają się posiadać uczucia. Tym razem na scenę wkraczają także nowe postacie, w tym nienawidzący maszyn Adolf, który po odkryciu, że jego brat zginął z ręki robota właśnie, postanawia unicestwić jego mordercę, a tym najprawdopodobniej jest nie kto inny, jak policjant Gesicht. Tymczasem w parku centralnym, w okolicy którego widziano tornado, jakie towarzyszyło „zabójstwom” robotów, pojawia się coś dziwnego…

Nie czytałem pierwowzoru Osamu Tezuki, nie mam się więc jak do niego odnieść, ale w tym przypadku nie ma to znaczenia. Manga Naokiego Urasawy to dzieło zachwycające pod każdym względem. O ile znane mi dzieła Tezuki, ojca mangi, cechowała prostota, o tyle „Pluto” jest komiksem realistycznym, głębokim i skomplikowanym. A jednocześnie posiada pewną bajkowość, połączoną z grozą i często dość krwawymi scenami akcji. Wszystkie te elementy zebrane razem dają naprawdę wspaniały scenariusz, który chłonie się z zainteresowaniem i ochotą na więcej.

Trzeci tom wyjaśnia kilka rzeczy na temat samego Pluto, widzimy go nawet, ale jednocześnie wciąż pozostają pytania czekające na odpowiedzi, a także pojawiają się kolejne – w tym wiele takich, które skłaniają do zastanowienia. Urasawa z prostej historii o Pinokio w wersji SF czyni zaangażowaną i przemyślaną futurystyczną opowieść detektywistyczną na miarę Asimova. Najciekawszym nowym wątkiem, jaki pojawia się na łamach trzeciego tomu, staje się organizacja KR, swoisty Ku Klux Klan, który całą swoją nienawiść ukierunkował na roboty. Ich działania, a także historia Adolfa wspominającego ojca, brata i problemy z maszynami, potrafią poruszyć, a przy okazji ukazują także inną stronę egzystencji ludzi i robotów.

Całość została absolutnie rewelacyjnie zilustrowana, a poszczególne kadry – szczególnie te pokazujące park centralny – to mistrzostwo. Ich realizm i oddanie detali po prostu zachwycają i sprawiają, że chce się je oglądać raz po raz. Coś wspaniałego.

Dlatego bez zbędnego przedłużania polecam bardzo gorąco. „Pluto” to jedna z tych mang, które wciągają w swój świat, nie chcąc wypuścić z niego choćby na chwilę i aż proszą się by wracać do nich raz po raz. Jeśli nie czytaliście, nadróbcie koniecznie ten błąd.

Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/02/18/pluto-tom-3-osamu-tezuka-naoki-urasawa/

ATOM, URAN I KR

Japończycy to dopiero mają talent! Nikt tak jak oni nie potrafi robić horrorów, czy to filmowych czy komiksowych, i nikt także tak jak oni nie jest w stanie zrobić komiksów SF. „The Ghost in the Shell”, „Akira”… „Atom” Osamu Tezuki to prawdziwa legenda, która śmiało może stanąć obok tych kultowych dzieł choćby tylko ze względu na swój status. Podobnie można...