Czy zastanawialiście się kiedyś, czym tak naprawdę jesteśmy? Czy człowiek to tylko ciało, które żyje tak długo, jak działa mózg i serce? Czy tak naprawdę różnimy się czymś od innych żywych istot, które „funkcjonują” podobnie, jak my? Co tak naprawdę decyduje o człowieczeństwie? Co w życiu jest najcenniejsze? Na te pytania próbuje nam odpowiedzieć pani Ryan…

Gabrielle mieszka z matką w Viście – mieście otoczonym przez ocean z trzech stron i z czwartej przez Barierę, która ma chronić ludność przed martwymi – Mudo – żyjącymi poza granicami miasta. Przez całe życie Gabry była wychowywana w poczuciu bezpieczeństwa – jej matka dbała o to, by córka mogła spokojnie spać we własnym łóżku, podczas gdy światem targają zaraza i śmierć. Aż pewnego dnia wszystko się zmienia – jedna nieodpowiednia decyzja odmienia życie dziewczyny – łamiąc zakaz i wychodząc poza Barierę bohaterka zmienia bieg swojego życia. I nie tylko swojego. Teraz Gabrielle musi wybrać – albo wróci do swojego dawnego życia i zapomni o dramatycznych zdarzeniach, albo zaryzykuje wszystko, by odnaleźć ukochanego i uspokoić własne sumienie. Lecz co może zrobić samotna nastolatka z dala od domu, otoczona przez Mudo, które pragną jedynie ludzkiego mięsa?

Carrie Ryan w Lesie Zębów i Rąk pokazała nam inną rzeczywistość. Przerażającą rzeczywistość, w której rządzi śmierć i z której tak naprawdę nie widać drogi ucieczki – prędzej czy później mamy wrażenie, że walka jest przegrana. Akcja Śmiercionośnych fal dzieje się wiele lat po wydarzeniach opisanych w tomie poprzednim, ale rozgrywa się w dokładnie tym samym, pogrążonym w mroku świecie. Czy zatem możemy spodziewać się czegoś nowego?

Przedstawienie fabuły przypada w udziale głównej bohaterce, Gabrielle, dzięki czemu widzimy nie tylko sytuacje, w których dziewczyna bierze udział, ale i poznajemy jej emocje, obawy i strach. Dynamika, którą wprowadza narracja w czasie teraźniejszym sprawia, że czytelnik ma poczucie obecności w samym centrum wydarzeń – mknie między stronami powieści pełny obaw przed tym, co za chwilę ujrzy. Ekspresja, jaka płynie z opowieści Gabry jest właśnie tym, co nadaje dziełu niepowtarzalności – głęboko wstrząsa widzem i zmusza do zastanowienia się nad tym, jak my byśmy postąpili na miejscu tej młodej, niedoświadczonej dziewczyny, która nagle musi zmierzyć się ze złem świata, w jakim przyszło jej żyć.

Po raz kolejny autorka funduje nam nie tylko niezwykłą, zapierającą dech w piersiach przygodę, lecz także kreuje postaci, których nie sposób nie pokochać. Każda z osób bliskich Gabrielle staje się bliska i nam – czytelnikom. Trudno jest mi jednoznacznie określić, kogo polubiłam najbardziej, gdyż każda z tych postaci to osobny, indywidualny i charakterystyczny byt walczący o przetrwanie. Ich działania wzruszają, oburzają, zachwycają i frustrują. Czasem mamy dosyć zachowania niejednego bohatera, by po chwili na nowo go pokochać. Autorka bawi się naszymi emocjami, lecz zamysł jest oczywisty – pragnie pokazać nam właśnie tą niepowtarzalność istnienia każdego człowieka i przede wszystkim stara się nas naprowadzić na trop, który przybliży do odpowiedzi na pytanie „Co w życiu jest absolutnie najważniejsze?”

Przyznam szczerze, że obawiałam się rozczarowania. Już sama wieść o tym, że Śmiercionośne fale będą opowiadały o przygodach nowych bohaterów, była dla mnie zasmucająca – stęskniłam się bowiem za postaciami z Lasu Zębów i Rąk, a ich niepewna przyszłość nie dawała mi spokoju. Jednak mogę Was uspokoić – znajdziemy trochę odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Odkryjemy nowe możliwości, nabierzemy kolejnych podejrzeń, wstrzymamy oddech, gdy dotrzemy do samego końca lektury. A potem będzie cisza. Westchnienie. Może nawet łzy w oczach, jak w moim przypadku. Odkryjemy rzeczy, które zapadną nam w pamięć na długi, bardzo długi czas i już będziemy wiedzieli, że ostatni tom trylogii jest niezbędny. Pokładam w nim niesamowite nadzieje i wierzę, że autorka mnie nie zawiedzie. Uwielbiam Las Zębów i Rąk, ale Śmiercionośne fale kocham. Ten klimat, przygoda, ciągłe niebezpieczeństwo… aż szkoda, że mogę dać tylko ocenę 6/6. Ale szczerze Wam tę powieść polecam i dodam na koniec myśl, która narodziła się w mojej głowie przy lekturze tomu pierwszego i towarzyszyła w trakcie poznawania Śmiercionośnych fal – dzieła spod pióra Carrie Ryan polecam każdemu, kto w powieści szuka czegoś głębszego, czegoś prawdziwego. Suspensu, który zwali z nóg i odbierze oddech na bardzo długie chwile…

Czy zastanawialiście się kiedyś, czym tak naprawdę jesteśmy? Czy człowiek to tylko ciało, które żyje tak długo, jak działa mózg i serce? Czy tak naprawdę różnimy się czymś od innych żywych istot, które „funkcjonują” podobnie, jak my? Co tak naprawdę decyduje o człowieczeństwie? Co w życiu jest najcenniejsze? Na te pytania próbuje nam odpowiedzieć pani Ryan…

Gabrielle...