Ona i on. Hanna i Krzysztof. Oboje w nieudanych związkach. Oboje odczuwający ciążący na nich przymus tkwienia u boku partnerów, do których nic nie czują. Spotkali się w pracy, wymienili spojrzenia i od tego momentu czuli już, że wszystko się zmieniło.

Elżbieta Liszewska, pisząc książkę zatytułowaną "Dusza kobiety, ego mężczyzny", podjęła się niezwykle trudnej próby ujęcia poważnego problemu z obu jego stron, spojrzenia nań z kobiecego i męskiego punktu widzenia. Czy da się jednak obiektywnie rozpatrywać kwestię miłości i relacji, która pozostaje w sprzeczności z całkowitą wiernością deklarowaną w trakcie zawarcia związku małżeńskiego? Trudna sprawa.

Autorka w swej książce bardzo wiele miejsca poświęca afirmacjom własnego szczęścia, które każdy z nas powinien czynić, by nasze życie stało się lepszym, a wszystkie nasze oczekiwania i marzenia spełniły Wyimaginowani bohaterowie-kochankowie, tworzą swego rodzaju więź, która spajana jest przez wspomniane afirmacje, sugerowane im w trakcie sesji terapeutycznych. Ani Hanna, ani Krzysztof nie wiedzą, że odwiedzają tę samą osobę, że w pewnym sensie pomaga im ona odnaleźć drogę do siebie nawzajem.

Dużo jest tu o wybaczaniu samemu sobie, o spoglądaniu z szerszej perspektywy na całe swoje życie, o rozwiązywaniu problemów z przeszłości i rozliczeń z tym, co kiedyś zdeterminowało nasze postrzeganie świata i nakierowało nas na takie, a nie inne życiowe drogi.

Ona i on. Hanna i Krzysztof. Oboje w nieudanych związkach. Oboje odczuwający ciążący na nich przymus tkwienia u boku partnerów, do których nic nie czują. Spotkali się w pracy, wymienili spojrzenia i od tego momentu czuli już, że wszystko się zmieniło.

Elżbieta Liszewska, pisząc książkę zatytułowaną "Dusza kobiety, ego mężczyzny", podjęła się niezwykle trudnej próby ujęcia...