Kiedy byłam dużo, dużo młodsza poznałam autorkę tej książki na konkursie recytatorskim i otrzymałam nawet od niej autograf. :)
Bardzo podobała mi się ta książka, polubiłam tego małego stworka. Było to bardzo krótka historia, więc nie ma się co rozpisywać. Na koniec trochę mi było smutno, że Rokiś poszedł "w świat", a nie został z Kasią.

Kiedy byłam dużo, dużo młodsza poznałam autorkę tej książki na konkursie recytatorskim i otrzymałam nawet od niej autograf. :)
Bardzo podobała mi się ta książka, polubiłam tego małego stworka. Było to bardzo krótka historia, więc nie ma się co rozpisywać. Na koniec trochę mi było smutno, że Rokiś poszedł "w świat", a nie został z Kasią.

Moje wydanie "Rokisia" zawiera wszystkie trzy części (225 stron--w wydaniach zawieszonych w LC są to osobne książki) i tego będzie dotyczyła moja opinia. Mamy tutaj przygody diabła polnego Rokity, który z racji dewastacji środowiska nie może już pomieszkiwać w wierzbach i przeprowadza się do miasta, do domu pewnej dziewczynki o imieniu Kaśka.
Pierwsza część "A gdzie ja się biedniuteńki podzieję", jest stosunkowo najsłabsza i opisuje aklimatyzację Rokisia w domu Kaśki i drobne psoty, głównie w ramach prac drukarskich, choć jest też i wątek fantastyczny o Panu Twardowskim.
Druga i trzecia część jest znacznie ciekawsza i pojawiają się bardziej rozbudowane wątki fantastyczne, stanowiące wątek przewodni całości, a wydarzenia stają się bardziej magiczne i bajkowe. W części "Rokiś wraca" mamy poszukiwania czarnego kamienia z nieba, żeby ożywić mechaniczne ludziki, podróże tunelami "podziomków" i poznajemy Brodasia, przyjaciela Kaśki, studenta politechniki. Z kolei w części ostatniej "Rokiś i kraina dachów" pojawia się wątek science-fiction pomocy ufoludkom, a także wątek obyczajowy chłopca, którego wychowuje ulica.
Całość nie jest może tak imponująca jak np. "Karolcia", szczególnie pierwsza część odstaje od tego poziomu, ale część druga i trzecia momentami sięgają nawet tego klimatu. Dla mnie to też powrót do dzieciństwa.

Moje wydanie "Rokisia" zawiera wszystkie trzy części (225 stron--w wydaniach zawieszonych w LC są to osobne książki) i tego będzie dotyczyła moja opinia. Mamy tutaj przygody diabła polnego Rokity, który z racji dewastacji środowiska nie może już pomieszkiwać w wierzbach i przeprowadza się do miasta, do domu pewnej dziewczynki o imieniu Kaśka.
Pierwsza część "A gdzie ja się...

Wydaje mi się, że w czasach tych wszystkich Potterów i Narnii (czemu wcale nie jestem przeciwny, zaznaczam) warto sięgnąć po "dobrą", polską książkę. Ja i mój synek (obecnie niewiele ponad 5 letni) lubimy pośmiać się czasem z tych "Rokisiowych" hec i drak. Zdaję sobie sprawę, że jak dla pięciolatka, jest to lektura dość trudna. Nie każde "małe" dziecko może lubić opowieści o diabłach i światach "poza naszym światem". Jednak nie wydaje się być ona ponad możliwości słowno-pojęciowe naszych milusińskuch.
Lektura ta, pozwala mi przypomnieć sobie co nie co "minione czasy dzieciństwa" gdy książka Papuzińskiej gościła (nie raz) w moich rękach. Myślę, że swojskie akcenty (klimat polskiego blokowiska) oraz nawiązania do podań i legend z dawnych czasów, pomogą zarówno nam jak i dzieciom powrócić do zapomnianych historii o tytułowym Rokicie, o Twardowskim, czy Babulejce.
Warto sięgnąć po książkę również z tego względu, że zawiera ona w sobie dużo elementów humorystycznych, jakkolwiek przesłanie lektury wiąże się również ze sprawami sprawiedliwości i uczciwości (czasem trudno poznać czy to Rokita jest diabłem czy otaczający go ludzie).
Treści nie poruszam, ale główną bohaterką obok Rokisia jest Kaśka, która dzielnie stara się oprzeć diabelskim figlom i psotom, chociaż, jak przystało na "porządną dziewczynę" często w nich uczestniczy.
Dwa rozdziały "na sen" nie powinny stanowić za dużego wysiłku, a że dzieci należy zachęcać do czytania, warto urozmaicać środki, za pomocą których pokochają one książki - Rokiś to według mnie pozycja, która MOŻE w tym pomóc.

Wydaje mi się, że w czasach tych wszystkich Potterów i Narnii (czemu wcale nie jestem przeciwny, zaznaczam) warto sięgnąć po "dobrą", polską książkę. Ja i mój synek (obecnie niewiele ponad 5 letni) lubimy pośmiać się czasem z tych "Rokisiowych" hec i drak. Zdaję sobie sprawę, że jak dla pięciolatka, jest to lektura dość trudna. Nie każde "małe" dziecko może lubić opowieści...