Uwielbiam czytać książki przygodowe, jednak do serii o Tomku podchodziłam dość sceptycznie. Dotąd nie miałam do czynienia z działami Alfreda Szklarskiego, więc wypożyczając „Tomka na tropach yeti”, obawiałam się tego, co też może mnie czekać po lekturze tej powieści. Szklarski urodził się w 1912 roku w Chicago, a zmarł w 1992 roku w Katowicach. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W czasach okupacji pisał pod pseudonimami. Opisywana przeze mnie książka powstała w 1961 roku i nadal cieszy się powodzeniem wśród młodzieży.

Tomek Wilmowski to nastoletni chłopak, który wraz ze swymi towarzyszami – bosmanem Tadeuszem Nowickim oraz ojcem Andrzejem Wilmowskim, wyrusza do Indii. Powodem ich wyprawy jest tajemnicza depesza nadesłana przez Jana Smugę, przyjaciela bohaterów. Ekipa przybywa na miejsce z mieszanymi uczuciami, bowiem nie są do końca pewni, co czeka ich u kresu podróży. Tomek, jego ojciec i bosman udają się do pana Abbasa po dalsze wskazówki od Smugi. Otrzymują list oraz depozyt, czyli worek ze złotem. Są świadkami nieszczęśliwego zdarzenia – w chwili, gdy pan Abbas przekazuje im ów depozyt, do pomieszczenia, w którym się znajdują wpada zakapturzona postać, która zadaje Hindusowi śmiertelny cios i ucieka, kradnąc przy okazji depozyt. Nie udaje im się przeszkodzić złoczyńcy i niewinny pan Abbas umiera. Od tego momentu, przyjaciele wyruszają trasą przygotowaną przez pana Smugę, aby spotkać się z towarzyszem i dowiedzieć, po co wezwał ich, aż do Azji Środkowej. Podróż przebiega przez Indie, Tybet, aż do Chin, aby później zawrócić do klasztoru w Hemis.

Tomek jest postacią bystrą, ciekawą świata, odważną i zahartowaną w trudach podróży. Odznacza się szybkim refleksem, a także niesamowitym darem, dzięki któremu udaje mu się nawiązywać ze zwierzętami przyjaźń. Muszę dodać, że te zwierzęta to nie tylko koty, psy, ale przedstawiciele tacy jak jaguar, gepard, tygrys. Tzw. dzika fauna. Bosman został obdarzony specyficznym humorem. Lubi przekomarzać się z Tomkiem, a jego riposty wprowadzają do powieści wiele humoru. Autor w niebagatelny sposób przedstawia nam wiele faktów dotyczących kultury, religii, a także środowiska życia i zwyczajów mieszkańców poszczególnych krajów. Najbardziej podobały mi się informacje o Indiach, które zgrabnie zostały wplecione w wypowiedzi bohaterów. W późniejszym stadium rozwoju akcji dowiadujemy się o odkryciach geograficznych wielkich badaczy. Także historia Azji gości wielokrotnie na kartach tej powieści. Dla tych, którzy interesują się w szczególności Indiami, „Tomek…” okaże się kopalnią wiedzy! Książka jest bardzo ciekawa, zabawna, a także wciągająca. Czytelnik nie powinien sugerować się nazwą powieści, ponieważ tytułowy yeti nie zajmuje wiele miejsca w lekturze. Czego dowiadujemy się z treści? Przede wszystkim tego, że fakir często jest mylony z jogiem, a oryginalne powitanie Tybetańczyków nie ma na celu obrażenia przybyszy, ale jak najlepszego pozdrowienia. Specyficzne dla Indii są także Wieże Milczenia, które mogą budzić pewien rodzaj grozy i trwogi. Uciążliwe, a równocześnie pomocne, okazały się przypisy, których strasznie nie lubię.

Zachęcam do przeczytania „Tomka…” i innych pozycji z cyklu Alfreda Szklarskiego, ponieważ są to książki ciekawe, dostarczające wiedzy czytelnikowi i na swój sposób swojskie. Zdecydowanie wpływają pozytywnie na wyobraźnię czytelników.

Źródło: http://ksiazkowy-raj.blog.onet.pl/

Uwielbiam czytać książki przygodowe, jednak do serii o Tomku podchodziłam dość sceptycznie. Dotąd nie miałam do czynienia z działami Alfreda Szklarskiego, więc wypożyczając „Tomka na tropach yeti”, obawiałam się tego, co też może mnie czekać po lekturze tej powieści. Szklarski urodził się w 1912 roku w Chicago, a zmarł w 1992 roku w Katowicach. Był członkiem Stowarzyszenia...