Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Postanowiłam wyrobić sobie własne zdanie o tej książce mimo krytycznych opinii i sięgnęłam po nią w piątkowy wieczór. Kilka godzin później byłam już przy końcu i ostatnie pięćdziesiąt stron zostawiłam na rano wyłącznie dlatego, że bałam się, że nie zasnę po takiej dawce emocji. To książka do połknięcia na raz, w jeden wieczór. Całość jest bardzo klimatyczna. Nutę grozy wprowadzają już pierwsze słowa, a ostatnie sprawiają, że po całym ciele przechodzi nas dreszcz. Jestem dość strachliwą osobą, więc czytałam to wszystko z przerażeniem. Myślę jednak, że tę powieść można podciągnąć pod książkę psychologiczną z pewnym moralnym akcentem, To, co najbardziej urzekło mnie w tej książce, to miejsce akcji - fascynowały mnie wszelkie opisy. Niezwykle polecam tę książkę. Ja czytałam ją z wielkim przejęciem i zaangażowaniem . Dla fanów gatunku godna polecenia. Dla amatorów - tym bardziej.

Postanowiłam wyrobić sobie własne zdanie o tej książce mimo krytycznych opinii i sięgnęłam po nią w piątkowy wieczór. Kilka godzin później byłam już przy końcu i ostatnie pięćdziesiąt stron zostawiłam na rano wyłącznie dlatego, że bałam się, że nie zasnę po takiej dawce emocji. To książka do połknięcia na raz, w jeden wieczór. Całość jest bardzo klimatyczna. Nutę grozy...

Coś mówił mi ten tytuł. Byłam pewna, że słyszałam o takim filmie, pewnie nawet oglądałam jego fragment, ale zbytnio nie mogłam przypomnieć sobie fabuły. Książka okrzyknięta klasykiem, Jack London znanym pisarzem, a ja w ogóle go nie znałam. Stwierdziłam jednak, że warto mieć w swojej biblioteczce książkę zaliczającą się do klasyki literatury, ale też pięknie wydaną, która przez kilka lat będzie ozdobą. Zabrałam się więc za Zew Krwi.

Nigdy nie myślałam, że zaciekawi mnie książka o psie. Przysięgam, że żaden thriller czy kryminał nie wciągnął mnie w ostatnim czasie tak jak ta powieść obyczajowa. To zwierzę przeżywało tyle przygód, ale przede wszystkim tyle emocji, że nie potrafiłam traktować go z obojętnością. Jesteśmy też świadkami jego wewnętrznych przemian i rozterek. Jack London pięknie opisał to, co dzieje się w sercu zwierzęcia. Nie mówił tu o miłości czy o innych cechach bliskim ludziom. Opisywał wszystko z perspektywy psa, który czuje, ale nie potrafi tych emocji nazwać. Dlatego nie czytamy o strachu, ale o nieznanym, nie o kochaniu, ale o instynkcie, nie o przywiązaniu, ale o prawie, ale i tak potrafimy to wszystko przełożyć na świat ludzki. Niesamowita praca autora.

To ponadczasowa opowieść, którą poznać powinien każdy. Nie spodziewałam się, że ta historia wywoła we mnie tyle emocji: wzruszenie, zaciekawienie, złość, zdumienie, nostalgię, ulgę, strach. Nie odmawiajcie sobie tego pięknego wydania i tak cudownej opowieści, która złapie was za serce i nie będzie chciała puścić. Nie trzeba czytać o ludzkich tragediach, by się wzruszyć.

Coś mówił mi ten tytuł. Byłam pewna, że słyszałam o takim filmie, pewnie nawet oglądałam jego fragment, ale zbytnio nie mogłam przypomnieć sobie fabuły. Książka okrzyknięta klasykiem, Jack London znanym pisarzem, a ja w ogóle go nie znałam. Stwierdziłam jednak, że warto mieć w swojej biblioteczce książkę zaliczającą się do klasyki literatury, ale też pięknie wydaną, która...

Najczęściej jest tak, że kontynuacje podobają nam się o wiele mniej. Bo są trochę na siłę, bo są trochę wtórne, bo mamy większe oczekiwania...

Ja natomiast byłam delikatnie zawiedziona wcześniejszą antologią. Nie czułam jej klimatu, podobało mi się niewiele opowiadań, jeśli w ogóle można mówić o "podobaniu się".

Z tą było inaczej. Może to zasługa nowych pisarzy, którzy wsparli tych z wcześniejszej antologii, a może po prostu za drugim razem nabrali pewnej wprawy w relacjonowaniu takich okropieństw, ale o ile w pierwszym tomie czułam się, jakbym czytała suche fakty, to tu naprawdę zawładnęły mną emocje i każdą historię przeżywałam jak własną.

Pewnie, niektóre opowieści były słabsze, ale inne (np. "Łowca") nie pozwalały mi spać po nocach - coś niesamowitego. Ten zbiór zmotywował mnie też do przeczytania powieści tych pisarzy, bo jeśli potrafią w takich sposób opisywać rzeczy, które naprawdę się wydarzyły, to jak świetnie muszą kreować historię z dodatkiem własnej wyobraźni!

Gorąco polecam.

Najczęściej jest tak, że kontynuacje podobają nam się o wiele mniej. Bo są trochę na siłę, bo są trochę wtórne, bo mamy większe oczekiwania...

Ja natomiast byłam delikatnie zawiedziona wcześniejszą antologią. Nie czułam jej klimatu, podobało mi się niewiele opowiadań, jeśli w ogóle można mówić o "podobaniu się".

Z tą było inaczej. Może to zasługa nowych pisarzy, którzy...