Ciężko mi było zabrać się za powieść Charlaine Harris „Czyste sumienie”. Może było to spowodowane tym, że to czwarta z serii o Lily Bard a ja miałam za sobą lekturę tylko pierwszej pozycji. Może bałam się, że w międzyczasie wydarzyło się tyle znaczących rzeczy, że nie będę w stanie zrozumieć tego co się dzieje. W końcu jednak przełamałam opór i zabrałam się za lekturę.

Nie muszę chyba przypominać kim jest Lily Bard? Ale gdyby ktoś nie pamiętał to tutaj jest recenzja pierwszej książki „Czysta jak łza”. Wracając od jednej ze swoich pracodawczyń Lily natrafia w lesie na opuszczony samochód. Kiedy podchodzi do miejsca gdzie siedzi kierowca doznaje szoku. Samochód należy do Deedry a ona sama – martwa – siedzi za kierownicą. Kto mógł zabić Deedrę? Czy może któryś z jej kochanków zabił ją w przypływie zemsty? Bo jak wiadomo większość mężczyzn w małym miasteczku Shakespeare miało do czynienia z zamordowaną. W międzyczasie dochodzi do pożaru mieszkania starszego pana. Oczywiście w pobliżu znajduje się Lily Bard, która ratuje J.C. przed spaleniem. Śledztwo wykazuje, że było to podpalenie. Kto miał motyw? Hm… myślę, że większa część mieszkańców Shakespeare w szczególności, że są spokrewnieni ze starszym Panem. Podpalenie, morderstwo to tylko część powieści. Otóż Lily, która nie potrafiła zaufać mężczyznom zgodziła się zamieszkać razem ze swoim chłopakiem.

Książkę czytało się dość szybko. Obawiałam się, że śledztwo w sprawie morderstwa będzie się przeciągało w nieskończoność. Jednak znając Lily z wcześniejszej książki Harris, wiedziałam, że nie będzie siedziała z założonymi rękoma i na swój pokrętny sposób będzie chciała zdemaskować mordercę. Przyznaję bez bicia, że byłam bardzo zaskoczona odkryciem kto był odpowiedzialny za śmierć Deedry i pożar w mieszkaniu… Narratorem powieści jest Lily. Czytając mamy wrażenie jakbyśmy słuchali jej opowieści. Jednak w niektórych momentach miałam wrażenie, że czytam jej pamiętnik. Opisy samotności i tego jak jest jej źle bez faceta były czasem wnerwiające. Bo nagle z tej twardej kobiety – jaką na pewno była – wychodziła mała dziewczynka która potrzebowała pomocy i wsparcia. Tak wiem, niektóre kobiety mają dość bycia twardymi i chcą by się nimi w końcu zaopiekowano. Tylko, że dla mnie Lily była osobą która swoje uczucia trzyma na wodzy i tak łatwo nie ufa ludziom.

Było kilka momentów w których wkurzałam się i to dość bardzo. I nie było to wcale związane z akcją w powieści. Czasem miałam wrażenie, że tłumaczenie jest marne. Powód? Niektóre zdania nie były całkowicie składne. Przykładów nie będę przytaczać, bo przyznaję, że nie zaznaczałam ich. Poza tym małym mankamentem nie mam się do czego przyczepić.

Książkę polecam miłośnikom powieści Harris. Tylko, że… hm… Wydaje mi się, że teraz są dwa obozy miłośników twórczości Autorki. Jedni to ci, którzy uwielbiają serię z Sookie Stackhouse a reszta to ci którzy polubili powieści z Lily Bard. Osobiście zaliczam się do drugiego obozu. Nie będę wnikać dlaczego bo to długa historia. „Czyste sumienie” polecam na jedno wolne popołudnie. Wciąga i sprawia, że nie można doczekać się tego kto zabił i dlaczego.

Ciężko mi było zabrać się za powieść Charlaine Harris „Czyste sumienie”. Może było to spowodowane tym, że to czwarta z serii o Lily Bard a ja miałam za sobą lekturę tylko pierwszej pozycji. Może bałam się, że w międzyczasie wydarzyło się tyle znaczących rzeczy, że nie będę w stanie zrozumieć tego co się dzieje. W końcu jednak przełamałam opór i zabrałam się za lekturę.

Nie...