Kupiłam tę książkę już nie pamiętam kiedy ale zupełnie intuicyjnie i cały czas leżąc na półce ona uparcie przyciągała mój wzrok. Dlatego, gdy w lipcu w moim wyzwaniu czytelniczym „pod hasłem” pojawiło się odpowiednie hasło, natychmiast po nią sięgnęłam. Z przyjemnością stwierdzam, że i tym razem moja czytelnicza intuicja mnie nie zawiodła.
„Babunia” Fredrique Deghelt, to przepiękna powieść o miłości do książek, i relacjach między dwoma pokoleniami, babcią i wnuczką. Tytułowa babunia to na pierwszy rzut oka, prosta osiemdziesięciolatka mieszkająca na wsi, idealna wręcz babcia, matka, żona i gospodyni domowa. Po śmierci męża zostaje jednak sama a córki decydują odesłać ją do domu opieki, co z kolei bardzo nie podoba się wnuczce. Jade w sekrecie przed ciotkami zabiera babcię do swojego mieszkania w Paryżu i tego dnia życie obu bohaterek całkowicie się zmienia. Do tej pory wydawałoby się bliskie sobie osoby, zaczynają poznawać się zupełnie od nowa i odkrywać swoje pragnienia i skryte tajemnice. Natomiast prosta babunia ze wsi okazuję się wcale nie taka „prosta”. Przepiękna historia o relacji między babcią i wnuczką oraz pasji, która jeszcze bardziej je ze sąba związała.
Mimo, że od samego początku wszystko się odpowiednio układa i przybliża nas do idealnego zakończenia to niestety nawet najbardziej szczegółowa recenzja nie jest w stanie przygotować czytelnika na to co znajdzie na ostatnich stronach. Zakończenie, które wydawało się przewidywalne, całkowicie mnie zaskoczyło, mało tego ścisnęło mi gardło i otworzyło usta ze zdziwienia.
„Babunia” to przepiękna i ciepła opowieść o miłości do książek i mądrościach życiowych jakie one ze sobą niosą. To również cudowny obraz relacji między dwoma pokoleniami oraz radości jaką wnosi czytanie książek w nasze życie. Moim zdaniem to obowiązkowa lektura dla wszystkich miłośników literatury i moli książkowych, którzy oczywiście doskonalą znają ową radość ale równie miło jest o niej poczytać.
Mam zamiar wracać do tej książki a zwłaszcza do zaznaczonych fragmentów, szkoda tylko, że zakończenie nie zrobi już drugi raz takiego wrażenia. Polecam gorąco!

Kupiłam tę książkę już nie pamiętam kiedy ale zupełnie intuicyjnie i cały czas leżąc na półce ona uparcie przyciągała mój wzrok. Dlatego, gdy w lipcu w moim wyzwaniu czytelniczym „pod hasłem” pojawiło się odpowiednie hasło, natychmiast po nią sięgnęłam. Z przyjemnością stwierdzam, że i tym razem moja czytelnicza intuicja mnie nie zawiodła.
„Babunia” Fredrique Deghelt, to...