Triumf epigrafiki i paleografii w ładnym ceramowym opakowaniu, Historia pisma i alfabetu nie tylko dla ciekawych.

Triumf epigrafiki i paleografii w ładnym ceramowym opakowaniu, Historia pisma i alfabetu nie tylko dla ciekawych.

Tytuł książki, jak sam autor zaznacza, jest nieadekwatny do treści, ponieważ zagadnienie "alfabetu" obejmuje ok 3/5 jej objętości. Właściwe rozważania są poprzedzone historią pisma nie-alfabetycznego, tj. np. znaków klinowych, hieroglifów oraz wielu innych, które funkcjonowały przed pojawieniem się alfabetu. Co ciekawe, ta część książki jest najbardziej interesująca. I tutaj dochodzę do wyjaśnienia tak niskiej oceny tego dzieła, chociaż zdaje sobie sprawę, iż uchodzi ono za klasyczne w swej tematyce. Otóż rozważania Diringera o alfabecie wyglądają trochę jak encyklopedyczny przegląd haseł. Wprawdzie poświęca on trochę miejsca sprawom najistotniejszym, lecz proporcja między nimi a miejscem poświęconym historii pism indyjskich i malajsko-polinezyjskich jest mocno zaburzona. Te drugie zajmują bardzo dużo miejsca w książce, co jest dla mnie kompletnie niezrozumiałe (jedyne wyjaśnienie jakie mi się nasuwa to fakt, iż pierwsze wydanie książki miało miejsce w 1948 r., a przez to dzieje alfabetu Indii z wprost niezliczoną ilością jego odgałęzień, mogło interesować czytelnika pochodzącego z Imperium Brytyjskiego),z uwagi na ich mocną egzotykę, oraz z powodu skupienia się autora na dosyć wątpliwych z punktu widzenia ujęcia syntetycznego detalach. To wszystko powoduje, że książkę przez ok. 200 stron czyta się bardzo ciężko.
ogólnie rzecz biorąc "Alfabet" nie spełnił moich oczekiwań. Polecić mogę go z zastrzeżeniem, że warto przeczytać jedynie fragmenty, gdyż balast informacji dotyczących Dalekiego Wschodu jest przytłaczający.

Tytuł książki, jak sam autor zaznacza, jest nieadekwatny do treści, ponieważ zagadnienie "alfabetu" obejmuje ok 3/5 jej objętości. Właściwe rozważania są poprzedzone historią pisma nie-alfabetycznego, tj. np. znaków klinowych, hieroglifów oraz wielu innych, które funkcjonowały przed pojawieniem się alfabetu. Co ciekawe, ta część książki jest najbardziej interesująca. I...

Ta książka uświadamia jak mało uwagi poświęcamy pismu, jak mało wiemy o jego powstaniu, pochodzeniu, i jak mocno związany jest z naszym rozwojem. Pismu, które kiedyś było hieroglifami, klinami, gdzieniegdzie nadal jest obrazkami. Czasami zanika, czasami ewoluuje, czasami trwa przez tysiąclecia. Używamy go z przyzwyczajenia, bez zastanowienia i możliwe, że dopiero gdy przejdziemy do ery „Po piśmie”, w ramach badań historycznych, ktoś ze zdumieniem odkryje pełny tytuł tej książki: „Alfabet, czyli klucz do dziejów ludzkości”.

Książka wydana u nas tylko raz, dosyć dawno, ale warta jest odkrycia, bo to istne kompendium wiedzy na mało doceniany przez nas temat. Co prawda o naszym abecadle (nie alfabecie) tu nie poczytamy, o runach słowiańskich musimy szukać informacji gdzie indziej (są wspomniane dosyć skrótowo),jednak objętość opracowania i tak jest pokaźna, co świadczy tylko o tym, że temat jest naprawdę obszerny.

Lektura dla ciekawych i dociekliwych – korzystajmy z faktu, że pisać i czytać każdy może, bo kiedyś to był przywilej jedynie dla wybranych. Chyba, że wystarczy nam graffiti, które ma się równie dobrze jak alfabet i sięga prehistorii. Ale to już inna opowieść...

Ta książka uświadamia jak mało uwagi poświęcamy pismu, jak mało wiemy o jego powstaniu, pochodzeniu, i jak mocno związany jest z naszym rozwojem. Pismu, które kiedyś było hieroglifami, klinami, gdzieniegdzie nadal jest obrazkami. Czasami zanika, czasami ewoluuje, czasami trwa przez tysiąclecia. Używamy go z przyzwyczajenia, bez zastanowienia i możliwe, że dopiero gdy...

Czy rzeczywiście jest alfabet kluczem do dziejów ludzkości? Myślę, że nie jest kluczem jedynym, ale na pewno można go w ten sposób określić. W tej książce D. Diringer opowiada o jego historii zapoczątkowanej w pierwszej połowie II tysiąclecia p.n.e. w środowisku zachodniosemickim i późniejszym rozwoju na cały świat. Pierwsza część pracy poświęcona jest pismom niealfabetycznym, a więc różnego rodzaju hieroglifom, ideogramom i sylabariuszom. Do zasadniczego tematu przechodzi Autor dopiero około strony dwusetnej i po kolei omawia różne alfabety dawne i współczesne. Bardzo obszernie prezentuje np. alfabety azjatyckie i rozdziały na ten temat czytało mi się bardzo ciężko, gdyż nie ukrywam, że nie orientuję się w tematyce orientalnej. Najciekawsze są moim zdaniem te partie pracy, które dotyczą powstania alfabetu w kręgu semickim i te, które opowiadają o piśmie Greków i Rzymian. Książka zawiera bardzo wiele różnych tabel, zestawień i ilustracji. Dobrze wizualizuje przemiany tabela ukazująca w pierwszy kolumnach alfabet semicki, potem grecki, wreszcie łaciński. Wartościowa książka, choć pewne rozdziały czyta się z dużym trudem.

Tomasz Babnis

Czy rzeczywiście jest alfabet kluczem do dziejów ludzkości? Myślę, że nie jest kluczem jedynym, ale na pewno można go w ten sposób określić. W tej książce D. Diringer opowiada o jego historii zapoczątkowanej w pierwszej połowie II tysiąclecia p.n.e. w środowisku zachodniosemickim i późniejszym rozwoju na cały świat. Pierwsza część pracy poświęcona jest pismom...

Dobra książka popularno-naukowa o powstawaniu pisma

Dobra książka popularno-naukowa o powstawaniu pisma