"Są potężni i wieczni. I spragnieni smaku krwi. Lecz przeznaczeniem każdego z nich jest strzec niezwykłej kobiety. W jej obronie Strażnik Wieczności nie zawaha się przed niczym. I nie ulęknie się niczego - poza miłością…" - Hm. Czy to aby nie było na okładce pierwszego tomu? A może... a tak! Już wiem! BYŁO w pierwszym tomie, ale imiona bohaterów się różniły... no i historia też się różniła.... ale tylko ciut. Bo tak, miałam wrażenie, że czytam to samo. I nie, raczej nie miało do rzeczy tu nic, że poprzednie dwa tomy wchłonęłam rano, tego samego dnia, i zabrałam sie z litości nad ostatnim zaraz po nich, zamiast dawkować, odtruwać umysł czymś normalnym.... musiałam się dobić?
Musiałam.
Nie dobrnęłam nawet do połowy, gdy mój żołądek powiedział: DOŚĆ! a krople żołądkowe jakoś tak same zaproponowały siebie na uspokojenie. przesłodzone, naiwne, naciągane, papierowe, sztuczne, sztuczne i... ah, sztuczne. Dodawałam, że papierowe i naciągane? No.
Na tym tomie kończę moją mało przyjemną "przygodę" z prozą pani Ivy. Zapominam o niej, a pozycje te - zamykam w katalogu i nigdy więcej nie ruszam. Co najwyżej, podsunę moim wrogom, żeby cierpieli wraz ze mną na niestrawność albo nagły wzrost cukru we krwi od tej... "ciemności".

"Są potężni i wieczni. I spragnieni smaku krwi. Lecz przeznaczeniem każdego z nich jest strzec niezwykłej kobiety. W jej obronie Strażnik Wieczności nie zawaha się przed niczym. I nie ulęknie się niczego - poza miłością…" - Hm. Czy to aby nie było na okładce pierwszego tomu? A może... a tak! Już wiem! BYŁO w pierwszym tomie, ale imiona bohaterów się różniły... no i historia...