Trochę celnych spostrzeżeń, trochę gadulstwa i wodolejstwa.

Trochę celnych spostrzeżeń, trochę gadulstwa i wodolejstwa.

Autora propozycja patrzenia na bieg dziejów jest wciągająca. Czy przekonująca? Tutaj można się zawahać.
Książka jest zbiorem wybranych pism Spenglera: przedstawiających jego filozofię oraz jego poglądy polityczne.
Pompatyczny ton nadaje pismom Spenglera wzniosłość i sprawia wrażenie słuszności całkowitej jego tez. Trzeba też zważyć na to, że autor był Niemcem, Niemcem-nacjonalistą i gdy z kolei proponuje on rozwiązania, mające Zachodnią Cywilizacje ocalić, to oczywiście przedstawia niemiecki naród jako naród predestynowany do podjęcia się tego "ratunku".

Autora propozycja patrzenia na bieg dziejów jest wciągająca. Czy przekonująca? Tutaj można się zawahać.
Książka jest zbiorem wybranych pism Spenglera: przedstawiających jego filozofię oraz jego poglądy polityczne.
Pompatyczny ton nadaje pismom Spenglera wzniosłość i sprawia wrażenie słuszności całkowitej jego tez. Trzeba też zważyć na to, że autor był Niemcem,...

Na tomik stanowiący wybór esejów autora będącego kimś w rodzaju twórcy „idei niemieckiej” składa się dziewięć esejów w doskonałym i opatrzonym przypisami tłumaczeniu Andrzeja Kołakowskiego i Jerzego Łozińskiego oraz wstęp pióra tego pierwszego.

Eseje Spenglera oscylują między tematyką polityczną a krytyką kultury i rozważaniami nad niemieckim charakterem narodowym, w każdym konkretnym podejściu ujawniając erudycję autora zarówno w zakresie nauk historycznych jak i wiedzy o świecie mu współczesnym, oraz zdolność do pogłębionego rozumienia „hermeneutycznego”, tak w swym charakterze wydającego się „niemieckim! Z drugiej strony, jak zauważa we wstępie Andrzej Kołakowski, dość swobodne, by nie powiedzieć wręcz chaotyczne, przeskakiwanie Spenglera między faktami i tematami, nawet pomimo że ubrane w zdradzającą wybitną inteligencję porywającą formę narracyjną, wskazuje też jednak na dyletantyzm autora, któremu jakby brakuje akademickiej dyscypliny w utrzymaniu spójności swojego wywodu.

Esencją światopoglądu autora jest, jak się wydaje, rozróżnienie między wartościami „apollińskimi”, które rozumie jako „statyczne” i kojarzy ze Starożytnymi, a wartościami „faustycznymi” - znaczącymi dynamizm, pogoń za tym co nieuchwytne, których nośnikiem miały by być ludy gockie-germańskie, którym Spengler przypisuje autorstwo całej cywilizacji europejskiej. Drugą taką przewodnią ideą jest rozróżnienie między charakterystyczną dla Anglików i jankesów psychologią „Wikinga” - indywidualisty odrzucającego władzę zwierzchnią, świat traktującego jako łup, oraz psychologią „rycerzy zakonnych” - charakterystyczną dla typu „staropruskiego”, oznaczającą zaś bezinteresowną służbę całości większej niż jednostka w myśl zasady „wszyscy za wszystkich”. Spengler uważa, że o przyszłości świata zadecyduje rozstrzygnięcie walki między „duchem pruskim” a „duchem wikińskim”, ten pierwszy nazywając „pruskim socjalizmem”.

Idea pruska Spenglera z całą pewnością zachowuje swoją aktualność także dziś – również dla Polaków, których fatalne nawyki republikańsko-wolnościowe wymagają z pewnością korekty w kierunku statokracji i wspólnotowości.

Na tomik stanowiący wybór esejów autora będącego kimś w rodzaju twórcy „idei niemieckiej” składa się dziewięć esejów w doskonałym i opatrzonym przypisami tłumaczeniu Andrzeja Kołakowskiego i Jerzego Łozińskiego oraz wstęp pióra tego pierwszego.

Eseje Spenglera oscylują między tematyką polityczną a krytyką kultury i rozważaniami nad niemieckim charakterem narodowym, w...